‘Natte slipjes zijn een statussymbool dat vaak over het hoofd wordt gezien’

Elke week buigt Serge Simonart, Humo’s eminentste popkenner ten westen van Clement Peerens, zich over muziek van vroeger en nu.

Je zou binnen het muzikantenmilieu een statuspiramide kunnen opstellen: als sterren met elkaar optreden, jammen, poseren enzovoort, wie van hen is dan de vragende partij? Wie vindt het cool om te guesten bij wie, en wat is daar de overtreffende trap van? Want er zijn sterren en er zijn supernova’s. Noel Gallagher is, ondanks zijn song met die naam, geen supernova.

In de Royal Albert Hall was David Bowie in 2006 onverwacht de special guest van David Gilmour. Het leverde een interessante dynamiek op. Bowie was nog beroemder dan de Pink Floyd-gitarist, maar het was Gilmours concert en David was een grote fan van Floyd-stichter Syd Barrett, wiens song ‘Arnold Layne’ hij mocht zingen. Dat zie je vaak: een wereldster die opkijkt naar een íéts oudere collega die al een wereldster was toen hijzelf nog gewoon een fan was. Daarom keken The Beatles op naar Elvis Presley en keek Jim Morrison op naar Frank Sinatra, ook al waren de Fab Four en de Doors-zanger op dat moment beroemder dan die verweerde iconen.

In 1976 was Peter Frampton de top van alles, met de meest opbrengende wereldtournee en de meeste hysterische vrouwelijke fans (natte slipjes zijn een statussymbool dat vaak over het hoofd wordt gezien; sterren vinden ze vaak belangrijker dan geld of roem). Een decennium later was Framptons ster getaand en speelde hij gitaar tijdens de Glass Spider Tour van David Bowie… Die op school nog kunstles gekregen had van Frampton senior.

Metallica, Simple Minds en U2 mochten jammen met hun held Lou Reed. In het geval van U2 was hij het voorprogramma - gênant voor beide partijen.

Aan de top van de statuspiramide staat vandaag Paul McCartney. Paul Weller, Noel Gallagher, Elvis Costello, Dave Grohl, U2, Sting: allemaal juichten ze stiekem omdat ze even mochten jammen met Macca. Mick Jagger is een goeie tweede: Joss Stone, Sheryl Crow, Amy Winehouse, Tina Turner en Prince mochten ooit het voorprogramma van of enkele songs met The Rolling Stones spelen.

Je zou denken dat Paul McCartney en Mick Jagger de voorbije zestig (!) jaar toch íéts samen hebben gedaan. Maar nee, die twee blijven netjes uit elkaars buurt. Want samen op een podium, dan moet één van de twee toegeven dat hij ‘maar’ te gast is bij de ander. Dan liever dood.