cd★★★☆☆
Op ‘2000’ is Joey Bada$$ niet bang van het retro-etiket dat ’m opnieuw zal worden opgeplakt
Door de tijd stil te zetten, maakt Joey Bada$$ het ingewikkeld. ‘2000’ is een vervolg op ‘1999’, waarmee hij in 2012 (!) op zijn 17de (!!) debuteerde. De hiphop van de jaren 10 was niet aan de jonge Joey besteed. Hij wilde flowen als Nas en Gang Starr, laste een stuk interview met 2Pac in, samplede de ‘Go Brooklyn’-kreet van Stetsasonic en knipoogde naar Mobb Deep, MF Doom, Jungle Brothers en Biggie Smalls.
Dat was toen. We zijn nu tien echte jaren later en ‘2000’ begint met ‘The Baddest’, dat op piano wordt ingeleid door Sean Combs ofte Diddy, die vroeger Puff Daddy, P. Diddy, Puffy en Puff heette. De sample van ‘I Like It’ van DeBarge is al eerder gebruikt door de Beyoncés, Jay-Z’s en Warren G’s van deze wereld. Van bij zijn eerste zin is Bada$$ niet bang van het retro-etiket dat ’m opnieuw zal worden opgeplakt: ‘I can take five years off, ‘cause my shit is timeless’. Hij heeft het zelfs over de heilige drievuldigheid Kendrick Lamar / J. Cole / Joey Bada$$. Dat is onzin. Maar de beat die pas na twee minuten invalt, de volgende track ‘Make Me Feel’ – mét sample van Stephanie Mills – die al is begonnen... ze komen van een entertainer die met plezier en bezieling rapt en moeiteloos langs veranderingen van tempo en drumpatronen glijdt. ‘Brand New 911’ komt met haperende sax. In ‘Eulogy’ rapt Joey als Talib Kweli. In ‘Cruise Control’ introduceert Nas hem als ‘a great one with age in him’.
Zijn producers leveren ondertussen pluchen zetel na pluchen zetel om in weg te zakken: dansbare jazz zoals die werd gesampled in de golden age wisselt af met de glans van gepolijste r&b.
‘We reminiscin’, like it’s all we know’, gaat het in ‘Where I Belong’. Er zijn veel herinneringen op te halen: een neef schreef Joeys allereerste strofe, ‘The Matrix’ was dé film in de zalen en mensen betaalden nog voor muziek. Iemand zegt: ‘Now we’re in 2000. Even though we’re in 2022 I think, but who’s countin’? We’re just countin’ money.’
Vanaf de r&b-sample van ‘One of Us’ raak ik Joey echter kwijt. De song over zijn bedprestaties had niet gemoeten. En tot twee keer toe eindigen veel van zijn rijmwoorden op -ation. Ik wil terug naar de hiphop-metropool van 2022, die van Kendrick, Obongjayar, Billy Woods en het nieuwe ‘Cheat Codes’ van Black Thought en Danger Mouse. Maar eerst nog eens hoogtepunt ‘Survivor’s Guilt’ aanklikken, een ode van Joey Bada$$ aan zijn collega Capital STEEZ, die in 2012 zelfmoord pleegde: ‘He lacked the mental health / But try to tell that to people way back in 2012’. Zo zie je maar: lang niet alles was vroeger beter.
