columnSpinal Serge
Serge Simonart: Ooit pleegde een wereldster de perfecte moord, tot vandaag is die daar niet voor gestraft
In de jaren 80 had ik sporadisch contact met een vrouw die voor een één van de grote platenfirma’s werkte. Twee decennia lang was zij de rechterhand van een handvol artiesten. Eén van die artiesten pleegde de perfecte moord en werd daar nooit voor gestraft.
‘De perfecte moord bestaat niet,’ hoor ik zogenaamde kenners vaak verkondigen. O nee? Vorige week nog stond ik in Londen op St James’s Square aan de gedenksteen voor Yvonne Fletcher, een politieagent die daar op 17 april 1984 werd doodgeschoten vanuit het raam van de Libische ambassade – ze was aanwezig bij een demonstratie tegen de Libische leider Khaddafi. Voor de Britse politie de dader kon arresteren, ‘verdween’ hij met zijn diplomatieke paspoort in een privéjet naar zijn thuisland. De Britse regering kneep een oogje dicht om de olieleveranciers niet te bruuskeren. In mijn hotel, The Landmark, werd een lakei van een oliesjeik door zijn baas letterlijk doodgeslagen – er zijn beelden van – en ook díé man werd nooit gestraft.
De popster in kwestie duwde, tijdens een tournee door een ander continent, een lid van zijn hofhouding van het balkon. De suite bevond zich op de eerste verdieping, maar ook van 3 meter kun je blijkbaar doodvallen. Het lijk werd ergens gedumpt. En later gevonden, wellicht – er was op dat moment geen enkele link meer tussen de popster en zijn slachtoffer.
Die ster was ondertussen al lang afgereisd naar alweer een ander continent. Zonder lijk geen bewijs, zonder bewijs geen moord. Een motief was er evenmin, alleen een omstandigheid: grenzeloze lichtzinnige onverantwoordelijkheid. Als het geen moord was, dan toch doodslag.
Je kunt de vraag stellen: waarom heb je daar al die jaren over gezwegen? Is dat niet onverantwoordelijk? Is er niet een wettelijke plicht om zoiets aan te geven bij de politie? Maar ik was er niet bij en kan het niet bewijzen. En ik kan me meer dan dertig jaar later zelfs de naam van die vrouw niet meer herinneren. En ik zou het graag zo houden. Maar ik weet: pop stars, they get away with murder.
