Serge Simonart: ‘Ik wed dat het Tina Turner frustreerde dat haar familienaam ook haar merknaam was’

James Brown met borsten, dat was Tina Turner op haar best. Ten tijde van ‘Nutbush City Limits’ leek de piepkleine Tina uit boomlange benen en de longen van twaalf vrouwen te bestaan. Ik heb haar slechts één keer ontmoet, in Zürich, in het restaurant van hotel Baur au Lac. We raakten aan de praat over… schoothondjes. Haar Duitse echtgenoot Erwin Bach was er toen ook bij. Die saai ogende maar zorgzame zakenman straalde kalmte, geborgenheid en standvastigheid uit. Daar was Tina al jaren wanhopig naar op zoek, als overcompensatie voor de neurotische hel die ze met Ike Turner had doorgemaakt. Ike & Tina Turner: de muzikale visionair en zijn prijsbeest, maar ook de bokser en zijn boksbal. Typerende quote van Ike: ‘Natúúrlijk heb ik Tina vaak kletsen gegeven en haar op de grond gegooid. Maar ik heb haar nooit geslagen.’ Vergelijk: Erwin stond een nier aan Tina af!

Later, nipt op tijd aan Ike ontsnapt, belandde Tina in dezelfde categorie als Joe Cocker en Rod Stewart: zangers die niet hun eigen materiaal schreven, en van wie je alleen hoorde als hun entourage bij onbekende componisten een -perfecte popsong had gekaapt, of als ze op eindeloze tournees hun -greatest hits uitmolken.

Ik wed dat het Tina frustreerde dat haar familienaam ook haar merknaam was, die herinnerde haar immers dagelijks aan hoe ze jarenlang door echtgenoot Ike werd misbruikt en afgeranseld. En, zoals alle door gedrogeerde of alcoholistische psychopaten misbruikte vrouwen bleef Tina nog jarenlang, zelfs in Zwitserland, vrezen dat hij vroeg of laat wraak zou nemen. Want afgeschilderd worden als de Slechterik in het verhaal is één ding, maar zo vereeuwigd worden in een wereldwijd succesvolle film is nog veel beschamender. Voor de ouderwetse macho die Ike was, voelde dat ondraaglijk aan, het was een rode lap voor de stier die hij was.

Dat Ike ook op hoge leeftijd nog een stier was, bleek op de Antwerpse Night of the Proms. Daar experimenteerde hij als één van de eersten met Viagra, waardoor hij 48 uur lang met een erectie rondliep, ook op het podium: ‘I can’t get rid of the damn thing!’

Kort daarna stierf hij, wat een Britse krant inspireerde tot de even briljante als dubbelzinnige kop: ‘Ike Beats Tina to Death’.