'Mensen zetten mijn muziek op tijdens de seks. Dat mag, maar ik weet het liever niet'

Norah Jones (41) heeft een nieuwe plaat uit, 'Pick Me Up Off the Floor', alweer een mooie schijf vol hangmatmuziek die op geen enkel moment afdrijft van haar corebusiness. 'Ik snap best dat mijn muziek de soundtrack bij het leven van anderen wordt.'

Sinds onze vorige ontmoeting is het leven van Norah Jones - echte naam: Geethali Shankar - veranderd: haar legendarische vader Ravi Shankar is gestorven, ze heeft twee kinderen gebaard en ze is de kaap van de 40 gepasseerd - voor een aantrekkelijke zangeres met een bedstem is dat ingrijpender dan voor een lelijke zanger die roept en tiert. Elke volgende cd die ze uitbracht, verkocht minder goed dan haar debuut 'Come Away with Me' uit 2002 - dat is geen sneer, in acht genomen dat daarvan 27 miljoen exemplaren zijn verkocht.

HUMO In jouw elegante muziek meng je jazz, pop, soul en blues. Noem eens een genre dat je leuk vindt, maar dat mensen niet met jou associëren?

NORAH JONES «Heel soms speel ik iets goors waarop ik vijf minuten kan headbangen, om zorgen of frustraties uit m'n hoofd te krijgen. Tijdens dronken karaokeavonden heb ik al iets van Guns N' Roses gezongen. Soms wil ik rocken, maar je moet niet iets willen zijn dat je niet bent. Ik luister ook vaak naar country. Dat doe ik al heel mijn leven: mijn grootmoeder kwam uit Oklahoma en ik heb haar collectie platen van Hank Williams en Willie Nelson geërfd. Toen ik indertijd naar Willie luisterde, had ik nooit kunnen denken dat ik nog met hem zou duetteren en het podium delen.»

HUMO Wie met z'n eerste worp multimiljonair wordt, kan vanaf dan volstaan met één plaat om de vijf of tien jaar. Jij daarentegen bent de kampioen van duizend-en-één nevenprojecten en samenwerkingen met zowat iedereen die jouw pad kruist: Mavis Staples, Bonnie Raitt, Rufus Wainwright, Dave Grohl, Danger Mouse, Jeff Tweedy... Hoe was Keith Richards?

JONES «Ik presenteerde hem een song die half af was. We hebben er spelenderwijs aan gewerkt. Keith is heel relaxed. Hij leek meer geïnteresseerd in eens iets anders doen dan Keith van The Rolling Stones spelen. Al zou je natuurlijk stiekem elke seconde kunnen denken: Keith van de Stones staat naast mij! Maar zelfs dat was vaak niet het geval, want we hebben het grootste deel van de tijd langs de telefoon en per e-mail ideetjes over en weer gemept.»

HUMO En Ray Charles?

JONES «Three takes and we were done, baby. Heel gefocust. Hij was toen al heel oud, en traag, en soms dromerig. Maar zo'n man heeft zeventig jaar ervaring, dus hij weet perfect hoe het moet en wat hij wil. Een jong boompje kun je bijsnoeien, maar in het geval van een oeroude eik druk je op record en luister je verbijsterd en dankbaar naar het resultaat. Billy Preston, die nog met de Stones heeft getourd, speelde mee tijdens die sessie. (Zuchtend) Ook al dood.»

HUMO Ongetwijfeld een veel grotere mijlpaal was jouw duet met... Elmo van 'Sesamstraat'!

JONES (lacht) «Dat was surrealistisch. Pretty amazing.»

HUMO Ja? Hoe?

JONES «Je kijkt je hele kindertijd naar 'The Muppet Show' en 'Sesamstraat', en plots sta je zelf tussen die legendarische, euh... Ik mag niet zeggen dat het poppen zijn, hè, die dingen leven écht! Ik voelde me opnieuw 6 jaar, beter kan ik het niet samenvatten.»

HUMO Je hebt ook de hobbygroepjes The Little Willies, Puss N Boots en El Madmo opgericht. Geef ons eens een hoogtepunt van elk?

JONES «Tijdens een optreden van Puss N Boots brak vlak voor het podium een gevecht uit: drie dronkenlappen raakten het blijkbaar niet eens over wie van hen wie van ons mee naar huis zou nemen. Alsof dat ooit een optie was (lacht).»

HUMO Ik durf bijna niets te vragen over de songs op 'Pick Me Up Off the Floor' omdat alle teksten pijnlijk autobiografisch lijken: 'How I weep for the loss...', 'It hurts to be alone...', 'This life as we know it is over...'

JONES «Niet alles is wat het lijkt. Ik ben gelukkig getrouwd, we hebben twee kinderen en een hond. 'This Life' gaat bijvoorbeeld niet over een echtscheiding, maar over een kind krijgen. Elke ouder weet dat het leven dan drastisch verandert. Je bent nooit meer écht vrij, nooit meer écht zonder zorgen en je hebt plots 25 uur minder vrije tijd per dag - zo voelt het toch aan (lacht). Ach, ik heb er vrede mee dat ik soms dingen zing die heel openhartig zijn, omdat ik heb gemerkt dat songs gaandeweg een eigen leven gaan leiden. Toen ik 'Don't know why I didn't come' zong, waren er mensen die dat interpreteerden als 'Ik kwam niet opdagen' en anderen die dachten dat ik 'Ik kwam niet klaar' zong. Iedereen mag de teksten naar eigen goeddunken interpreteren.»

HUMO Verbaast de impact van muziek jou soms?

JONES «Soms krijgt een song pas weerklank als maatschappelijke omwentelingen hem inhalen. Ik weet nog goed dat haast niemand reageerde toen ik 'My Dear Country' live speelde. Maar tijdens de volgende tournee was Donald Trump verkozen, en begon de hele zaal prompt te joelen en te fluiten als ik dat nummer inzette.

»Van 'The Fall' en 'Little Broken Hearts' besefte ik pas later dat het centrale onderwerp mijn eigen liefdesverdriet was. 'And Then There Was You' heb ik voor mijn man geschreven, maar sinds we kinderen hebben, denk ik bij die song alleen nog aan hen.»

HUMO Jarenlang was jouw debuutplaat alomtegenwoordig. Heb je ooit jezelf behoed voor verzadiging?

JONES «Zo goed en zo kwaad als het ging. Een wereldhit is als een achtbaan, zodra je erop zit, raak je er niet meer af. En als iets goed verkoopt, schieten allerlei figuren wakker die denken: waar poen te rapen valt, is vast nog méér poen te rapen. Zo wilde mijn platenfirma indertijd absoluut allerlei dancemixes van 'Don't Know Why' laten maken. Waarop ik tegenwierp: 'We hebben miljoenen exemplaren verkocht, is dat niet genoeg? Moet dat nummer per se tot de laatste druppel uitgemolken worden?'»

HUMO Jouw grote doorbraakhit is geschreven door Jesse Harris. Zie je hem nog?

JONES «Ja, hoor. (Grinnikt) Ik kan zelf vaak niet geloven dat het allemaal zo is gelopen. Ik gaf hem ooit een lift - ik had een grote vintage Cadillac toen hij nog geen auto had. Mijn bassist vroeg me een paar kennissen van hem op te halen aan het station. Van het één kwam het ander en Jesse vroeg me het jaar daarop om een paar demootjes in te zingen. En nog een jaar later hoorde ik de legendarische producer Arif Mardin zeggen: 'Die 'Don't Know Why' hoeven we niet opnieuw op te nemen, de demo klinkt perfect.' Mijn enige bijdrage is dat ik mijn versie trager en sensueler zing dan Jesse in het origineel. Zelf ben ik pas daarna songs beginnen te schrijven - op een paar banale probeersels na.

»Ik weet nog dat Jesse bij onze eerste ontmoeting zei: 'Ik ben songschrijver.' Toen pas besefte ik dat dat echt iemands beroep kon zijn. Het heeft eigenlijk lang geduurd voor ik voluit songs durfde te schrijven, en nog langer voor ik ze aan iemand wilde laten horen.»

HUMO Als je 'Are You Lonesome Tonight?' en 'Love Me Tender' opneemt, twee songs die de wereld met Elvis Presley associeert, ben je dan geïntimideerd door het origineel?

JONES «Ik probeer het te vergeten. Dat is niet makkelijk, maar als een vrouw zo'n nummer zingt, vanuit het standpunt van een vrouw, wordt het vanzelf een ander nummer. En je moet een tikje arrogant denken: dit is mijn moment, de rest telt even niet. Soms pas ik ook dingen aan. Toen ik 'Don't Be Denied' van Neil Young zong, heb ik het vertellersstandpunt veranderd van 'I' in 'she'.»

HUMO Ik heb tot drie keer toe meegemaakt dat iemand in tranen uitbarstte bij 'Don't Know Why' en vervolgens iets snotterde als: 'Het is dat nummer, ik kan het niet helpen!' Heb je zelf ooit gehuild bij songs van concullega's?

JONES «Ja, twee keer. De eerste keer toen ik een concert van Neil Young bijwoonde. Zijn muziek betekent zoveel voor me dat dat eerste concert, Hem Eindelijk In Het Echt Zien, een mijlpaal was. Ik deel m'n leven op in het deel vóór ik Neil Young live zag en het deel erna. Later heb ik nog gehuild tijdens een concert van Lucinda Williams. Ik was toen onverwacht erg ontroerd door haar muziek, maar ook omdat zij me op dat podium zo rauw, zo kwetsbaar, zo bruut en pijnlijk eerlijk leek.

»Ik snap dus best dat ook mijn muziek mensen ontroert en dat het de soundtrack bij hun leven wordt. Als ik een dollar had gekregen voor elke keer dat iemand me de voorbije jaren zei: 'Ik ben bevallen van mijn kind terwijl jouw muziek speelde' of 'Elke keer als ik jouw song hoor, leeft mijn dode moeder weer een beetje', dan was ik nog rijker. Soms vertellen mensen me dat ze mijn muziek opzetten tijdens de seks. Ook dat mag, maar ik hoef het niet te weten. Liever niet, zelfs (lacht).»

'Pick Me Up Off the Floor' van Norah Jones komt op 12 juni uit bij Blue Note.