‘Ook in 2007 had Marilyn Manson hommeles met de vrouwen’

Elke week fileert (mc) op inzichtelijke wijze de popgeschiedenis en de tijdgeest, zoals die beleefd werd in de kolommen van uw lijfblad. Deze week keert hij terug naar februari 2007

Terugkijkend over het glorieuze slagveld dat uw lijfblad in al die jaren heeft achtergelaten in de wereld van bedrukt papier kan ik de neiging niet onderdrukken om zelf bedrukt te kijken.

Interviews alom met vrouwen van bekende mensen, die elkaar toen zo graag leken te zien maar nu elkaars bloed kunnen drinken. Pagina’s cd-besprekingen van groepen die niet eens een voetnoot meer zijn in een naschrift van een bijlage van een detail van de popgeschiedenis. Of kent iemand nog Tokyo Police Club, Brazilian Girls of The Earlies? Niet is zo vergankelijk als een popsong.

Humo sprak met dubbele tong en met Michel Daerden, zelfverklaarde minister van Openbare Feestelijkheden, en kwam licht wankelend thuis na het nuttigen van een flesje brandewijn van een goed jaar. ‘Sfeer was goed,’ kon onze man nog net uitbrengen alvorens in een diepe coma te vallen.

Bloot op de cover van uw lijfblad: het kon in die dagen, zeker als je een man was en in ruil voor een ruime vergoeding – al dan niet half in het zwart – tegen een bal stampte. De Gouden Stud van het jaar was ons antwoord op de centerfold van Playboy, de prijs werd door Frank Raes uitgereikt in het sportmagazine Studio 1. Winnaar werd Logan Bailly, maar ook François Sterchele, toen de topschutter van Germinal Beerschot en later van FC Brugge, was kandidaat. Als onze man hem opbelt voor een interview krijgt hij François’ voicemail: ‘Spreek uw naam, uw geslacht, uw burgerlijke staat en uw maten in. Dan bel ik u over een minuut, een uur, een dag, een week of misschien een maand terug.’

Altijd in voor een grapje, François, die onze lezers nog bezweert dat het leven veel te kort is om er triest bij te lopen. Dat het leven kort is, en in zijn geval zelfs heel veel te kort, bewees hij nauwelijks een jaar later. Op 8 mei 2008 kwam hij om het leven toen hij zich met zijn Porsche Cayman te pletter reed tegen een boom in – of all places – Vrasene. Hij reed, volgens de verkeersdeskundige van het parket, ‘met een onaangepaste snelheid’. Sterchele, die niet eens een vol seizoen voor blauw-zwart speelde, wordt nog elke match in de 23ste minuut herdacht met een minuut applaus. 23 was zijn rugnummer. Het werd nooit meer gebruikt.

Eind januari barstte het dopingschandaal rond Johan Museeuw los: ‘drie wespen en een gesneden brood’ was een codeboodschap van de smalle uit – of all places – Varsenare aan zijn dealer, die hem voorzag van versterkende maar verboden vleeswaren. Jan Mulder spreekt schande maar denkt dat de schade wel zal meevallen: ‘Als er een sponsor dreigt weg te gaan, staan er tien nieuwe klaar.’ Over de bedenking van Michel Wuyts dat de VRT overweegt te stoppen met wielerverslaggeving schampert Mulder: ‘Het was geloofwaardiger geweest wanneer hij had gezegd dat de VRT Koning Albert 24 uur per dag live gaat filmen bij zijn poging om de Atlantische Oceaan in een roeiboot over te steken.’ Die poging moest, zoals wij allemaal weten, worden gestaakt toen de koning, net buitengaats, last kreeg van een zwaar verschot.

En zoals het spreekwoord zegt: alles wat ge verschiet, zijt ge kwijt.

Dat Marilyn Manson het tegenwoordig moeilijk heeft met de vrouwen en met het leven in het algemeen is bekend. Ook in februari 2007 was het relationele hommeles: ons bereikte het bericht dat Manson ging scheiden van zijn toenmalige teerbeminde Dita Von Teese. Onoverkomelijke meningsverschillen waren de oorzaak van de split. Zo wilde Von Teese een baby terwijl Manson alleen baby’s wilde éten.

Teentje look dabei.