CD★★★☆☆
‘Never Let Me Go’ van Placebo moest een grensverleggende plaat worden, maar klinkt toch vooral als Placebo
Toen de Britse rockband Placebo met single ‘Beautiful James’ een eerste plaat sinds 2013 aankondigde, voelde het langer dan negen jaar geleden dat we nog eens een échte Placebo-song hadden gehoord. ‘Battle for the Sun’ (2009) en ‘Loud Like Love’ (2013) waren plaatjes op automatische piloot die het niveau van ‘Meds’ (2006), laat staan van cultklassieker ‘Without You I’m Nothing’ (1998), niet haalden. Maar die synthesizerlijn die zich zo aardig in het oor nestelt! Die vertrouwde kabaalgitaren! En vooral: dat simpele, mooie refrein! Placebo kraakte met ‘Beautiful James’ prompt de top 3 van ‘De afrekening’, als vanouds.
Frontman Brian Molko stak de negen stille jaren op een combinatie van verveling en onzekerheid, overgehouden aan een slopende greatest hits-tournee naar aanleiding van hun 20ste verjaardag. ‘Als ik terugkijk op mijn oude nummers, zie ik veel ruimte voor verbetering,’ verklaart Molko. ‘Ik ben niet bepaald Leonard Cohen of Bob Dylan, hè. Ik kom er op mijn best mee weg.’ Hij en zijn rechterhand Stefan Olsdal namen zich voor dat als ze nog een nieuwe Placebo-plaat uitbrengen, ze de grenzen van de pop moet verleggen: ‘Zoals Kanye West dat deed met zijn experimentele hiphopplaat ‘Yeezus’.’
Gaat u het Molko zeggen, dat zijn grensverleggende plaat vooral als Placebo klinkt, of moet ik het doen? Op ‘Never Let Me Go’ staan, naar gewoonte, paranoïde rocksongs, gemaakt met ontstemde gitaren, desolate pianonoten en kilo’s distortion. Molko is op 49-jarige leeftijd nog steeds gezegend met diezelfde nasale stem. En Placebo voegt, trouw aan de bandnaam, alweer songs over medicijnen aan het inmiddels langlopende lijstje toe: ‘Forever Chemicals’ en ‘Happy Birthday in the Sky’. In die laatste smeekt Molko om pillen nadat hij zijn darling een gelukkige verjaardag heeft toegewenst, daar in de hemel.
Kortom: Placebo doet hier niets dat de band al niet eerder of beter heeft gedaan. ‘Went Missing’ lijkt zelfs de melodie van het refrein van oude hit ‘Song to Say Goodbye’ te lenen. Maar ‘Beautiful James’ en ‘Chemtrails’ (Sonic Youth-razernij!) zijn hoogvliegers. ‘Hugz’, ‘Twin Demons’ en ‘Forever Chemicals’ zijn oerdegelijk. En ‘Surrounded by Spies’ komt zelfs met een grappige zin: ‘Ex-drummer’s nose stuck in the past.’ Weet: Placebo heeft reeds drie drummers versleten en zit momenteel zonder.
We hebben deze comeback deels aan Molko’s buren te danken. Toen de zanger hen ontmaskerde als – ahum – spionnen die hem begluurden voor partijen met kwaadaardige bedoelingen, schreef hij nog eens een song: ‘Surrounded by Spies’. Hij zingt op ‘Never Let Me Go’ ook over klimaatverandering, doorgedreven kapitalisme, vrijmetselaars en de onophoudelijke surveillance van ieders privéleven. Nee, Brian Molko heeft niet veel vertrouwen in zijn medemens. In ‘Forever Chemicals’ declameert hij: ‘With friends like you, who needs enemies?’
Het is geen Cohen of Dylan. Maar Placebo komt ermee weg.
