Interview
London Grammar: ‘Ik had er genoeg van om voor mannen te buigen’
‘Californian Soil’, de derde plaat van het Britse London Grammar, blijft maar hits baren. Na ‘Baby It’s You’, ‘Lose Your Head’ en ‘How Does It Feel’ is nu ‘America’ een graag geziene passant op de radio. Vorige week gaf de band bovendien de grootste show in hun carrière voor veertigduizend fans in het Londense Victoria Park. Na jaren van chronische pijn, podiumvrees en seksisme omarmt zangeres Hannah Reid (31) nu haar rol als frontvrouw. ‘Ik besef zelden dat ik goud in handen heb.’
HUMO Proficiat, ‘Californian Soil’ is jullie tweede nummer 1-plaat in het Verenigd Koninkrijk, en in Australië en Zwitserland.
HANNAH REID «Bedankt. Ik ben trots, niet wegens de goede verkoopcijfers, maar omdat we een gedurfde plaat hebben afgeleverd. Ik was niet altijd even eerlijk op ‘Truth Is a Beautiful Thing’ (uit 2017, red.): de songs waren sterk, maar gaven zelden een inkijk in mijn ziel. Op ‘Californian Soil’ was ik weer in staat om me kwetsbaar op te stellen. Zo liet ik me voor ‘All My Love’ inspireren door mijn strijd tegen fibromyalgie, een chronische pijn. De dokters kunnen moeilijk verklaren wat er scheelt aan mijn immuunsysteem. Ik moet leren omgaan met mijn aandoening. Ik had daar nooit eerder over gezongen.»
HUMO Van de vijf singles sloeg ‘Baby It’s You’ het meest aan, het stond ook enkele weken op nummer 1 in StuBru’s ‘De afrekening’. Komt dat omdat jullie iets nieuws hebben geprobeerd met de Britse elektronicaproducer George FitzGerald?
REID «‘Baby It’s You’ is een lichtpunt op een zware plaat. Ik zing er over ronddwalen op een festival en op slag verliefd worden op een passant: pure euforie, dus. Maar ik zie dat nummer niet als een nieuwe stap in onze carrière. We doen niets liever dan allerlei genres in ons kleine universum steken.
»Gek trouwens, dat ‘Baby It’s You’ zo aansloeg: ik had het niet eens als single overwogen. Nu, ik besef zelden dat ik goud in handen heb. Ik heb ‘Wasting My Young Years’ in enkele minuutjes aan de piano bedacht en daarna een broodje voor de tv gegeten. Wist ik veel dat dat liedje meer dan honderd miljoen keer gestreamd zou worden op Spotify. Zo hoort het. Neem het van mij aan: succes en geld zijn het niet waard om jezelf voor te verliezen.»
HUMO De plaat opent met ‘Californian Soil’ en eindigt met de recente single ‘America’. Wat heb je met de VS?
REID «Tijdens mijn jeugd consumeerde ik bakken films en songs over Amerika. Ik had het gevoel dat ik het land kende, zonder er ooit geweest te zijn. Vooral de American dream sprak me aan, de belofte dat je er alles kunt worden wat je wilt. Op ‘Californian Soil’ zing ik over het loslaten van die droom, omdat ik er niet langer in geloof. Ambitie maakt zelden zo gelukkig als je zou denken. In het leven zijn er bovendien obstakels waarop je nauwelijks wordt voorbereid. Voor je het weet, ga je gepijnigd door je nochtans geweldige leven, omdat je niet voldoet aan een ideaalbeeld.»
HUMO Over welke obstakels heb je het?
REID «Mijn gender. Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat een vrouw gelijkwaardig is aan een man, maar in de muziekindustrie heb ik iets anders ervaren. Ik schrijf de meeste songs en teksten, en toch word ik geregeld genegeerd omdat ik ‘maar de zangeres’ ben. Als ik bij een geluidsman klaag dat de bassen te luid staan, begint die kerel me uit te leggen waarom dat niet klopt en hoe een geluidsmix in elkaar hoort te steken. Dan (Rothman, red.) en Dot (Dominic Major, red.) mogen dragen wat ze willen, maar ik ontvang instructies over mijn kledij en krijg meer dan eens een te kort jurkje in de handen geduwd. Als ik daarover klaag, ben ik lastig. Het zijn kleine dingen, maar als je ze elke dag meemaakt, beginnen ze je te veranderen. Ik cijferde mezelf steeds meer weg en boog voor de mannen. Tot ik er genoeg van had.
»Ik heb voor ‘Californian Soil’ beslist dat ik in de spotlight wilde staan, als frontvrouw en bezieler van London Grammar. Ik heb aan Dot en Dan gevraagd of zij het oké vinden om meer in de schaduw te staan, opdat ik serieuzer zou worden genomen: ze steunen mij volledig.»
HUMO In ‘Lord It’s a Feeling’ zing je over een ongezonde relatie: ‘I saw the way you laughed behind her back / When you fucked somebody else’.
REID «Ik heb het patroon al te vaak gezien: een man doet een vrouw zich klein voelen, waardoor ze denkt dat ze zijn wangedrag verdient. ‘I saw the way you made her feel, like she should be somebody else’, zing ik. Ik voelde me in die situaties machteloos, omdat ik mijn vriendin wilde helpen zonder haar weg te duwen. In die song zing ik wat ik écht had willen zeggen tegen die rotventen.»
HUMO In de video van ‘How Does It Feel’ sluit je een kerel in de auto op en steek je een huis in brand. Een YouTube-reactie: ‘Wee de duts die haar hart breekt.’
REID (lacht) «Ik zeg in die song een oud zeer vaarwel. Toegegeven, op een theatrale manier, maar er is niets mis met een beetje drama. Ik stoorde me vroeger aan onrecht, maar ik deed dat in stilte: ik luchtte mijn hart alleen bij mijn beste vrienden. Op deze plaat heb ik mijn woede geuit in de hoop dat ik één en ander eindelijk zou kunnen loslaten.»
HUMO Werkt het?
REID «Ik weet het niet. Sommige trauma’s zullen altijd in mijn lijf blijven hangen.»
HUMO Welke #MeToo-getuigenis van de afgelopen jaren heeft jou het meest geraakt?
REID «Allemaal. Van de kleinste agressie tot de zwaarste mishandelingen. Vrouwen zijn altijd al onderdrukt. Nu doet de samenleving eindelijk aan zelfreflectie, en dat is pijnlijk en gênant, maar zeer nodig. Neem nu Dot en Dan: twee lieverds, maar toch heeft het een tijdje geduurd voor ze begrepen wat een vrouw zoal moet meemaken. Pas als iemand je wijst op denigrerende gewoontes en uitspraken, kun je correct ingrijpen. Ik hoop dat jonge meisjes zich tegenwoordig vrijer voelen.»
HUMO Wat voor een tiener was jij?
REID «Een normale teenager. Ik was weinig rebels en een beetje introvert. Ik ging op in mijn vriendschappen en in de muziek. Al mijn drinkgeld ging naar cd’s en ik plukte zelfs muziek illegaal van het internet: stout!»
HUMO Klopt het dat je eerst een andere droomjob voor ogen had?
REID «Ik wilde actrice worden! Net als in de muziek kun je daarin de mens in al zijn facetten verkennen. I ended up being a singer. Prima, maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik zou niets liever willen dan eens in een Tarantino-film opduiken, al is het maar als figurant.»
NOOIT NOG JACKSON
HUMO Je leerde piano op het gehoor. Welke nummers probeerde je als kind te ontcijferen?
REID «Alles wat mijn moeder opzette: platen van Whitney Houston, Dolly Parton, Nina Simone, Fleetwood Mac, Elton John en – je hoort dat eigenlijk niet meer te zeggen – Michael Jackson.»
HUMO Kun jij nog naar hem luisteren na de misbruikdocu ‘Leaving Neverland’?
REID «Nee. Jammer, hij was twintig jaar geleden een held van me.
»Ik kan trouwens nog steeds geen muziek lezen. Ik beschouw dat als een voordeel: ik gebruik andere akkoorden en patronen dan klassiek getrainde pianisten.»
HUMO Tijdens een London Grammar-optreden staat er wel altijd iemand op de eerste rij te huilen. Heb jij dat al op het podium gedaan?
REID «Natuurlijk, vaak zelfs. Eén keer heb ik een concert moeten stilleggen, dat was in Frankrijk. Dot had net zijn oma verloren. Tijdens ‘Wasting My Young Years’ werd het me plots te veel en moest ik van het podium. Ik keerde vijf minuten later beschaamd terug. Het publiek reageerde gelukkig met applaus en gejuich. Goed optreden! (lacht)»
HUMO Je cancelde je optreden op Lowlands in 2013. De ene sprak van stemproblemen, de andere van podiumvrees. Wat was het?
REID «Beide. Ik kan moeilijk zeggen of ik podiumvrees had en daardoor mijn stem verloor, of andersom. Ik weet alleen dat wij in de beginjaren geen controle over onze agenda hadden. De druk was te groot, de concerten volgden elkaar te snel op, en plots was mijn stem weg. Sommige artiesten kunnen zes shows per week aan, en dan nog op afterparty’s spelen. Ik haat het dat ik dat niet kan. Ik weet nu dat ik rustpauzes in ons tourschema moet inplannen, maar ik ben in deze coronatijden perfect gelukkig zonder het tourleven. De glamour van het artiestenbestaan slijt snel, hoor. Alleen onze fans mis ik.»
‘Californian Soil’ is uit bij Universal.
