Kraftwerk bleek weer eens onsterfelijk op de Lokerse Feesten, maar Charlotte Adigéry in gouden bikini verpletterde iedereen

Was vrijdag 12 augustus de beste dag van deze Lokerse Feesten? Zegt u ‘t maar: was de WK-overwinning tegen Brazilië, met die aaneenschakeling van kippenvel verwekkende hoogtepunten, de hoogdag van de Rode Duivels?

Vooreerst trad Sylvie Kreusch (★★★½☆) aan, die deed wat zij nu al de hele zomer doet: werkelijk ál-le podia van Belgische makelij vakkundig in de prak spelen. Na vanavond wordt zij vast in de grondwet opgenomen: als er in Erembodegem iemand een nieuw boerenfestival wil opstarten, dan mag dat pas als Sylvie heeft toegezegd om er op de affiche te staan. Vooruitgang, heet zoiets. Oprecht in het publiek gehoord, en ik noteer het maar omdat ‘t, na Dour, de twééde keer is dat ik het hoor: ‘Sylvie kan mijn kreusch krijgen.’ Vooruitgang is, wie immer, relatief.

Spelen vandaag de dag tegelijkertijd de meest Belgische én de meest internationaal klinkende muziek uit ons land sinds Stromae: Charlotte Adigéry & Bolis Pupul (★★★★½), een stel feestkonijnen met een stel hersenen. Charlotte kwam aangetreden in het soort goudgele bikini waarvan Janet Jackson in de eighties zou hebben gezegd: ‘Nou, nou.’ ‘High Lights’ en ‘Blenda’ kwamen hoogst sympathiek uit de synthesizers gedreund. Charlotte gaf voor de neus weg toe verkouden te zijn: een Porsche 911 met een krasje op blijft een Porsche 911.

Al veel protestplaten gehoord, maar Charlotte en Bolis - wat ziet-ie er sexy uit met zijn gitaar - zijn de enigen die van lukrake maatschappijkritiek een féést maken. Zie: ‘It Hit Me’, waarin Charlotte verhaalt als 13-jarige door een vieze vent te worden aangegaapt. ‘Paténipat’ overweldigde (‘Paténipat’ heeft nog nooit níét overweldigd) en ‘HAHA’ verpletterde: zelfs mét verkoudheid gierde ze als een hyena - zou Charlotte aan method-lachen doen? En waaraan zou ze dan denken? Aan een aflevering van ‘Friends’? Aan een monoloog van Geert Hoste? Aan het wereldwijde succes en de legers fans die sinds ‘Topical Dancer’ definitief aan haar voeten liggen?

‘Thank You’ was het orgelpunt. Charlotte - na zorgvuldig beraad vind ik haar gouden bikini de mooiste sinds die van prinses Leia - kondigde aan een Beyonceetje te doen en kronkelde over de vloer én de notenbalk. Maar moet u nu wat weten? In een jaar waarin Charlotte ‘Topical Dancer’ heeft, en Beyoncé ‘Renaissance’, zal ik altijd voor Charlotte kiezen.

De beats van Charlotte & Bolis komen natuurlijk érgens vandaan, en die bron werd - want zo’n dag was het dus op de Lokerse Feesten - óók aangeboord: electronicapioniers Kraftwerk (★★★★☆) speelden voor het eerst sinds 2017 ten dans voor een Belgisch publiek. Mauro Pawlowski beschreef hen ooit - hij was niet de eerste - als de Teutoonse Beach Boys: Duitsers die in de rivier van de muziekgeschiedenis de halve bedding hebben verlegd. De helft van Kraftwerk - de betreurde Florian Schneider - is al even dood, maar de band, het collectief, das Gesamtkunstwerk, bleek vanavond weer ‘ns onsterfelijk.

Toegegeven: wie erbij was in 2017 voor de reeks concerten die ze toen gaven in de Koningin Elisabethzaal - en van de acht optredens was ik er toch drie keer bij - wist vanavond wat te verwachten. Waar ze vroeger experimenteerden in de livesetting - intro’s verbreden of verkorten, ludieke krautintermezzo’s inlassen - lijken ze de laatste tien jaar te kiezen voor Duitse Gründlichkeit en consistentie. Nog Mauro: ‘Voor ze Kraftwerk werden, heette de band Organisation. Een Duitse band die Organisation heet, volgens mij is dat een pleonasme.’

Maar goed, dat de versies van ‘Autobahn’, ‘The Model’ en ‘Computer World’ dezelfde waren als vijf jaar geleden, met dezelfde uit de kluiten gewassen 3D-show, mag niet deren. Niemand die zich erover beklaagt dat Kraftwerk zich niet plots op EDM-remixen van eigen werk werpt, en daarbij: Coldplay vulde onlangs vier keer het Koning Boudewijnstadion en die spelen vijfentwintig keer hetzelfde númmer. Kraftwerk, met die goeie ouwe Ralf Hütter op kop - volgende week wordt hij 76 - heeft de formule geperfectioneerd. Nadat ze met ‘Spacelab’ hun ufo lieten landen op de Grote Kaai draaiden ze de volumeknop volledig naar rechts: ‘Die Mensch-Maschine’ war angekommen.

De hoogtepunten: ‘Computer Love’, dat in 1981 al cyberseks aankondigde (Kraftwerk: ook de voorouders van Chaturbate!). ‘The Robots’ heb ik nog nooit potiger gehoord. Dat werd afgesloten met nummers van ‘Electric Café’ (‘Boing Boom Tschak’ blijft toch ietwat lullig) was de enige mindere beslissing, maar dat werd goedgemaakt door een absoluut verwoestend ‘Radioactivity’: een ontploffende kernreactor van een song - de combinatie van sound en visuals kwam hier tot een loeiende climax. Jawohl, ook in 2022 gidst Krafwerk nog elke atoom richting splitsing: wat u dan hoort, is de oerknal van de elektronische muziek.

A propos, Kraftwerk is ooit samen met Iggy Pop asperges gaan kopen: benieuwd wie vanavond op Jazz Middelheim na Iggy de Dixi durft te betreden.

Was het dan gedaan? Was het niet mooi geweest? Moesten de kindjes niet naar bed? Nee, 2manydjs (★★★★☆) sloot de avond - een zwoele zomernacht - af met het wat nog steeds, ondanks verwoede pogingen van m’n nichtje, het beste knip- en plakwerk van het land is. Wat lieten de broers Dewaele zo uit de loeiharde speakers knallen? Bijvoorbeeld: ‘Work It’ van Marie Davidson, beats van Rave Selekts, een remix van Wet Leg, een stuk of wat tracks van de later die avond aantredende Tiga (‘Ciao!’, ‘Mind Dimension’), ‘NOW’ van Catz ‘n Dogs, een streep Vangelis én - tromgeroffel - een herwerking van ‘Ceci n’est pas un cliché’ van Charlotte Adigéry & Bolis Pupul. Een ultiem, zelfs ontroerend eerbetoon aan hun oude pupul, excuus, pupil.

De set was een grabbelton van sounds en beats die alleen de Dewaeles in zulke van de pot gerukte combinaties op u af zouden durven te vuren. Iémand in de geschiedenis moet ooit eerst op het idee zijn gekomen om kaas en confituur, ananas en pizza, Bugles-chips en geitenkaas te combineren. Zúlke genieën zijn 2manydjs.

Het is Antwerp Pride straks: zou ik me daar zo’n gouden bikini kunnen aanschaffen?