CD★★★☆☆
‘Nashville Tears’ van Rumer wordt nooit meer dan charmant
Mij is het een raadsel waarom een Britse zangeres die originele muziek maakte naar Nashville wil trekken om daar Amerikaanse country met een Brits accent te zingen. Meer nog, om een volledige plaat op te nemen met covers van één countryster, de Texaan Hugh Prestwood.
Toch is 'Nashville Tears' geen muzikale tunnelvisie: banjo's of wasborden zijn niet te bespeuren, en de plaat klinkt meer als Californië anno 1975 dan als Tennessee anno nu. Haar stem is nog steeds honingzoet, de strijkers elegant maar nooit zoetsappig, en ik heb een zwak voor pedalsteelgitaar dus van mij geen kwaad woord. Maar die songs van Hugh Prestwood zijn zelden beter dan dertien in een dozijn, dus meer dan charmant wordt het nooit.
