Mag Royal Blood na twee jaar thuis hun kas te zitten opvreten eindelijk nog eens de hort op, loopt het plots allemaal mis

Mag je na twee jaar thuis je kas te zitten opvreten eindelijk nog eens de hort op, loopt het plots allemaal mis. Het overkwam Royal Blood, dat na een gemist optreden in Parijs een nieuw startschot hoopte te geven aan hun Europese tour in de Antwerpse Lotto Arena. Maar ook die show verliep niet zonder slag of stoot. Het Britse duo werd er geplaagd door technische mankementen.

‘Yesterday was a shit day,’ vatte frontman Mike Kerr het gemoed van Royal Blood samen. Hun concert in Parijs moest op het laatste moment worden afgelast omdat hun podium en instrumenten er niet raakten: een blokkade van truckchauffeurs stak stokken in de wielen. Weg momentum, weg start van de tour op het Europese vasteland. Dan maar dinsdag en de Lotto Arena, zag je de bassist met een grote grijns denken. Hij kwam met gebalde vuist opgewandeld en wilde graag toch nog zijn lesje Frans voor beginners kwijt: hij strooide de ene merci na de andere bonsoir rond alsof in de Lotto Arena nooit het Vlaams Nationaal Zangfeest doorgaat.

STROOMPANNE

Passons. Mike Kerr riep ‘dubbel zoveel energie te hebben’ na hun Franse fiasco. Die wandelende nucleaire centrale, daar was de Lotto Arena helaas net zo min op voorbereid als Tinne Van der Straeten. Na drie kwartier concert viel de stroom plots helemaal weg. Enkel het monitorgeluid op het podium werkte nog, waardoor het duo bleef spelen tot een roadie hen op de schouder kwam tikken. Zonder één woord uitleg stapten Mike Kerr en Ben Thatcher het podium af. Om drie minuten later terug te verschijnen alsof er niets gebeurd was. ‘Het ligt aan onze toetsenist,’ wees Kerr naar ondersteunend bandlid Darren James, die halfweg in het duister verborgen stond. ‘Hij moest dringend naar het toilet.’ Of nog: ‘Het werd te onveilig in het publiek.’ Heel vreemd allemaal. Kwam het euvel misschien door de drumsolo die Ben Thatcher even tevoren had ingezet? Dat je dat in 2022 niet meer straffeloos kunt maken, is hopelijk een teken van de tijd. Nee, zelfs dat stukje ‘Raspoetin’ van Boney M maakte je drumsolo niet essentieel, Ben.

FALENDE BASGITAAR

De stroompanne was niet het enige mankement. Toen Kerr een kwartier eerder het nieuwe ‘Honeybrains’ wilde inzetten, weigerde zijn bas na enkele noten dienst. Hij stormde het podium af en bromde dat ze dan maar een andere song gingen spelen. ‘Little Monster’ was de juiste keuze: het publiek brulde uit één stem mee, en er opende zich spontaan een koninklijke moshpit. Het monstertje leefde. We spotten zelfs een man met krukken in het strijdgewoel: Royal Blood deed de kreupelen weer lopen. Ook bij ‘Lights Out’ en ‘Come On Over’ hadden ze de massa mee. Kerr kroop lekker dicht tegen Ben Thatcher aan op het verhoogde drumpodium. Ogen vol vuur, vuisten vol lood. Bij zulke momenten merkte je nauwelijks dat de bovenste ring in de Lotto Arena akelig leeg was gebleven: dan was het twee voor allen, en allen voor twee.

Begrijp ons dus niet verkeerd. Wanneer dit duo uit alle cilinders pompt, walsen ze het hele Russische leger omver: dan wil je Royal Blood dolgraag cadeau doen aan Volodymyr Zelensky. Met een mitrailleur aan bas en gortdroge drums kogelen ze iedereen omver. Razendsnel, met precisie, vanuit de heup.

PIANO

Dat Mike Kerr besliste de bisronde op te starten door solo een pianoballade te komen spelen, was al even bevreemdend als die technische besognes. Zat daar nu écht iemand op te wachten? Oké, de hamvraag is hoelang je de aandachtsspanne kunt vasthouden met slechts twee instrumenten, zelfs al heb je een knappe lichtshow en een reuzenscherm bij. Na elf jaar en drie platen is de rek misschien wat uit de bas-en-drumformule van Royal Blood. ‘Typhoons’ en ‘Boilermaker’ uit hun dansbare jongste plaat openden het anderhalf uur durende concert en konden op beduidend minder enthousiasme rekenen dan songs uit hun titelloze debuut. Maar dat Antwerpen hen nog steeds in het hart sluit, was Kerr niet ontgaan. Hij herinnerde het Belgische publiek eraan dat het allemaal begon in een kleine kamer bij Thatcher thuis. Hun enige toeschouwer toen was een wasmachine. Eentje met munten, toevallig? ‘Loose Change’ toonde hoe Royal Blood op zijn best klonk. Rauw, met een heerlijke groove en een punch tegen je onderkaak: subliem accuraat. ‘Figure It Out’ volgde als een volkshymne. Na het piano-intermezzo van ‘All We Have Is Now’ pakte Royal Blood uit met een finale waarvan het publiek opleefde. ‘Ten Tonne Skeleton’ ging over in ‘Out of the Black’. Mike Kerr zette de ene helft van de zaal op tegen de andere in een muzikaal vraag-en-antwoordspel. Ben Thatcher verliet zijn drumkrukje en ging de massa nog meer opzwepen. De moshpit bereikte een kookpunt. Kijk, zo moet een optreden worden afgesloten. Ze kunnen het wél.

Als deze show een generale repetitie was voor Rock Werchter op 3 juli, dan hopen we dat tegen deze zomer alle ballast overboord wordt gegooid en de technische problemen achterwege blijven. Een gebalde set in een stevig tempo kan de lont in het kruidvat steken op de festivalwei. Nu ging je naar huis met het gevoel dat de machine te veel sputterde.