Met Phoebe Bridgers op Rock Werchter is het mooiste al achter de rug

Beeldschoon, rotgetalenteerd, gezegend met een ontembare coolheid en beslagen in poëtische volzinnen die je het leven in vers daglicht doen zien, sexy én jong én volstrekt onoverwinnelijk. Maar genoeg over mezelf: ik ging in dit stukje over Phoebe Bridgers dromen.

Phoebe Bridgers, die in The Barn op Rock Werchter de ontroering van een heel festival in één set stopte. Phoebe Bridgers, die bewees dat zachte indie en kribbige folk ook nog massa’s kunnen vervoeren. Phoebe Bridgers, met ‘r skeletjurk en heavymetalgitaar. Phoebe Bridgers, die met één schuine blik - een monkellachje dat je overtuigde van een diepe wederzijdse verstandhouding - je hart deed kloppen in je keel. Phoebe Bridgers dus!

Ze haalde haar nummers voornamelijk uit ‘Punisher’, maar goed: over gerechten die voornamelijk uit het Hof van Cleve komen, zeur je ook niet. Elke ‘Punisher’-song werd in geweldige visuals in een pop-upboekje gegoten. Zo nam ze ons in ‘Moon Song’ via het Griffith Observatory in haar thuisstad L.A. mee naar de maan – daar lagen we in mijn verbeelding lepeltje-lepeltje naast een onaangeroerde Aperol Spritz. Het ene nummer dat ze uit debuut ‘Stranger in the Alps’ haalde, was ‘Scott Street’: geschreven met de huidige drummer, haar ex-geliefde. Onbetrouwbaar individu, als u ‘t mij vraagt.

‘Garden Song’ was niet voor niets Humo’s Nummer Van Het Jaar 2020 – waarom ook niet 2021 én 2022? ‘Chinese Satellite’ leidde ze in door de abortuswetgeving in de VS te decimeren (‘heel cool om nog eens in een beschaafd land te zijn, dat van mij is fucked’). ‘I Know the End’, de apotheose, werkte toe naar een trompetgedreven freak-out die nóg prangender was dan de soortgelijke uitbarsting van maatje Conor Oberst in ‘Road to Joy’ (dat uitzinnige slot van ‘I’m Wide Awake, It’s Morning’).

Vijf minuten lang was het ‘t kostbaarste liedje op aarde. ‘ICU’ ging, zo vertelde ze, over ruziemaken met je moeder. En dus: over liefde. Met één lapje tekst vatte ze nietsvermoedend haar show samen: ‘I feel something / When I see you.’

Phoebe Bridgers is een herfstkleurige zonsopgang: het mooiste is achter de rug, maar je moet de rest van de dag nog door.