Festival★★★★☆
Lander & Adriaan deden Pukkelpop bij de allereerste show meteen naar danszweet en ontuchtig verlangen meuren
Allemachies! Wie schetst onze opluchting toen Lander & Adriaan geen verwantschap bleken te vertonen met “die vervelende clown en irritante acrobaat” uit een bijna gelijknamige jeugdserie. Geen énkele verwantschap? Nou… nee. Zo kwam er wel degelijk halsbrekende muzikale acrobatiek te pas aan hun set. Niet verwonderlijk: Lander Gyselinck kent u vooral als de drummende stuntman van STUFF. Zijn kompaan Adriaan Van de Velde is dan weer bekend als de funky synthsater achter Pomrad.
De twee mochten het festival officieel voor open verklaren, en vielen gelijk met de deur in de Club. Voor u kon vragen waar Molly was, trok bloedhete rave-muziek als een pletwals door de Dance Hall. Meteen gaat de boîte naar danszweet en ontuchtig verlangen meuren.
Het blijkt een afleidingsmanoeuvre: na vijf minuten glijden jazz-sax en klappertandende ritmes mee tussen de lakens. Alle mogelijke genres blijken door de versnipperaar te gaan. Dit is muziek om de tering uit je lijf te dansen, maar net zo goed bedoeld voor nerveuze nachtbrakers die al eens langer bij Canvas en Klara blijven hangen. Aphex Twin en frivole house treffen elkaar midscheeps, een sample van ‘Pump up the Jam’ botst op een knoertharde technobeat. En daarna gaat een kermisdreun aan de rol met Angolese kuduro-ritmes en vulgaire eurodance. Het klinkt als het doctoraat van twee geniale gekken die een nachtje te lang hebben doorgetrokken in de Fuse én de Versuz. Maar evengoed durven we wedden dat dit duo ’s nachts nog hogere ogen had kunnen gooien in de Boiler Room. Hun surrogaatdance klinkt aanstekelijk als de neten, de energiemeter gaat bijna voortdurend in het bloedrood.
Geinige uitsmijter trouwens: Beyoncé mag aan het eind ‘Irreplaceable’ zingen over een nostalgische house-synth en drumbreak die bij Right Said Fred gejat lijkt. Drommels, drommels, en nog eens drommels.
Volg al het festivalnieuws via onze Pukkelpop liveblog
