Milow: ‘Ik heb nooit gesnapt waarom niet meer artiesten mijn voorbeeld volgen’

‘Great to Know You’ is niet enkel een nagelnieuwe documentaire waarin de Leuvense singer-songwriter Milow (41) ons een blik achter de schermen van zijn leven gunt, maar ook de titel van zijn jongste ep, waarop hij afscheid neemt van zijn overleden drummer Oscar Kraal. Humo neemt de biecht af van een woelige ziel: ‘Ik heb zó veel energie dat ik af en toe even uit mijn hoofd moet ontsnappen.’

Oké, dit interview was nét een tikje exclusiever geweest als het had plaatsgevonden in de villa van de Leuvense zanger in Venice Beach, Los Angeles. Maar de locatie waar we Milow alias Jonathan Vandenbroeck onderwerpen aan Humo’s 7 Hoofdzonden, is evengoed benijdenswaardig: het souterrain van zijn smaakvol verbouwde huis in het centrum van Leuven, een imposante man cave vol kunst en gitaren waar nooit eerder een journalist werd toegelaten.

TRAAGHEID

HUMO In ‘Great to Know You’ zegt Martin Gallop, je Canadese producer die in Berlijn woont: ‘Jonathan is een vat vol energie. Hij rijdt in één ruk van Brussel naar -Berlijn en wil diezelfde dag nog een song afwerken.’

JONATHAN VANDENBROECK «Een hele dag op de sofa liggen is niets voor mij. Als ik een pauze neem, doe ik graag fysiek actieve dingen die niks met muziek te maken hebben, zoals sporten. Vroeger verwachtte ik van mijn omgeving dat ze mijn tomeloze energie automatisch kon evenaren, maar ik weet nu dat dat fout was: het is míjn levensstijl, niet die van anderen.

»Ik ben nu in Leuven, mijn gezin is in Los Angeles. Ik heb me een maand lang ongestoord kunnen bezighouden met muziek, maar als ik eind volgende week terug naar L.A. vlieg, gaat de knop weer om. Ginds trek ik me drie weken lang volledig terug uit de muziek, om daarna fris en opgeladen terug te keren. Dat ritme is ideaal voor mij.»

HUMO Ik herinner me je optreden voor de preselectie van Humo’s Rock Rally 2004, in zaal Den Hemel in Zichem: je speelde er de kortste set van de avond. Toen moest het blijkbaar ook al snel gaan?

VANDENBROECK «Ook mijn demo was erg kort: de drie songs die ik had ingestuurd, duurden allemaal minder dan tweeënhalve minuut. Ik denk nog steeds dat dat de aandacht van de juryleden heeft getrokken, en dat ze me daarom hebben toegelaten tot de preselecties. In Den Hemel heb ik ongeveer zes minuten gespeeld, herinner ik me.»

HUMO Maar aan die zes minuten had je genoeg om de zaal muisstil te krijgen.

VANDENBROECK «Ja, daar heb ik ‘het’ voor de eerste keer gevoeld. En in de finale haalde ik geen podiumplaats, maar ik had het publiek wéér mee. Juryvoorzitter Charlie Poel heeft me toen bemoedigend toegesproken. ‘Geef me nog vijf jaar,’ zei ik. Zijn antwoord: ‘Je zult er niet zoveel nodig hebben.’

»Na de finale volgde de ontnuchtering. Geen énkele manager of platenfirma belde me. Dat had ook te maken met de nieuwe realiteit waarmee de muziekindustrie toen werd geconfronteerd: op de Rock Rally van 2004 waren de grote platenmaatschappijen in geen velden of wegen te bespeuren. The Van Jets, Absynthe Minded en Madensuyu, die dat jaar respectievelijk de eerste, tweede en derde plaats behaalden, tekenden allemaal bij kleine labeltjes.

»Dé muzikant die me toen de weg heeft gewezen, is de helaas te vroeg gestorven Nona Mez (artiestennaam van Geert Maris, die in juni 2022 is overleden, red.). Geert was een echte DIY-artiest, hij nam zijn platen op in de keuken. Op een gegeven moment vroeg ik me af: wat als ik de lofi-sound van Geert combineer met mijn muziek? Ik startte mijn eigen labeltje, Homerun Records, en leende 12.000 euro van mijn ouders om mijn eerste plaat op te nemen.»

HUMO De bewijsdrang van de underdog?

VANDENBROECK «Ik heb jaren moeten knokken om door te breken. Ik was 26 toen het eindelijk gebeurde. Dat is jong in vergelijking met Triggerfinger of Spinvis, maar er zijn ook artiesten die veel vroeger doorbreken. In 2008 wilde ik internationaal gaan, maar ik had wéér pech: de financiële crisis barstte los en ik moest opnieuw m’n eigen weg zoeken. Ik nam gewoon zélf contact op met buitenlandse platenfirma’s en woonde alle meetings hoogstpersoonlijk bij.

»In 2009 keerde het tij, en sindsdien doe ik het ook goed in Europa. Dan is het natuurlijk belachelijk te beweren dat ik nog steeds een underdog ben. Maar dat trekje blijft wel in mij zitten: ‘Niemand gelooft in mij? Oké, dan zal ik jullie het tegendeel bewijzen.’ Maar dat doe ik dan wel met de glimlach.»

HEBZUCHT

HUMO In 2017 pakte Het Laatste Nieuws uit met de kostprijs van je huis in Venice Beach: 3 miljoen euro. Hoe vervelend vond je dat?

VANDENBROECK «Aangezien ik een controlefreak ben die erg op z’n privacy is gesteld: vrij vervelend. De Los -Angeles Times had dat bedrag gepubliceerd, maar ik had niet verwacht dat de Belgische pers het zou oppikken. Toch ben ik er trots op dat ik dat huis heb kunnen kopen met de inkomsten van mijn muziek. Het is tegelijkertijd mijn grootste uitspatting én mijn allerbeste investering.

»In de VS hebben mensen sowieso minder gêne wanneer het over geld gaat. Mijn Amerikaanse vrienden begrepen niet wat er mis was met dat krantenartikel: ‘Dat bewijst toch gewoon dat je het heel goed doet als muzikant?’»

HUMO Ben je een gulle gever?

VANDENBROECK «In 2008 is mijn vader onverwachts gestorven, net toen ik wat geld begon te verdienen. Ik heb toen een tijdje het gevoel gehad dat ik zijn plaats moest innemen. Mijn broers hadden bijvoorbeeld een zwart pak nodig voor de begrafenis, dus kocht ik dat voor hen. En zo deed ik nog wel meer dingen. Allemaal goedbedoeld, hoor, maar mijn broers en zus floten me terug: ‘Jonathan, we hebben dat niet nodig.’

»De dood van mijn pa voelde aan als een rendez-vous met het noodlot. Hij was óók 26 toen zijn vader plots overleed. Mijn pa was de vierde van vijftien kinderen, zijn broers en zussen waren nog heel klein toen hun vader stierf. Toen het huis openbaar werd verkocht – mijn grootvader had schulden gemaakt – heeft mijn pa een deel van de huisraad teruggekocht, zodat zijn broers en zussen toch nog íéts van hun thuis overhielden. Ik denk dat ik zijn heldhaftigheid en zijn verantwoordelijkheidsgevoel onbewust heb overgenomen.»

AFGUNST

VANDENBROECK «Ik ben behoorlijk competitief. Maar wat ik niet meer doe, is mezelf vergelijken met anderen: daar komt alleen maar ellende van. Toen ik 26 of 27 jaar was en iedereen leek door te breken behalve ik, werd ik bijna gek van afgunst. Maar sinds ik mijn eigen weg heb gevonden, heb ik geen enkele reden meer om jaloers te zijn.»

HUMO Tussen jonge muzikanten lijkt nu minder rivaliteit te bestaan dan in jouw generatie.

VANDENBROECK «Ja, we waren allemaal afzonderlijke eilandjes. Toen het goed begon te gaan met Milow, heb ik veel jaloezie ervaren van anderen. Ik had met vallen en opstaan iets opgebouwd, en in mijn naïviteit dacht ik dat de mensen blíj zouden zijn voor mij, dat ze zich door mij zouden laten inspireren. In plaats daarvan kreeg ik vooral negativiteit over me heen. Ik begreep niet waarom: als een artiest het goed doet, gaat dat toch nooit ten koste van een andere? Oké, op een bepaald moment speelde ‘You Don’t Know’ werkelijk overal: ik kan me wel voorstellen dat de mensen me op den duur beu gehoord waren.

»Wat ik nooit heb gesnapt, is dat niet méér muzikanten mijn voorbeeld volgen, en hun eigen weg banen in de muziekwereld. Ze werken allemaal met labels en grote managementkantoren. Zolang je niet van je muziek kunt leven, sta je toch geen 20 procent van je inkomsten af?»

GULZIGHEID

VANDENBROECK «Ik ben een gulzig mens. Dat zie je onder andere aan mijn kunstverzameling: ik kon niet stoppen bij twee schilderijen, ik heb er intussen een vijftigtal. Ik ben dol op Rinus Van de Velde, Bram Demunter, Kati Heck, Joachim Lambrechts...

»Ik ben ook een flinke eter. L.A. is een echt culinair walhalla, je kunt er alleen niet de hele avond in een restaurant blijven zitten, zoals in -België. Het personeel leeft er van fooien, dus moet het allemaal snel gaan. ‘Here’s the check’: soms word ik daar gek van.»

HUMO Vlieg je ook graag in de drank?

VANDENBROECK «Dat gebeurt, ja. Op tournee wordt er stevig gedronken: als je een goed concert achter de rug hebt, vier je dat graag. Maar dit jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan Dry January, de Amerikaanse Tournée Minérale, en ik moet -zeggen dat géén alcohol me even makkelijk afging. Ik was minder onrustig en ik sliep beter.

»Een vriend uit L.A. vertelde me onlangs dat hij naar de AA ging. Ik was stomverbaasd, ik had geen flauw idee dat hij een drankprobleem had. ‘Ja maar,’ zei hij, ‘tijdens de pandemie dronk ik elke dag sterkedrank.’ Waarop ik: ‘Dat deden we toch allemaal, om drie uur een gin-tonic inschenken?’ Een Belg denkt dan hoogstens: hola, misschien moet ik het een beetje rustiger aan doen. Maar Amerikanen nemen dan plots de radicale beslissing om naar de AA te gaan.»

HUMO Al dat gitaar spelen, hoorde daar vroeger ook een goeie joint bij?

VANDENBROECK «Ja, natuurlijk. Cannabis speelt nog steeds een substantiële rol in mijn leven. Ik heb zó veel energie dat ik soms even moet ontsnappen uit mijn eigen hoofd. Overdag neem ik nooit cannabis, enkel af en toe ’s avonds, bijvoorbeeld om de adrenalinerush na een concert te temperen. Ik zeg ‘neem’, omdat ik ben overgeschakeld op edibles (voedingsmiddelen die zijn verrijkt met de psychoactieve eigenschappen van cannabis, red.).»

HUMO Kan een lijntje coke je bekoren?

VANDENBROECK «Nog nooit gedaan, en het zegt me ook niets. Ik ben al hyper genoeg. Als ik wil ontspannen, geef ik de voorkeur aan de rozige roes.»

HOOGMOED

HUMO Je bent naar eigen zeggen verslaafd aan optreden. Geldt dat ook voor het applaus?

VANDENBROECK «Mijn job is een eigenaardige mix van extreem zelfvertrouwen en extreme onzekerheid. Die eerste keren op het podium bestierf ik het haast, maar toch was er een stemmetje in mij dat riep: ‘Ik wil méér!’

»Ik speel zo’n 75 concerten per jaar. Dat doe ik niet omdat het moet, of omdat ik mijn muzikanten blij wil maken. Is het dan ijdelheid? Ik heb zeker een drang naar bevestiging. Toen mijn pa nog leefde, hengelde ik voortdurend naar zijn goedkeuring. Maar dat werkte op zijn zenuwen, wellicht omdat hij zichzelf in mij herkende. Alleen snapte ik dat toen nog niet.

»Mijn pa was erbij, die avond in Den Hemel. Hij had tranen in zijn ogen. Rond z’n 20ste was hij zelf met muziek bezig geweest: ik denk dat hij me die droom zag verderzetten. Mijn ene broer is wereldkampioen karate geworden, mijn andere een circusartiest. Met z’n drieën probeerden we, haast letterlijk op handen en voeten, pa’s aandacht te trekken. Nee, erg gezond was het allemaal niet.»

HUMO Je hebt nu zelf een dochter van 8 en een zoon van 5. Heeft vader worden je nederig gemaakt?

VANDENBROECK «Absoluut. Kinderen krijgen is sowieso goed voor je ego: luiers verversen is de perfecte tegenhanger van applaus krijgen op het podium. Vóór ik vader werd, dacht ik: ik moet nu vooral een verstandige ouder zijn. Maar ik leer ook erg veel van mijn kinderen. Ook al zijn ze nog erg jong, ze zijn niet compleet hulpeloos. Dat toont me dat ik mijn rol in hun leven vooral niet mag overschatten.

»Nederigheid is sowieso erg belangrijk, vind ik. Daarom voelde het ook zo goed toen ik in 2012 naar L.A. verhuisde. Niemand kende me daar, niemand praatte me naar de mond, ik moest me er opnieuw vanaf nul bewijzen. Dat gevoel probeer ik nog steeds elke keer op te roepen wanneer ik een nieuwe plaat maak.»

WOEDE

VANDENBROECK «Er zit een zekere kwaadheid in mij, maar mijn vriendin Laura tolereert geen spátje woede. Dat is mijn grote geluk: onze relatie heeft een erg rustgevend effect op mij. Mijn ouders hadden geen goed huwelijk, dus werd er vroeger bij ons thuis geregeld geroepen en getierd. Mijn broers, zussen en ik gingen soms zelfs met elkaar op de vuist. Ik dacht dat het normaal was om voortdurend met conflicten te leven, maar Laura heeft me doen beseffen dat dat niet zo is. Dankzij haar heb ik mijn opvliegendheid afgeleerd.»

HUMO Vaar je weleens uit tegen je muzikanten?

VANDENBROECK «Als ik me vóór een concert druk maak over onbelangrijke dingen, roept Tom Vanstiphout (gitarist, red.) me tot de orde. ‘Ja baas, nee baas’: zulke groepsleden zou ik niet willen. Tom, mijn producer Jo Francken en achtergrondzangeres Nina Babet geloofden al in mijn muziek vóór ik succes had.»

HUMO Op 1 april 2021 overleed jullie drummer Oscar Kraal, die ook bij Van Dik Hout,Candy Dulfer en Anouk speelde, na een korte strijd tegen pancreaskanker. Hij was amper 50.

VANDENBROECK «De ziekte en de dood van Oscar waren een opdoffer vanjewelste, en dan druk ik me nog zacht uit. We voelden de fundamenten van alles rondom ons daveren. Ik ben van nature een optimist, maar toen heb ik gedacht: is dit niet gewoon het einde van alles?

»Mario Goossens heeft zijn plaats in de studio ingenomen. Hij was erg goed bevriend met Oscar, dus is hij de meest logische vervanger. En intussen hebben we met Mario Garuccio, een Italiaan uit Duitsland, een goeie livedrummer gevonden.»

HUMO In ‘Great to Know You’ zien we hoe Oscar in zijn laatste maanden heel bewust afscheid heeft genomen van het leven.

VANDENBROECK «Oscar wilde alle losse eindjes aan elkaar knopen voor hij ons verliet. Hij heeft iedereen opgebeld met wie hij ooit een discussie had gehad, om het weer bij te leggen. Dat was zo inspirerend dat alle groepsleden hetzelfde zijn beginnen te doen. We vroegen ons allemaal af: wat is er onvoltooid in ons leven?

»Oscars dood heeft me ook doen nadenken over mijn gezin. Hij had twee tienerdochters, ik heb twee jonge kinderen die ik altijd een beetje verborgen heb gehouden voor de buitenwereld: ík had er immers voor gekozen om op het podium te staan, niet zij. Maar wat als ik morgen doodval en ze het gevoel hebben dat ze altijd ondergeschikt zijn geweest aan mijn muziek, terwijl ik hun net het tegenovergestelde wilde vertellen?»

HUMO Is dat de reden waarom je in ‘Great to Know You’ voor het eerst camera’s toelaat bij je thuis in L.A.?

VANDENBROECK «Het eeuwige beeld van Milow-die-alles-alleen-doet moest maar eens voorgoed uit de wereld worden geholpen. In ‘Great to Know You’ zie je duidelijk dat Laura en mijn kinderen mede-auteurs zijn van het Milow-verhaal. En ik wilde ook aan mijn kinderen tonen dat hun moeder de allerbelangrijkste persoon is in mijn carrière, want Laura is altijd mijn steun en toeverlaat geweest.»

ONKUISHEID

VANDENBROECK «Ik was een laatbloeier op het vlak van meisjes. Ik was zo’n jongen die altijd in z’n kamer naar muziek zat te luisteren, met een koptelefoon op. In mijn fantasie gebeurde er veel, maar ook effectief op een meisje afstappen? Dat vroeg een reeks handelingen waar ik kop noch staart aan kreeg. Tót ik met mijn muziek naar buiten kwam, op mijn 18de, toen ik een jaar in de VS verbleef als uitwisselingsstudent. What the fuck, ik wist niet wat er gebeurde! Plots was ik geen onbeholpen nobody meer, maar een interessante partij: een ‘exotische’ Europeaan, die ook nog eens muziek speelde. De meisjes kwamen gewoon spontaan op me af.»

HUMO Is Laura voor Jonathan gevallen, of voor Milow?

VANDENBROECK «We hebben elkaar leren kennen in 2005, vóór mijn debuutplaat ‘The Bigger Picture’ (uit 2006, red.). Ik weet dus zeker dat ze niet verliefd is geworden op mijn succes, want dat had ik nog niet. Integendeel, ik keek op naar háár. Laura stond al veel verder in het leven: ze was afgestudeerd en verdiende geld. Ik woonde samen met vrienden in een gemeenschapshuis in Leuven, waar we repeteerden en op de PlayStation speelden. Heel studentikoos, allemaal.»

HUMO ‘You Don’t Know’ maakte van jou in één klap een meisjesidool. Leidden de gillende meisjes voor het podium je niet in bekoring?

VANDENBROECK «Ik vond dat vooral amusant. Oké, het was fijner dan optreden voor bijna géén volk, zoals ik toen al tien jaar had gedaan. Maar die massahysterie was overdreven.

»In België is het geleidelijk gegroeid, maar in het buitenland speelde ik meteen in grote zalen, met alle vrouwelijke aandacht van dien. Met de hand op het hart: als ik ooit enige temptation zou hebben gevoeld, was het genoeg om even aan Laura en de kinderen te denken. Ik mag er niet aan denken dat ik mijn gezin zou verliezen.»

HUMO Je bent 17 jaar samen met Laura, maar jullie zijn niet getrouwd. Een bewuste keuze?

VANDENBROECK «Ik hou natuurlijk het slechte huwelijk van mijn ouders in m’n achterhoofd. Maar ik heb ook altijd gedacht: ik wil nooit op mijn lauweren rusten, ook niet in mijn relatie. Ondertussen hebben we een heel leven opgebouwd met onze kinderen erbij, maar we moeten onszelf voortdurend blijven bewijzen aan elkaar, ook wanneer ik op tournee ben. Dat werkt enorm goed voor ons. Laura is vaker thuis dan ik, maar dat betekent niet dat er een onevenwicht is in onze relatie. Ik denk zelfs dat ik meer moeite moet doen om Laura te blijven boeien dan andersom.»

HUMO Nu jullie kinderen groter worden: zit touren met het gezin er ooit in?

VANDENBROECK «Vijftien jaar geleden was mijn regel: geen kinderen en partners op de tourbus. Ik was de jongste van alle muzikanten, iedereen had een gezin behalve ik. Intussen hebben de feiten me ingehaald (lacht). Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst met mijn gezin op tournee ga. Selah Sue doet dat nu ook, en het lijkt haar fantastisch te lukken.»

HUMO Seksuele fantasieën en wulps gekronkel in de stripclub: dat vat de tekst van ‘Ayo Technology’ zo’n beetje samen, het nummer van 50 Cent waarmee je in 2008 internationaal doorbrak. Vraag je je af of die song vandaag nog wel woke genoeg is?

VANDENBROECK «Nee, hoor. Die cover is een parodie van een nummer met een oerslechte tekst: ‘When she ready to ride, I’m ready to roll / I’ll be in this bitch till the club close / Watching her do her thing on all fours’. Het is altijd duidelijk geweest dat mijn versie heel tongue in cheek was. Dus ja, ik kan ‘Ayo’ nog spelen. En als de sfeer goed zit, haal ik zelfs met veel plezier de vocoder erbij.»

‘Great to Know You’ is uit bij Homerun Records.

‘Great to Know You’, Nu te zien op Proximus Pickx.