cd★★★½☆
Op ‘IOTA’ laat Lous and the Yakuza twaalf tracks na elkaar meer Angèle en minder Adele zien
Ten tijde van haar debuut stroomden het bloed en de horror door haar videoclips en teksten; op ‘IOTA’ laat Marie-Pierra Kakoma twaalf tracks na elkaar vooral haar dromerige kant zien. Minder trauma, meer zoetsappig melodrama. Minder Adele, meer Angèle. ‘Lubie’ is een breekbare gitaarballad met Damso, die ze bedankt omdat hij haar destijds uit de goot trok. Het mooie ‘Ciel’ heeft niet één beat, ‘Hiroshima’ begint als slaapliedje en ‘Yuzu Balade’ is domweg mooi. ‘IOTA’ is verfijnder en subtieler dan ‘Gore’ maar ook wat richtinglozer, en het gevaar bestaat dat deze plaat tussen wal en schip zal vallen voor een deel van de fans. Niettemin: betere zondagochtendmuziek heb ik dit jaar niet gehoord.
