Cd★★★½☆
‘Letter to You’ van Bruce Springsteen: ‘Bedankt voor de brief, Baas’
Er was een tijd dat ik dacht Bruce Springsteen nooit met The E-Street Band aan het werk te zullen zien. Hij had net ‘The Ghost of Tom Joad’ uitgebracht, zijn intiemste soloplaat sinds ‘Nebraska’, en zijn laatste met The E-Street Band dateerde al van tien jaar geleden. Springsteen leek zijn oude backingband voorgoed vaarwel te hebben gewuifd. Maar toen verscheen de boxset ‘Tracks’, en werd er een tournee aangekondigd… mét The E-Street Band! Op 9 april 1999 vlogen we met een delegatie journalisten naar Barcelona, waar Bruce in het Palau Sant Jordi het Europese luik van zijn tournee aftrapte. Een machtige roffel van Max Weinberg en ‘My Love Will Not Let You Down’ donderde uit de speakers. Little Steven op backings. Meer levensvreugde dan toen heb ik zelden gevoeld. De man kan sindsdien op massa’s krediet rekenen alhier. Vandaag brengt hij ‘Letter to You’ uit, zijn twintigste studioplaat, mét The E-Street Band. ‘I hope when I get old I don’t sit around thinking about it / But I probably will,’ zong Bruce Springsteen (71) 36 jaar geleden in ‘Glory Days’, en dat is exact wat hij op ‘Letter to You’ doet. Bruce komt alleen binnen op akoestische gitaar en zingt: ‘Big black train comin’ down the track.’ De song heet ‘One Minute You’re Here’, en iedereen weet wat er na de komma komt.
The E-Street Band voegt zich bij hem in de titeltrack, maar schiet pas vol uit de sloffen in ‘Burnin’ Train’. Danny Federici is er niet meer bij (overleden in 2008), maar wie ook het orgel moge hanteren in ‘Letter to You’, weet perfect wat hij gespeeld zou hebben. Hetzelfde geldt voor Clarence Clemons (overleden in 2011) in ‘Last Man Standing’. Dat heeft Springsteen overigens geschreven voor een andere, in 2018 gevallen kompaan, George Theiss, met wie hij zijn eerste groepje The Castiles heeft opgericht. Van dat groepje is Bruce – u raadt het – the last man standing.
Er staan op ‘Letter to You’ drie songs die hij voor de release van zijn debuutplaat in 1973 heeft geschreven, en die hij tot en met ‘The River’ uit 1980 tevergeefs op een plaat heeft proberen te passen. We horen nu waarom, al maken de backings van Steven Van Zandt in ‘Janey Needs a Shooter’ (waarom niet meer van dat?) bijna alles goed.
De enige andere song die ik naast ‘Burnin’ Train’ eventueel op een best of van Bruce zou zetten, is ‘Ghosts’, ook weer omdat The E-Street Band er vanaf de eerste roffel van Max Weinberg zo lekker in op een voetstuk wordt gezet.
Voor het overige vervalt Springsteen net iets te vaak in zijn eigen muzikale clichés, terwijl hij met diezelfde tekstuele clichés toch weer geregeld een snaar weet te raken. Uit ‘Ghosts’: ‘I’m alive / And I’m coming home.’ Levensvreugde, zelfs met the big black train in zicht. Bedankt voor de brief, Bruce.