‘No Gods No Masters’ is een lofwaardige poging van Garbage om nog relevant te zijn

Bijna dertig (!) jaar geleden was Garbage één van de hippe acts die de erfenis en de spirit van de grunge (drummer Butch Vig was eerder producer van Nirvana) probeerden te rijmen met powerpop en dance. Met wisselend succes.

Toen was de Schotse frontvrouw Shirley Manson een sexy groot bakkes voor de liefhebbers, en voor jonge meisjes zelfs een rolmodel – Lady Gaga meets Billie Eilish. Dat ze werden uitverkoren om de song voor een James Bondfilm aan te leveren, spreekt boekdelen over hun toenmalige appeal. Nu zijn het vijftigers en zeventigers, en ‘No Gods No Masters’ is een lofwaardige poging om nog relevant te zijn. De songs zijn energiek en potent, maar een grootse song die beklijft – zoals eerder ‘#1 Crush’ en ‘Stupid Girl’ dat deden – staat hier niet op. Uitschieters zijn de ballad ‘This City Will Kill You’ en het venijnige ‘A Woman Destroyed’. Ook de Shirley van middelbare leeftijd scheldt een eind weg, maar de pispalen zijn iets te voorspelbaar: hoe weinig moed is er nodig om foute alpha males zoals Harvey Weinstein, Jeffrey Epstein en Donald Trump af te schieten? Op een festival zal Garbage met een handvol tussen de oude hits gesprenkelde nieuwe songs zijn gezicht niet verliezen, maar het had méér mogen zijn.