Na de finale, nu de backstageverhalen: ‘Ik ben mijn kartonnen cheque kwijt, krijg ik een andere?’

Wat vonden de finalisten er achteraf zelf van? Humo’s Rock Rally 2022, de backstagetapes: de tweede vraag was nog niet gesteld, of daar was de eerste al!

CLOUDY-OH: ‘EERST STRETCHEN’

‘Kak dat we moesten starten,’ zegt Floris De Decker van Cloudy- Oh, die in 2008 al in de finale stond met Team William. ‘In het begin van de finale staat er nooit veel volk. De meeste van mijn kameraden hebben onze set zelfs gemist. Maar kom: wie er was, heeft goed meegezongen.’

HUMO Ben je nog zenuwachtig voor een Rock Rally-finale als je het allemaal al eens gedaan hebt?

FLORIS DE DECKER «Die zenuwen komen elke keer terug, ik schrik er zelf van. Even bewegen voor het optreden helpt wel. Ik volg al een tijdje yogalessen en vlak voor onze show zijn we met de hele band buiten gaan stretchen.»

HUMO Dat was te zien aan jullie gitarist Mauro Bentein, nog iemand met Rock Rally-ervaring, onder meer bij Lagüna: hij stond de hele set springend en rennend de show te stelen. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

DE DECKER «Ik heb een tijdje bij The Van Jets gespeeld, en voor onze laatste show in de AB speelde Mauro het voorprogramma met Vito. Hij droeg een waanzinnig grote zonnebril en een heel grappig kostuum. Ik dacht meteen: met jou wil ik in een groep spelen.»

IDE SNAKE: ‘KRITISCH LIEF’

‘Ik heb de tijd nog niet gehad om te bekomen,’ zegt Ide Snake, intussen weer gewoon Cis Vermandel, als we hem een dag later over de finale ondervragen.

HUMO Was het feestje achteraf nog zo stevig?

CIS VERMANDEL (lacht) «Nee, ik volg een lerarenopleiding en ik had stage in een lagere school.»

HUMO En wat heeft meester Cis geleerd van zijn avontuur in de Rock Rally?

VERMANDEL «Ik zat in dezelfde preselectie als BLUAI en Meltheads. Vooral Meltheads vond ik heel inspirerend om aan het werk te zien. Zij bewijzen dat je hier gewoon kunt doen wat je wilt. Dat je - bij wijze van spreken - schijt kunt hebben aan wat mensen van je denken.»

HUMO Tijdens je set gebruikte je twee samples van mensen die je feliciteren. In de eerste herkenden we All-Turn, maar van wie was de tweede?

VERMANDEL «Van mijn lief. Niemand geeft me meer kritiek, maar er is ook niemand die me zo de hemel in kan prijzen als zij.»

HUMO Wat was haar verdict na jouw finaleset?

VERMANDEL «Ze was enthousiast (lacht).

TUFF GUAC: ‘SNORRENPLICHT’

Tuff Guac-frontman Rafael Valles Hilario klinkt niet onverdeeld gelukkig aan de telefoon: ‘We zaten er echt niet in tijdens de finale.’

HUMO Hoe kwam dat?

RAFAEL VALLES HILARIO «Ik had de dag ervoor twee shows gespeeld met Brorlab, mijn andere band. Toen ik opstond, dacht ik: fuck, vandaag moet ik dingen doen. Ik heb me er maar doorheen gesleurd met veel koffies.

»Het was sowieso raar om daar op het podium te staan. Het voelde aan als een schoolfeest, met ouders, vrienden en volk uit de muziekindustrie. Eigenlijk verandert de AB om de twee jaar één dag in een parochiezaal.»

HUMO Toen ik jullie zag spelen, vroeg ik me af: worden de leden van Tuff Guac geselecteerd op hun nektapijt?

VALLES HILARIO (ernstig) «Nee, op hun snor. Ik wil niet met bandleden zonder snor spelen.

»En mag ik daar nog iets aan toevoegen?»

HUMO Ga je gang.

VALLES HILARIO «Ik vind BLUAI een heel goede winnaar. Het is exact de groep die de Rock Rally nu nodig had om een statement te maken. Het werd tijd dat een volledig vrouwelijke band de wedstrijd won.»

COLINE & TOITOINE: ‘GELUKSPIL’

‘Antoine (Jorissen, red.) en ik treden vooral op in Wallonië en Brussel,’ zegt Coline Debry, ‘maar sinds onze winst in de Vlaamse muziekwedstrijd Sound Track, twee jaar geleden, hebben we ook al in Vlaanderen gespeeld: op Boomtown, in de Roma… Fijn!’ »

HUMO Tussen de preselecties en de halve finales van de Rock Rally hebben jullie zelfs twee weken in New York gebivakkeerd.

COLINE DEBRY «Ja, voor The New Colossus Festival in Manhattan, een showcasefestival. We mochten er vier keer spelen en hebben veel boekers van over heel de wereld ontmoet. Supertof, natuurlijk.»

HUMO Waarom altijd die blauwe en rode kostuums op jullie optredens?

DEBRY «Onze eerste ep heette ‘Soma’, naar de gelukspil uit ‘Brave New World’ van Aldous Huxley. Dat pilletje deed ons dan denken aan de rode en de blauwe pil waartussen Neo moet kiezen in de film ‘The Matrix’. Die kleuren illustreren ook het verschil tussen Antoine en mij: ik ben de zotte, hij is de kalme beslisser. De ideale combinatie, quoi.»

SGT. LESLEY: ‘KNUFFELDIERTJE’

Henri Vervaeke is behalve de zingende drummer ook de drummende zanger van Sgt. Lesley, samen met Cloudy-Oh de meest poppy finalist. »»

HUMO Wie of wat is Sgt. Lesley?

HENRI VERVAEKE «Onze groepsnaam is een eerbetoon aan Lesley, het knuffeldiertje uit de serie ‘Het eiland’ dat schielijk kwam te overlijden.»

HUMO In ‘Don’t Look Down’ troffen we een oorwurm aan: ‘I’ll be working in the coffee house down the hill’.

VERVAEKE «Geschreven toen ik door een mindere periode ging. Ik stelde me voor dat ik op een heuvel stond, twijfelend of ik naar de bewoonde wereld zou terugkeren. Ik hou ook wel van de koffiehuisjes in Brooklyn en zo. Die liggen zelden aan de voet van een heuvel, natuurlijk, maar ach (lacht).»

HUMO Kun je je vinden in de top 3?

VERVAEKE «Zeker! Mijn persoonlijke favoriet was wel een andere kandidaat: Tuff Guac.»

ENO: ‘BOT, MAAR GRAPPIG’

Ook op Humo’s Rock Rally 2022 moest iemand als laatste spelen, een taak waarvan Eno Meulenberghs en zijn band met plezier en met verve kweten.

HUMO Hoe hebben jullie de wachttijd doorgebracht?

ENO MEULENBERGHS «We hebben naar Luik-Bastenaken-Luik gekeken. De rest van de band is gek van de koers, en ik vraag dan wat schaapachtig: ‘Wie is er aan het winnen?’ (lacht) »

»Ik kreeg vooral een energieboost telkens als ik de andere bands ging checken. Wij stemmen onze setlist altijd af op de line-up: met Meltheads voor ons zouden we met een veel stiller nummer begonnen zijn dan na BLUAI.»

HUMO Wat mogen we de volgende weken van ENO verwachten?

MEULENBERGHS «Een nieuwe single! We gaan ‘Johnny Marr’ straks opnemen. De tekst is een collage van de recensies die we tijdens de Rock Rally hebben gekregen. Die waren vaak bot, maar altijd grappig.»

HUMO Factuur volgt!

PUBLIEKSPRIJS

ISAAC ROUX: ‘CHEQUE VERGETEN’

‘Zou je de namen van mijn muzikanten in de Humo willen zetten?’ Drummer Simon Ruyssinck, bassist Jef Peeters en gitarist Robbe Malschaert mogen blij zijn met een broodheer als Louis De Roo. Samen vormen ze Isaac Roux en wonnen ze de publieksprijs. ‘Nooit gedacht dat we die zouden krijgen, want zoveel reclame hadden we niet gemaakt.’

LOUIS DE ROO «Vooral de soundcheck was enorm spannend. Je krijgt maar een kwartier en wij hadden véél instrumenten meegebracht: piano, Moog-synthesizer, drie gitaren... Zo maak je het jezelf natuurlijk heel moeilijk.»

HUMO Sofie Engelen kondigde je aan door alle bands op te sommen voor wie je al hebt mogen opwarmen: Portland, The Bony King of Nowhere, The Haunted Youth... Voor wie zou je het liefst willen openen?

DE ROO «Ben Howard. Hij heeft mij gevormd als muzikant.»

HUMO ‘Wie zal er straks in zíjn voorprogramma spelen?’ vroeg Engelen ook. Zeg jij het maar.

DE ROO «Als ik echt groot mag gaan? Marble Sounds. Hun muziek leunt dicht aan tegen leunen dicht aan tegen de onze, en ze zijn zwaar onderschat.»

HUMO De jury vergeleek jou na de preselectie met Joost Zweegers. Heb je hem na de finale aangesproken?

DE ROO «Daarvoor was ik veel te nerveus. Mijn bijnaam in de groepschat van Isaac Roux is Louis Tourette, omdat ik zo’n zenuwpees ben.

»Trouwens, weet jij per toeval of ze bij Humo nog zo’n kartonnen cheque voor ons kunnen maken? We hadden hem ergens in de AB achtergelaten en vonden hem met onze zatte botten niet meer terug. Ik wil hem graag boven mijn bed hangen.»

BRONS

YACID: ‘RAMMSTEIN VOOR KLEUTERS’

Met de cyberpunk van haar anthem ‘Cockroach’ en haar nu eens melancholische, dan weer wild gabberende elektronica haalde het buitenaardse wezen Yana Van Glabeke brons binnen.

YANA VAN GLABEKE «Het was een complete verrassing. Ik associeerde de Rock Rally toch vooral met gitaargroepjes. Maar ik dacht: ik schrijf me gewoon in voor alle mogelijke wedstrijden. Ik was al verbaasd dat ik de preselecties had gehaald.»

HUMO Yacid is een exponent van het genre dat de jury de voorbije maanden ‘coronacore’ heeft gedoopt: soloprojecten met een donkere, melancholische inslag.

VAN GLABEKE «Ik heb kleinkunst gestudeerd aan het conservatorium in Antwerpen, maar inderdaad: de harde elektronica en het alter ego Yacid zijn tijdens de lockdowns ontstaan. Ik ben sowieso al een eenzaat, maar dat kreeg toen nog een extra zetje. Ik verdiepte mezelf in muzieksoftware en in cosplay, een vorm van performancekunst. Vandaar de zelfgemaakte kostuums die ik draag op het podium.»

HUMO Klopt het dat heavy metal je eerste muzikale liefde was?

VAN GLABEKE «Dat klopt. Mijn ouders namen me al vroeg mee naar Graspop. Terwijl iedereen in de kleuterklas naar K3 luisterde, nam ik al Rammstein mee naar school (lacht). En de liefde voor de harde muziek is gebleven. Ik doe het nu alleen elektronisch.»

ZILVER

MELTHEADS: ‘OVERAL SPIERPIJN’

Het zilveren Meltheads bracht goddelijk lawaai uit een Antwerpse garage én visueel spektakel: er was de ultracoole boomlange gitarist Yunas De Proost (de man met het dotje) en natuurlijk dolleman-zanger Sietse Willems, die als een raket over het podium schoot - en daarmee onze openingsvraag deed opwellen.

HUMO Bezeer je je weleens?

SIETSE WILLEMS «Er is nog nooit iets écht fout gelopen, vreemd genoeg. Maar na een show voel ik me zonder uitzondering geradbraakt. ’s Anderendaags heb ik overal spierpijn. Optreden, dat is voor mij: jezelf eens goed kapotmaken.»

HUMO Wij horen Amerikaanse garagerock à la Ty Segall en Osees in Meltheads. Hebben jullie ook Belgische voorbeelden?

WILLEMS «Zeker de mannen van SONS. STAKE is megacool. En Think of One, de eclectische groep rond David Bové. Mijn ouders en die van Yunas waren ooit lid van het collectief en jeugdcentrum Scheld’apen: als kind werden we naar dezelfde optredens meegesleurd (lacht).»

HUMO ‘Naïef’ is Nederlandstalige postpunk in de traditie van De Brassers - of horen we dat verkeerd?

WILLEMS «De basis van ‘Naïef’ was een newwaveachtig elektronisch nummer dat ik thuis had gemaakt. Op de repetitie werd dat een gitaarnummer en kwam er een tekst in het Nederlands bij. Om maar te zeggen: in onze volgende single kan evengoed Duits weerklinken.

»Ik kende De Brassers niet. Omdat mensen me bleven zeggen dat ‘Naïef’ hen aan die groep deed denken, heb ik eindelijk eens naar hun werk geluisterd. En ik moet bekennen: het heeft er iets van weg.»

HUMO Studeer je nog?

WILLEMS «Ja, muziekmanagement aan Hogeschool PXL. Eerst heb ik productie gestudeerd, maar iedere week drie songs móéten schrijven: na een tijd had ik daar geen zin meer in.

»Midden in dat jaar kon ik als danser aan de slag in een voorstelling, een goedbetaalde baan bovendien, dus ik heb die kans gegrepen. Die voorstelling is nooit opgevoerd - corona sloeg toe - maar ik heb dus wel een nieuwe studie gekozen.»

HUMO Wie was jullie favoriet in de finale?

WILLEMS «Tuff Guac. Geweldige muziek, en het zijn vrienden van ons. We hadden verwacht dat zij op het podium zouden eindigen en niet wij. Ik heb ze na de prijsuitreiking ook niet meer gezien. Ik zal ze één dezer dagen wel tegenkomen op café, zeker?»

GOUD

BLUAI: ‘GROTE VROUWEN’

BLUAI speelde geen enkele ronde van Humo’s Rock Rally 2022 in dezelfde bezetting. Het begon toen gitariste Ilayda Cicek (beter bekend als ILA) na de preselecties uit de groep stapte.

CATHERINE SMET (zang, gitaar) «Even hebben we eraan gedacht om met z’n drieën door te gaan, maar toen is Amina (Parago, red.) op ons pad gekomen. In een paar weken heeft ze onze hele set geleerd.»

HUMO Ze was zichtbaar zenuwachtig op het finalepodium.

SMET «We waren alle vier superzenuwachtig! Op het laatste moment hadden we besloten om af te sluiten met ‘Sad Boy’, een nummer dat we drie dagen eerder hadden geschreven. Ook al hadden we het nog niet zo goed in de vingers, we wisten: we gaan ons daar keihard mee amuseren. We leunen in ‘Sad Boy’ nog wat meer aan tegen het slackergenre, met dat geschreeuw op het einde. Daar willen we nog vaker naartoe, naar dat rauwe, nonchalante. Zoals bij Pavement: muziek waar je goedgemutst van wordt.»

HUMO Wat zijn jullie van plan met het prijsgeld van 10.000 euro?

SMET «We gaan een tweedehandsbusje kopen. Nu moeten we telkens weer twee auto’s van onze ouders lenen om naar optredens te kunnen gaan. En niet iedereen heeft een rijbewijs. Ik wel, dus ik moet sowieso rijden (lacht).»

HUMO Met producer Bert Vliegen hebben jullie al een debuut-ep ingeblikt. Live blinken jullie uit in omzichtigheid en spaarzaamheid. Komen daar in de studio meer arrangementen bij?

SMET «Nee, we willen geen dingen op plaat zetten die we live niet kunnen brengen. Onze ep is voor november.»

HUMO Ondertussen staat de telefoon niet stil, vermoed ik.

SMET «We hadden al een mooie agenda, maar de dag na de finale liepen er al nieuwe shows binnen. Naar Boomtown in Gent en Rock Herk, deze zomer, kijk ik het meest uit. In Herk-de-Stad mogen we meteen op het hoofdpodium staan: waanzinnig.

»Sinds de finale herinneren we er elkaar dagelijks aan: ‘Yo, we hebben Humo’s Rock Rally gewonnen!’ Wij kijken enorm op naar oud-winnaars als Whispering Sons, met Fenne Kuppens, en Meskerem Mees: grote vrouwen in de muziek. Mee in dat rijtje mogen staan, is toch uniek.»

HUMO Nog een backstageanekdote, tot slot?

SMET «Ik heb voor de shows in de AB nog een dutje gedaan in de coulissen, en iemand van ENO is toen een dekentje over me komen leggen. Lief, toch?