CD★★☆☆☆
Op ‘1982' van A Certain Ratio overheerst vooral de gladheid van hun koffiebarjaren, waardoor de plaat als een koude latte macchiato smaakt
In de film ‘24 Hour Party People’, over de Manchester-scene tussen 1976 tot 1992, wordt A Certain Ratio onterecht weggezet als de onnozele neefjes van Joy Division. Ze maakten goeie platen, met puntige gitaren en funky grooves (‘Shack Up’ uit 1980 is een terechte clubclassic), tot ze zichzelf verloren in plastic funk. Op ‘ACR Loco’ (2020) probeerden ze hun mojo terug te stelen van acolieten als !!! – van een swingende comeback gesproken – maar het nieuwe ‘1982' wordt helaas gefnuikt door goeie smaak. Het begint leuk met ‘Samo’, een ode aan kunstenaar Jean-Michel Basquiat die naar de Tom Tom Club neigt. Ook de titelsong lonkt naar hun gloriejaren, met zijn elastische groove en bedrukte sfeer. Maar daarna overheerst vooral de gladheid van hun koffiebarjaren en smaakt de plaat als een koude latte macchiato.
