Bert van het ConcertSteven De bruyn
‘Oplossingen voor maatschappelijke problemen kun je niet tweeten in 140 tekens’
Al dertig jaar houdt Steven De bruyn (51) de mondharmonica aan z'n lippen. Eerst deed hij dat naast Roland, dan met bluesband El Fish, en sinds 2013 bij The Rhythm Junks. Vorige maand bracht hij met 'The Eternal Perhaps' een eerste soloplaat uit. Waarom nu pas?
STEVEN DE BRUYN «Ik had m'n handen vol met El Fish en The Rhythm Junks (lacht). Ik voelde nooit de behoefte om solo te gaan, maar onlangs besefte ik dat ik in die bands nooit songs had geschreven die 100 procent van mij kwamen. Ik wil een kant van mezelf ontginnen die er altijd al was, maar in groep minder ruimte kreeg.
»De plaat is bewust erg ruw gehouden, er is niks aan opgepoetst. Als ze omarmd wordt, dan breekt er voor mij een interessante levensfase aan (lacht).»
HUMO Je plaat is erg eclectisch: 'Aanspraak' is bijna een popsong, in '8 Wrap' hoor ik rootsmuziek, 'BXL Midi' klinkt haast als wereldmuziek en 'Onderweg #2' is puur experiment.
DE BRUYN «Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Bij El Fish gingen we ook zo te werk. Aanvankelijk wilde ik er een instrumentale plaat van maken, maar sommige dingen kon ik er echt niet uitlaten. Dus plots stond er ook zang op.»
HUMO De plaat heet 'The Eternal Perhaps'. Heeft dat betrekking op het feit dat je een eeuwige twijfelaar bent?
DE BRUYN «Ik overweeg vaak veel zaken tegelijk. Ook bij maatschappelijke problemen: er bestaan dikwijls geen simpele oplossingen, en áls ze al bestaan, kun je ze niet tweeten in 140 tekens. Ik ben hoe langer hoe meer een agnost, ik voel me te klein om alles te kunnen weten. Dat houdt je constant verwonderd. Het houdt je open voor andermans standpunten. Ik las eens: 'De hemel voor een agnost is the eternal perhaps.' Vandaar de titel.»
HUMO Het is misschien een makkelijke vergelijking, maar qua melodie en sfeer doet 'Paradise Blue' me denken aan Toots Thielemans. Zonde dat ze jou niet gevraagd hebben voor de introsong van de nieuwe 'Baantjer'-reeks.
DE BRUYN (lacht) «In Nederland hebben ze de fantastische Hermine Deurloo, zij klinkt veel meer als Toots dan ik!
»Ik gebruik in 'Paradise Blue' inderdaad hetzelfde soort mondharmonica als Toots. Ik heb eigenlijk altijd buiten zijn schaduw proberen te lopen, ver van hem weg. Sinds zijn dood durf ik er dichter bij te komen, of live zelfs een song van hem te brengen. Als eerbetoon.»
HUMO Sinds Toots' dood ben jíj de levende mondharmonicareferentie in België. Besef je dat?
DE BRUYN «Ik besef dat, maar vind het zo absurd. Ik ken zelf twintig Belgische harmonicaspelers die heel goed zijn, maar over wie je nooit iets hoort. Maar bekende gitaristen, zo kan iedereen er tien opnoemen. Ik hoop dat je van de andere harmonicaspelers ook nog iets zult horen. Het is zo'n boeiend instrument.»
HUMO Wie is je grootste liefde: je mondharmonica of je vrouw?
DE BRUYN (lacht) «Dat moet je aan mijn vrouw vragen!»
