Concert★★★★☆
Op de Mainstage van Werchter heeft Turnstile duizenden zieltjes gewonnen
Wat een upgrade! Aanvankelijk had Rock Werchter Turnstile geboekt voor de vroege vrijdagnamiddag in The Barn. Na het afzeggen van eerst Sam Fender en daarna Greta Van Fleet wisten ze zich tot hun eigen stomme verbazing gepromoveerd tot een avondslot op de Main Stage: de hoogste trede op de trap naar Metallica.
Turnstile, een naarstig aan de weg timmerende hardcoregroep uit Baltimore, is al lang een slecht bewaard geheim onder alternatieve gitaarfans. Beloftevol, terecht gehypet en zeer getalenteerd. Maar een Main Stage op Rock Werchter? Nee, de band had zelf moeite om het te geloven. Met een energieke en zeer strakke set gaven ze die verbazing echter geen zuurstof.
Wat Turnstile van andere hardcoregroepen en harde rockgroepen onderscheidt en wat hen dezer dagen beter maakt dan de concurrentie, is hun swing, hun gevoel voor humor, de verschillende invloeden die ze samenbrengen zonder dat het op een pastiche gaat lijken, hun fuck you-houding en de cocktail van verschillende persoonlijkheden: een drummer uit de hardcore-scene, een gitarist met een voorliefde voor seventies metal en een Jerommeke met straffe teksten aan de microfoon.
De vijf groeiden op met songs van Rancid, Madball, Agnostic Front, Fugazi en Rage Against the Machine. Hun bassist laat zich Freaky Franz noemen: tijdens de laatste song stroomde het zweet van zijn petje. ‘Anyone here to see Metallica? Dit nummer is voor hen’: ‘Canned Heat’ was een korte maar zeer krachtige adrenalinestoot.
‘Moon’ werd aangekondigd met ‘This song is about the moon’, ‘HOLIDAY’ klonk – niet als het enige nummer in deze set – als een goed huwelijk tussen (proéf die combinatie) Jane’s Addiction en Bad Brains. ‘UNDERWATER BOI’ was geweldig, ‘T.L.C. (Turnstile Love Connection)’ nog beter.
Ik lees ergens dat sommige fans de Main Stage een vergiftigd geschenk vonden voor Turnstile: onzin. Uiteraard was hun passage in de Muziekodroom vorige week nog een stuk strakker, maar bijna iédere band komt beter tot zijn recht in een kleine zaal. Turnstile stond vandaag in de vitrine en voor het vergrootglas, ik zag een band die die kans met handen, voeten en hamertenen heeft gegrepen, en ik vermoed dat ze duizenden zieltjes bij hebben gewonnen in België, mensen die de band anders nooit zouden hebben zien spelen. Veni, vidi, dinges!
