CD★★★½☆
Op ‘My Other People’ paart TV Priest in postpunk gedrenkt lawaai aan nuance
Met hun debuut ‘Uppers’ leek dit Londense noiserockcombo vorig jaar een waardige opvolger te worden voor de sardonische ramkrakers van Mclusky: rücksichtslos snerpend gingen ze tekeer. ‘My Other People’ is níét meer van hetzelfde. Dit keer paart TV Priest in postpunk gedrenkt lawaai aan nuance! En subtiliteit, godbetert! Dat uit zich vooral in rustiger intro’s, slenterende tempo’s en hier en daar een epische oefening. Vooral de cello in ‘The Happiest Place on Earth’ deed ons toch even schrikken.
Zanger Charlie Drinkwater (géén alias) geeft zijn innerlijke crooner ook meer ruimte, waardoor zijn stem gaat herinneren aan Robert Lloyd van postpunkrotzakken The Nightingales. Hij schreeuwt zijn woede nu niet alleen uit, hij zingt ook over onzekerheid en verlies. Sinds IDLES is kwetsbaarheid geen vies woord meer in dit genre.
Het contemplatieve ‘Limehouse Cut’, het verontwaardigde ‘I Have Learnt Nothing’ en de titelsong, met die bij The Fall geleende drive, zijn onze hoogtepunten. Weldra ook de uwe?
