Mauro: ‘Alleen Grace Jones kan doen wat ze doet’

Grace Jones is een model, actrice en zangeres, maar vandaag is ze vooral 75 jaar oud. Als cadeautje diepen wij met plezier Mauro’s stukje over haar album ‘Slave to the Rhythm’ (1985) nog een op.

Je mag dan een wereldwijd bejubelde artiest zijn die al generaties meegaat, aan sommige natuurwetten ontsnapt niemand. Zoals de onvermijdelijke mindere tijden. Als een volgend decennium niet meer zo vanzelfsprekend aanvoelt, nieuwe songs wat belegen klinken, en je als popveteraan plots met een geforceerd bijdetijdse styling verschijnt.

Dat het dus even niet meer klikt met de tijdgeest – wat verder een normale en vergeeflijke toestand is, want iedereen moet eraan geloven. Behalve Grace Jones. Zij lijkt mij van zulke moeilijkheden nul komma nul last te hebben. Modes, leefregels, ouderdom, noem maar op, niets doet haar persona wankelen. Kunnen we best een paar dingen van leren, kun je zeggen, pen en papier bij de hand.

Maar helaas. Alleen Grace Jones kan doen wat ze doet. Dat mag eender wat zijn, het blijft nooit minder dan totaal bijzonder. ‘Slave to the Rhythm’ is een soort van conceptalbum waarin ze haar glamoureuze zelve speelt, en tegelijk haar naakte ziel adverteert (ze wordt er zelfs op geïnterviewd). Of was het andersom? Wat er ook van mag zijn, het gaat er behoorlijk meta aan toe op deze succesplaat.

Maar wat wil je als de extraordinaire producer Trevor Horn erachter zit. Hij noemde zijn ZTT-label naar iets uit de dadaïstische ‘Ursonate’ van Kurt Schwitters, en bedacht eerder al zeer geslaagde conceptbands als Franky Goes To Hollywood en Art Of Noise. Op papier zou het zijn doelgroep serieus op de zenuwen moeten werken, maar de man is een echt genie. Met als allerslimste zet: werken met Grace Jones.