ColumnSpinal Serge
Serge Simonart: ‘Dat niemand mij komt vertellen dat marihuana onschadelijk is: ik heb dozijnen blowers met psychoses gezien’
‘Maar jij bént helemaal niet rock-’n-roll!’ beet een Hollandse nitwit me ooit toe, nadat ik had geweigerd om cocaïne te snuiven. Als je leven vergooien aan debiele drugs rock-’n-roll is, ben ik níét rock-’n-roll. Mij gaat het om de muziek. Ik heb nooit drugs genomen. Drugs zijn ongezond, vroeg of laat ga je eraan ten onder en je maakt er gangsters rijk mee.
Mijn eerste interview met The Cure, ’s nachts, in hun studio in Londen, deed ik in een periode dat zij aan de heroïne zaten. Ik ken artiesten die bij ‘begripvolle’ dokters in Harley Street ‘vitamine-injecties’ gingen halen – in werkelijkheid cocaïne en Mandrax en Quaalude en Seconal. Ik zag Robbie Williams, Lou Reed, Mary J. Blige en tal van anderen tijdens hun concert af en toe de coulissen in stappen, waar een lakei klaarstond met een dienblaadje coke. Ik stond náást Little Richard op het podium en zag hoe hij tussen twee songs coke snoof.
Ik sprak Status Quo terwijl een glazen bokaal met coke tussen ons in stond. Gitarist Rick Parfitt snoof lang 3 tot 4 gram per dag. De cocaïnefactuur van zijn groep was hoger dan het voorschot op hun volgende plaat. Parfitt kreeg zijn eerste hartaanval toen hij amper 48 was. Hij is niet toevallig dood. Ook Michael Hutchence consumeerde lang xtc, speed, coke, alcohol en marihuana door elkaar, en waar is hij nu? Dood.
Ik heb de fall-out van druggebruik van dichtbij gezien: de paranoia, het obsessieve gedrag, de hallucinaties, de depressies, de slapeloosheid… Ik ken een Belgische topmuzikant die het cool vond om magic mushrooms en lsd te nemen. Hij zit nu in een psychiatrische instelling. Dat niemand mij komt vertellen dat marihuana onschadelijk is: ik heb dozijnen blowers met psychoses gezien. De broer van een kennis werd op straat doodgestoken door een junkie in een psychose.
Voor elke beroemde junkie die zijn verslaving overleefde, zoals Nick Cave, Anthony Kiedis of Iggy Pop, zijn er dozijnen die het niet overleefden en wier getuigenis je dus niet te horen krijgt.
En een mix van arrogantie en kortzichtigheid doet je geloven dat jij nooit verslaafd zult raken. De Amerikaanse actrice Tallulah Bankhead deed al in 1930 deze ridicule uitspraak: ‘Cocaïne is niet verslavend. Ik kan het weten, ik snuif het al járen.’
In Werchter zei Keith Richards: ‘This is better than dying, huh?’ Hij kan het weten.
