cd★★★½☆
Lieven Tavernier is op ‘Sprokkelgoud’ een onversneden romanticus
Net zoals buitenlandse petit-maîtres Roy Harper, Robert Wyatt en wijlen Kevin Coyne hun hele leven bleven beitelen aan het blok marmer dat uiteindelijk hun ware oeuvre reveleerde, verblijdt de Gentse liedschrijver, onzekere maar ontroerende zanger en gitarist Lieven Tavernier ons om de zoveel jaar met een nieuwe plaat. Deze keer heet zijn collectie mooie songs ‘Sprokkelgoud’, een prachtige titel voorwaar en één die in bepaalde landsdelen voor spraakstoornissen zal zorgen, maar gelukkig ook voor landerige lankmoedigheid.
Lieven Tavernier zal het misschien niet graag horen, maar hij is een onversneden romanticus, een bedreigde diersoort in deze cynische tijden, en een menstype dat me bevalt. Met songs als ‘De ogen van France Gall’, ‘Caroline’ en ‘Lievekaai’ tonen Tavernier en zijn markante musici en zoete zangeressen zich kampioenen in het soms wel dorre landschap van de singer-songwiters.
Oordeel zelf en vind dit ‘Sprokkelgoud’, met enige speurneuzerij. ‘Tavernier’ googelen helpt.
