CD★★½☆☆
Op ‘Raving Dahlia’ doet Sevdaliza tegelijk aan Beach House en Sonic Youth denken
Met ‘Shabrang’ maakte de Iraans-Nederlandse Sevda Alizadeh in 2020 een plaat die wij nog altijd opzetten. De hoes van haar nieuwe ep beeldt haar af als een tepelloze barbie: ‘de feminiene android Dahlia, specialized to serve the unrealistic expectations of women in modern society’. De toon is gezet: op ‘Raving Dahlia’ spuwt ze haar goed klinkende gal over de uitwassen van een paternalistische samenleving.
Zes zeer uiteenlopende songs, van wisselend allooi. ‘System’ is mooi zonder meer. Het sterke ‘High Alone’ werd door één Amerikaan niet onterecht gesitueerd tussen Beach House en ‘Goo’ van Sonic Youth. ‘Oh My God’ is hyperpop om op te hakken. In het karige ‘The Great Hope Design’ verliest ze ons wanneer de song in slow motion gaat
