CD★★★★☆
Op ‘Glitch Princess’ brengt Yeule heerlijke dramatiek voor de getroebleerde internetgeneratie
Wie is Yeule? Dat vertelt hen zelf in de intro. ‘My name is Nat Cmiel, I am 22 years old (...) I like my cat (...) I like being a boy. I like being a girl. I like getting fucked and I like to fuck. (...) I like believing there’s a cure.’ Op hun tweede plaat bouwt de non-binaire Singaporese artiest aan een ‘postmenselijke wereld waarin gender niet meer relevant is’. Rode draad door de plaat: de glitch, een elektronische hapering die klinkt als een wegglijdende bliep. Die glitches doen de theatrale ballades (het geweldige ‘Electric’!) net dat tikkeltje kwetsbaarder klinken. Futuristischer, ook. Verder horen we ze opduiken in donkere dreampop met autotune en schreeuwende shoegazegitaren (‘Perfect Blue’). ‘Your Own Beauty’ is dan weer uitstekende akoestische emo à la Willow, en op ‘Too Dead Inside’ kunt u dansen. Heerlijke dramatiek voor de getroebleerde internetgeneratie.
