columnspinal serge
Serge Simonart: ‘Ik loog dat ik de zanger was van een bekende Europese band en kreeg meteen een upgrade’
Het hotel met de indrukwekkendste rock-’n-rollstamboom is het Chateau Marmont, op de Sunset Strip in Los Angeles. Het Marmont maakt z’n naam waar, het is een art-decokasteel op een heuvel en naargelang het moment van de dag waan je je er een figurant in een film noir uit 1929 of 1968, of in een aflevering van ‘Mad Men’. Op een mistige dag of in de schemering oogt het als het neogotische huis van The Addams Family.
‘If you must get into trouble, do it at the Marmont,’ adviseerde studiobaas Harry Cohn zijn filmsterren al in 1930 – het was toen al een paparazzivrije zone, en in de prijs van een hotelsuite was een doofpot inbegrepen. Het Marmont had als eerste een lift die van de ondergrondse parking rechtstreeks naar de suites leidde, zodat een Hollywoodster zoals de oversekste Erroll Flynn de receptie en de hoofdingang kon ontwijken en niemand zag dat hij een minderjarig grietje meenam.
Rocksterren, acteurs en komieken fuifden (Humphrey Bogart, Orson Welles) en stierven (John Belushi) er. Led Zeppelin racete er op Harley Davidsons door de lobby. De Rat Pack van Frank Sinatra en Dean Martin kwam er gewillige starlets neuken. Modefotograaf Helmut Newton reed zich er te pletter. Marilyn Monroe werd er misbruikt. Miljardair-kluizenaar Howard Hughes woonde er jarenlang in de penthouse suite n° 64 (hij had een verrekijker om te zien welke would-beactrice in het zwembad hij die dag aan zijn degen zou rijgen).
Sofia Coppola draaide er ‘Somewhere’. Lana Del Rey filmde er de iconische clip bij haar debuutsingle ‘Video Games’. Leonardo DiCaprio kwam er piepjonge grietjes neuken, tot hij zelfs voor het discrete Chateau Marmont te beroemd werd. Johnny Depp en Kate Moss beweerden dat ze seks hadden ‘in zowat álle kamers’. Scarlett Johansson en Benicio del Toro beperkten zich tot de lift…
Ik sprak er met Iggy Pop, Steven Tyler, Alice Cooper en nog een dozijn andere feestneuzen en verbleef dan in één zo’n wonderlijke bungalow met privézwembadje, één keer naast die van Robert De Niro, een andere keer kwam buurman Brad Pitt vragen ‘of het wat stiller kan’, nog een andere keer hield Ellen von Unwerth er net een fotoshoot met Naomi Campbell.
Eén keer checkte ik toevallig in met een gitaarkoffer in de hand. Het verschil tussen díé ontvangst en mijn vorige (zonder gitaarkoffer) was dag en nacht. Ik loog dat ik de zanger was van een bekende Europese band en kreeg meteen een upgrade. En een dag later een receptioniste.
