Ramkot: ‘Ik hoop dat ik nog leef wanneer dit interview verschijnt’

What’s in a name? In het geval van Ramkot: veel. Het snoeihard rockende trio uit Gent won De Nieuwe Lichting in 2021 en zette vervolgens festivals en zalen in België en Nederland op stelten, gekleed in felgekleurd thermisch ondergoed. Hun debuut ‘In Between Borderlines’ moet nu hun plek tussen Royal Blood en Triggerfinger verzekeren. ‘Onze plaat is vijf sterren waard. Of toch minstens drie.’

Gitarist Tim Leyman (25), drummer en broer Tom Leyman (31) en bassist Hannes Cuyvers (26) verwelkomen ons in het hoofdkwartier van hun Gentse platenlabel N.E.W.S.. Het kleurenthema van de dag: zwart.

HUMO Ik dacht dat jullie altijd gekleed gingen in roze, groen en blauw thermisch ondergoed?

TIM «Daar zijn we klaar mee.»

HANNES «Het begon ooit als grap. We wilden tonen dat we onszelf niet te serieus nemen. We wilden bovendien niet de zoveelste rockband in zwarte jeans zijn. (Kijkt naar zijn zwarte jeansbroek) Zie nu!»

TOM «Op een gegeven moment liepen we door de gangen van een mediabedrijf in ons ondergoed en dachten we: is dit niet te onnozel? Het was ook erg warm, zeker op de zomerfestivals. En we hadden slechts één set per persoon. Vies! (lacht)»

TIM «We gaan op het podium voor een nieuw kleurenpalet: zwart-wit. Strak en stijlvol.»

HUMO Zoals jullie debuutplaat: acht killers, no fillers.

TIM «We hadden tien straffe nummers opgenomen, maar we hebben er twee geschrapt, zodat ‘In Between Borderlines’ één gebald geheel zou vormen.»

HUMO In de reacties op sociale media is er altijd wel iemand die over jullie schrijft: ‘Eindelijk nog eens een goeie ouwe rockband.’

TIM «Een compliment! Ik ben trots dat we de Vlaamse rock mee in leven houden.»

HANNES «Niet dat we die intentie hadden. Dit is gewoon de muziek die eruit komt als je ons samen in een kamer vol instrumenten zet.»

TOM «We maken traditionele rock, maar met een moderne aanpak. We beginnen heel klassiek, waarbij we met z’n drietjes aan riffs en refreinen sleutelen. De ene keer speelt iedereen op zijn eigen instrument, andere keren hebben we alle drie een gitaar vast. Hannes, Tim en co-producer Sebastian Omerson nemen daarna de nummers onder handen met extra zanglijnen of synths. Ons debuut kan niet méér Ramkot zijn, want we hebben niets uit handen gegeven.»

HUMO Royal Blood kreeg veel kritiek te verduren, omdat ze op hun jongste plaat ‘Typhoons’ afweken van hun traditionele rockgeluid en met dance dweepten.

TOM «Toen Radiohead met ‘Kid A’ kwam aanzetten, werd de band afgemaakt. Nu is het een legendarische plaat.

»Ik bewonder King Gizzard & The Lizard Wizard. Zij wagen zich bij elke plaat aan een ander genre, maar verliezen nooit hun eigenheid.»

HANNES «Ik vind het jammer dat sommige fans hun favoriete artiesten niet willen laten experimenteren. Het is net respectabel dat Royal Blood iets nieuws probeert. De volgende Ramkot-plaat zal ook anders klinken. We zullen daar ongetwijfeld zieltjes mee verliezen, maar ook winnen.

»We hebben onlangs de soundtrack voor de docureeks ‘War Junkies’ op Streamz geleverd. Filmische elektronica met erg weinig gitaren. Ik vond dat een leuke en verfrissende uitdaging.»

HUMO Hannes en Tom, jullie zijn oorspronkelijk ook gitaristen. Hoe moeilijk was het om over te schakelen op bas en drum? Wil iedereen niet heimelijk de gitarist van de band zijn?

TIM «Ze hadden weinig keuze: ik was niet bereid om mijn gitaar op te geven. Ik wilde wel muziek maken met mijn beste vriend en mijn oudere broer, maar dan moesten zij een ander instrument kiezen.»

HANNES «Ik moest de bassist van Ramkot worden, maar had niet eens een basgitaar! (lacht) Nu, ik was wel bereid om nieuwe horizonten te verkennen.»

TOM «Ik ook. Sterker nog: ik voel me nu zo goed achter mijn drumstel dat ik mezelf niet zie terugkeren naar mijn gitaar.»

HUMO Waarom de titel ‘In Between Borderlines’?

TOM «We leggen met ons debuut een bewogen overgangsperiode in ons leven vast. Ik ben gestopt met werken om me volledig op muziek te storten. Hannes is net afgestudeerd. Ondertussen laten we corona stilaan achter ons. Het voelt alsof we een hoofdstuk hebben afgesloten en stilaan aan een nieuw beginnen. Vandaar: ‘In Between Borderlines’.»

HANNES «Het was dat, of de oorspronkelijke titel van die song: ‘Balzak’.»

HUMO Jullie wonnen De Nieuwe Lichting en doen het goed in ‘De afrekening’. Hebben jullie ook ooit aan onze Rock Rally deelgenomen?

TIM «In 2020. We hebben de selectie niet gehaald.»

HUMO Enige wrok?

TIM «Nee. Jullie moeten fucking veel bands keuren. Er is veel talent in Vlaanderen. Smaken verschillen. En kijk: je bent ons nu toch maar aan het interviewen.»

HANNES «Wrok is geen drijfveer voor ons. Wel: gezonde concurrentie. The Haunted Youth heeft één jaar voor ons De Nieuwe Lichting gewonnen. Als ik zie hoe goed Joachim Liebens en zijn kompanen inmiddels boeren, denk ik: ik wil dat ook!»

TOM «We hebben met Ramkot meer bereikt dan ik had durven te dromen. Toch verleggen we steeds de lat. We speelden vorig jaar op Pinkpop, nu richten we onze pijlen op Rock Werchter.»

HUMO Als ik goed heb geteld, spelen jullie dit voorjaar nog tien optredens in België en 21 in Nederland. Hoe kregen jullie dat voor elkaar?

HANNES «KINK, de Radio Willy van Nederland, heeft ons opgepikt.»

TIM «Ze introduceerden ons aan hun luisteraars door onze single ‘Red’ meteen twee keer te draaien. Die Nederlandse connectie is dankbaar.»

TOM «Klopt. Nederland is groter dan Vlaanderen, waardoor we tijdens een tournee minder snel rond zijn. Ik vind het Nederlandse publiek ook iets wilder dan de Vlamingen. De moshpits op Eurosonic Noorderslag waren zot!»

HUMO Wanneer is een optreden geslaagd?

TOM «Nooit, als je het aan Hannes vraagt. Hij houdt alle fouten bij, hoe minuscuul ook.»

HANNES «Je overdrijft. Als het publiek sick was, wijzelf tevreden zijn, de geluidsman geen klachten heeft en onze manager enthousiast staat te springen, dan noteer ik dat als een goed concert.»

HUMO Hoe vaak gebeurt dat?

HANNES «Euh, nooit.»

TOM «Voilà! (lacht)»

TIM «Voor mij hoeft het allemaal niet zo gecompliceerd te zijn. Rocken met mensen die ik graag zie: er bestaat niks mooiers.»

HUMO Luisteren jullie naar dezelfde artiesten?

TOM «Nee. Ik luister in mijn vrije tijd voornamelijk naar zware stonerrock. Ik beschouw ‘Dopesmoker’ van de Amerikaanse stonerband Sleep als een hoogtepunt in de muziekgeschiedenis.»

HANNES «Ik ben dan weer de enige in de band die vaak naar hiphop luistert.»

TIM «We steken veel van elkaar op. Dankzij Hannes heb ik Asa Moto (een Gents elektroduo op het Soulwax-label DeeWee, red.) leren kennen. En Tom was cruciaal voor mijn muzikale vorming. Ik zal de dag nooit vergeten dat mijn grote broer me Jack White leerde kennen.»

HANNES «Weet je nog, Tom, dat jij ons naar een concert van Jack White hebt gebracht? Wij waren nog te jong om zelf te rijden.»

TOM «Dat was ik al helemaal vergeten!»

HANNES «Mijn moeder is klassiek pianist. Ik zie me nog liggen in bed, luisterend naar mijn mama die Chopin of Liszt speelt. Ik heb de rockclassics pas op latere leeftijd ontdekt. Ik was 16 toen Led Zeppelin zich aan mij openbaarde. Het gebeurt nu nog, in de tourbus, dat Tim en Tom meebrullen met een evergreen die ik niet ken.»

HUMO Is ‘Heart Shaped Minds’ een knipoog naar Nirvana?

HANNES «Nee, het nummer gaat over de onrust in mijn hoofd. Ik ben een hypochonder, en ik mijmer steeds vaker over de dood. Het is totaal niet rationeel, maar toch kan ik het niet laten. Dan denk ik: ik hoop dat ik nog leef wanneer dit interview verschijnt.»

HUMO Nog laatste woorden?

HANNES «Ons debuut is machtig. Vijf sterren waard! Of toch minstens drie.»

TOM «Zie je wel: Hannes is nooit helemaal tevreden (lacht).»

‘In Between Borderlines’ is nu uit bij N.E.W.S. Ramkot speelt o.a. op 7/3 in de AB Club.