Nancy van de Recensie
‘Kant twee van Rolling Stones’ ‘Tattoo You’ is de Grote Mick Jagger Show’
Een plaat met outtakes van ‘Tattoo You’, zoals de nieuwe ‘Tattoo You (40th Anniversary Edition)’, is eigenlijk een beetje onzin. Veertig jaar geleden wás dat namelijk al een plaat met outtakes. The Rolling Stones zaten er nooit voor samen in de studio, en er stond geen enkele nieuwe song op. En toch werd het een klassieker.
In 1981 hadden de Stones een tournee gepland in Amerika. Terwijl hun tours tot dan altijd voorafgegaan waren door een nieuwe studioplaat, zat dat er dit keer niet in. De jaren 70 hadden diepe wonden geslagen in het Stones-kamp, en Mick Jagger en Keith Richards waren nauwelijks on speaking terms. Enter Chris Kimsey, hun vaste geluidstechnicus. Kimsey kreeg de opdracht om in de archieven te duiken en uit te vlooien of er tijdens de opnames van hun vorige vijf platen misschien pareltjes door de mazen van het net waren geglipt. Dat bleek het geval, en geen klein beetje. ‘Tattoo You’ opent met ‘Start Me Up’, vandaag na ‘Paint It, Black’ en ‘Satisfaction’ de meest gestreamde Stones-song op Spotify. Er is het door Keith gezongen ‘Little T&A’ (waarbij de ‘T&A’ in de titel stond voor ‘tits and ass’). De sleazy, bijna 7 minuten durende blues van ‘Slave’. En van ‘Hang Fire’ is de openingsregel van Jagger alleen al classic: ‘In the sweet old country where I come from/Nobody ever works/Nothing ever gets done/We hang fire, we hang fire’.
De geniaalste zet van Kimsey was om de ballads op kant twee te verzamelen. Ik hoef mijn woorden niet eens te wikken om te zeggen dat het mijn favoriete plaatkant van de Stones is. ‘Worried About You’, ‘Tops’, ‘Heaven’, ‘No Use in Crying’, en dan de deur uit met het geweldige en gezien de onmin tussen Jagger en Richards enigszins ironische ‘Waiting on a Friend’, met die fantastische saxsolo van Sonny Rollins.
Kant twee van ‘Tattoo You’ is de Grote Mick Jagger Show. Hij ging ervoor in een hangar in Parijs zitten, en voorzag wat aan- en opgevuld diende te worden van priemende leads, hemelse falsetto’s en huiveringwekkende uithalen in een vocale masterclass die tot ver buiten het oeuvre van de Stones zijn gelijke niet kent. De mix van Bob Clearmountain deed de rest.
De andere Stones bemoeiden zich er niet mee, en waren verbluft door het resultaat. Al duurde het in het geval van Richards uiteraard even vooraleer hij dat ook wilde toegeven.
Ook de negen outtakes die we vandaag op de ‘40th Anniversary Edition’ van ‘Tattoo You’ aantreffen, dateren van de opnames van de platen die eraan voorafgingen. ‘Living in the Heart of Love’ is leuk, ‘Troubles A’ Comin’’ deelt de slepende swing van ‘Tumbling Dice’, en ‘Drift Away’ is een cover van Dobie Gray die de Stones op het lijf is geschreven. Alleen ‘Fast Talking Slow Walking’ had, met iets meer genialiteit van Jagger (die dit keer voor de afwerking de hulp inriep van Ronnie Wood), niet op het originele ‘Tattoo You’ misstaan.
Bij de nieuwe uitgave zit ook nog een concert van juni 1982 in Wembley waarop de Stones bewezen dat punk ook in een stadion gespeeld kan worden, zonder één seconde rommelig te zijn. Wie weet waar ik het over heb, mag aan Jerry Lee in de Star-Club denken.
Volledig terzijde is ‘Tattoo You’ is ook de enige plaat waarmee ik ooit naar de kapper ben gegaan. ‘Zoals Keith op de achterkant!’ Trok op niks.
‘Tattoo You (40thAnniversary Edition)’ verschijnt op 22 oktober bij Universal.
