Marc Didden neemt afscheid: ‘Plots zat ik tegenover Tina en Ike Turner. Ik had nog nooit een interview afgenomen’

Tina Turner is op 83-jarige leeftijd overleden. Humo-journalist Marc Didden haalt herinneringen op aan de Queen of Rock 'n Roll: ‘Beste live-show ooit.’

1. De eerste keer dat ik van Tina Turner hoorde, was via de waarlijk legendarische radio-dj Anthony, die op woensdagnamiddagen het kritische deel van de bevolking van muziek voorzag, en dat langs de golven van Omroep Oost-Vlaanderen.

Het was 1966, ik was dus 17 en kwam pas van school toen uit mijn vaders oude radiotoestel ‘River Deep, Mountain High’ kwam gekwakt. Een popopera van 3 minuten 40 seconden die Tina en haar man Ike gekregen hadden van Jeff Barry, Ellie Greenwich en de ook toen al niet helemaal goed bij zijn hoofd zijnde Phil Spector. Alhoewel diens wall of sound wel een beetje in de weg zat van de subtiliteit van dat nummer, blijft het een hoogtepunt in het Turner-repertoire en verraadt een tekst als ‘When I was a little girl, I had a rag doll / It was the only doll that I’ve ever owned’ een stuk soul met een sentimenteel kantje aan. Maar wel prachtig.

2. De tweede keer dat ik van Tina Turner hoorde, was vijftig jaar geleden. Ik kreeg toen een telegram van Guy Mortier met de vraag of ik in een taxi wilde springen om naar Vorst Nationaal te rijden en daar Ike & Tina Turner te interviewen voor Humo.

Een merkwaardige dag, ook al omdat ik voorheen a) nog nooit van iemand een telegram had gekregen, b) Guy Mortier niet eerder ontmoet had, c) nog nooit in een taxi gezeten had, d) niet wist waar Vorst Nationaal zich bevond, e) nimmer een interview had afgenomen.

Het daarop volgende vraaggesprek was dan ook volkomen waardeloos en dat lag niet aan die lieve Tina, en nog minder aan Ike, die gewoon wat naast haar zat te suffen, maar vooral aan yours truly die niet eens wist dat je, om een interview in goede banen te leiden, best een beetje voorbereiding achter de rug hebt en een degelijke eerste vraag op het puntje van de tong hebt hangen.

3. De derde keer was op Jazz Bilzen, nog steeds met Ike en de Ikettes, in 1975.

Beste live-show ooit. Ik vond ‘River Deep’ nog steeds hun sterkste nummer, met uitzondering van het denderende ‘Nutbush City Limits’, dat wellicht anders geklonken zou hebben als het ‘Notenbos Stadsgrenzen’ had geheten. En ik vind ‘Proud Mary’ toch vooral een song van John Fogerty.

4. Ontdaan van Ike beleefde Tina nog een wonderlijke carrière als soloartieste, met megahits als ‘The Best’, ‘Private Dancer’ en ‘What’s Love Got to Do with It’. Soul, blues en r&b waren plotseling popmuziek geworden, maar wel van de allerhoogste orde. Mijn favoriete Tina-moment uit die tijd is haar liveversie van David Bowies ‘Tonight’, waarbij de componist zelf uit de coulissen komt gestapt om met haar te duetteren.

5. Na een even woelig als geweldig leven gaf Tina vorige woensdag de geest in haar huis in het Zwitserse Küssnacht. Een plek waar koninginnen sterven. Zie onze Astrid, vier jaar vóór Tina geboren werd.