columnSpinal Serge
Serge Simonart: ‘Ik droeg oordopjes in de moshpit en werd daar uitgelachen’
‘If it’s too loud, you’re too old’ las ik op een T-shirt. Nee hoor, tinnitus is geen synoniem voor cool. Toen diezelfde dag mijn vriendin me verweet dat ik nooit naar haar luister, heb ik m’n oren laten checken. Tot mijn verbazing blijk ik, na meer dan 10.000 concerten, geen gehoorschade te hebben opgelopen.
Ik weet hoe dat komt. Ik heb al in 1991 oordopjes op maat laten maken. Ik droeg die bij heel luide concerten en bij songs die me niet bevielen. Soms dempte ik met m’n vingers elke tien minuten een volle minuut de toegangen tot beide oren. Ik droeg oordopjes in de moshpit en werd daar uitgelachen. (Waar mogelijk ruilde ik mijn vipzitje op de opatribune in voor een plaats in de pit of arena, waar de beleving bijna altijd intenser is.) Festivals, waar je twee tot vier dagen lang telkens tien uur lawaai incasseert, waren risicovoller.
Stél dat ik nu gehoorschade had, welke artiesten zouden daar dan verantwoordelijk voor zijn? Wie waren de grootste lawaaimakers wier muzikale bombardement of spervuur ons gehoor aan flarden reten?
Metallica, zeker. My Bloody Valentine. Dinosaur Jr. Motörhead. Rammstein. AC/DC. Guns N’ Roses. Einstürzende Neubauten. Killing Joke. Aerosmith. The Who. En duizend derderangsacts in kleine zaaltjes wier mixers het gebrek aan grootse songs probeerden te compenseren met een auditieve pletwals, een wall of noise. Tot meer dan 120 decibel! (Vanaf 90 decibel treedt gehoorbeschadiging op.) Natuurlijk ontsproot dat opbod van decibels nooit alleen aan de muziek. De artiest zei er ook mee: ‘Zie je wel, mijn lul is groter en mijn status hoger!’
O ironie: tijdens grote concerten (ik zag het onlangs bij de Stones en Eagles in Londen) is op een zijscherm een doventolk te zien die de songs synchroon uitbeeldt met gebarentaal en mimiek. Op YouTube vind je clips van Russell Harvard en Rosa Lee Timm die op een – voor horenden – hilarische manier songs als ‘Thriller’ van Michael Jackson vertolken. Er bestaan zelfs dovenfuiven. Daar wordt de muziek op maximaal volume gespeeld en gaan de slechthorenden vlak voor de luidsprekers staan om toch íéts te horen of de trillingen te voelen.
Dat is de toekomst voor wie nooit oordopjes draagt.
