concert★★★½☆
'Kippenvel!’ Pearl Jam kroonde zichzelf tot de te kloppen headliner van Rock Werchter
Eddie, Jeff, Stone, Mike en Matt speelden vandaag hun zesde Rock Werchter-concert, op de dag af 22 jaar na het drama in Roskilde, dat toen 9 levens (en 26 gewonden) eiste tijdens een concert van Pearl Jam. Eddie Vedder was zichtbaar geëmotioneerd toen hij tussendoor leegliep over wat nooit had mogen gebeuren. Met moeite, op karakter, met gevoel, op het gemoed.
Het begon nochtans vrolijk genoeg, met het country-swingende ‘Rain’ (van The Beatles), een aangedirkte Ramones-cover en een scheurend ‘Even Flow’, dat halverwege wel werd stilgelegd toen Vedder in het publiek een paar groepjes mensen in de problemen meende te zien. ‘Wie in adem- of andere nood verkeert: geef een signaal en we helpen je verder. Het is maar een concert.’
Geen slecht woord over ‘Quick Escape’ en ‘Whipping’, maar ze duurden misschien iets langer en kregen meer spierballen mee dan strikt genomen noodzakelijk. ‘Unthought Known’ (uit ‘Backspacer’) geurde naar ‘Summer of 69’. ‘Dance of the Clairvoyants’ was gewoon goed.
Tussendoor prees Eddie afwisselend het (werkelijk massaal opgedaagde) publiek, de Werchterse line-up en zijn favoriete band van de dag: de jonge Texaanse soulband Black Pumas, van wie hij ook een t-shirt droeg. De collage met de honderden opgelichte smartphones was bedoeld voor de Roskilde-slachtoffers en hun families.
Werkelijk altijd mooi: ‘Elderly Woman Behind the Counter in a Small Town’ (die met de ‘Hearts and thoughts/They fade away’-mantra), opgedragen aan iedereen uit ‘een dorp’. Met ‘Daughter’ eerde Eddie beeldend kunstenaar Sam Gilliam, die vijf dagen geleden overleed. Het koningsnummer van ‘Vs.’ vloeide op het einde nog samen met een rustieke ‘Another Brick in the Wall’-cover. ‘Do the Evolution’ (‘I’m the first mammal to wear pants, yeah/I’m at peace with my lust/I can kill ‘cause in God I trust, yeah’), ‘Given to Fly’ en ‘Nothingman’ waren de solide brug naar het zes tracks lange slotakkoord, met een fantastisch ‘Jeremy’ en een gloeiend ‘Porch’. Op basis van de geweldige bissen ‘Black’ (kippenvel!) en ‘Alive’ (adrenaline!) alleen hadden hierboven 5 sterren moeten staan. En ‘Rockin’ in the Free World’ was sterk en doorwrocht, maar niet de beste cover van dat Neil Young-anthem die we ooit hoorden en zagen, niet eens de beste door Pearl Jam.
Eddie zei op het einde nog een paar zinnen in wat vermoedelijk één van onze drie landstalen moet zijn geweest, maar dat nam niet meer weg: Pearl Jam kroonde zichzelf tot de te kloppen headliner van dit weekend.
Volg al het festivalnieuws in onze Rock Werchter liveblog
