CD★★★½☆
Op ‘Surrender’ klinkt Maggie Rogers als een jonge Joni Mitchell
Ze groeide op in Maryland, op een boerderij, speelde in haar jeugd alleen harp en banjo en wist niets van popmuziek. Tot ze een liedje schreef, ‘Alaska’, dat toevallig door Pharrell Williams op een masterclass voor muziekstudenten de hemel in werd geprezen, en kijk: haar muziekboot was vertrokken. Soms moet een mens geluk hebben, en dat had Maggie Rogers. Maar ze is gewoon een groot talent dat er ook zonder de hulp van Williams geraakt zou zijn. Haar muziek en teksten doen meer dan eens denken aan de grote en goddelijke Taylor Swift, al zitten er in haar stem eerder sporen van – hou u vast – een jonge Joni Mitchell: dezelfde gedrevenheid, dezelfde tristesse ook. Een oude ziel die huist in het lichaam van een vrouw van amper 28, maar die klinkt alsof ze al veel heeft meegemaakt. Alleen de productie had in sommige nummers minder dramatisch gemogen. Al ben je een kniesoor als je daar te veel op let.
