‘‘Stapelgek op jou’ van Will Tura is een zwoele ­hymne voor een provinciale disco­theek zoals ze al lang niet meer bestaan’

Elke week diept Mauro één opmerkelijke plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘Tura 87’ (1986) van Will Tura.

Ik heb de ­onvermijdelijke opkomst van de ­eightiespop nog ijlend van ­plezier meegemaakt. Een flitsende tijd waarin ­synthesizers en drummachines het in ijltempo overnamen van Grootvizier Gitaar, wiens hegemonie begon af te brokkelen. Toch voor een tijdje. En dat vond toen niet iedereen even leuk. Zo herinner ik me nog dat men destijds in de vakpers zelden een diepgaande recensie van pakweg de immer ­geniale Pet Shop Boys te lezen kreeg. Misschien ging het allemaal net iets te snel voor de oude rockers die synthesizers stiekem als staatsgevaarlijke robot-orgels uit een andere dimensie beschouwden?

Nu ja, je weet natuurlijk nooit. Maar het grootste nog levende icoon van het Vlaamse lied gaf het voorbeeld. In 1986 dropte Will Tura ‘Tura 87’, een sfeervolle plaat met een mix van variété en melancholische ­synthpop.

‘Alleen op de wereld’ doet wat Italiaans aan qua productie, en toont wat een fantastische zanger Tura toch blijft. ‘Met mijn ogen dicht’, is ongegeneerde sexy time music Belgium style. Net als ‘Stapelgek op jou’, alweer een zwoele player-­hymne voor een provinciale disco­theek zoals ze al lang niet meer bestaan. Van Kuringen tot Poperinge.

‘Het draaiboek van het leven / Wordt door jezelf geschreven / En anders niet’, klinkt het op ‘In de verte’. Waar ik helemaal niets op te zeggen heb, en al zeker niet op een liedje met een verrassend ­lange, geneuriede melodie als ­outro. Will Tura + synthpop + sexy time + voorbije tijden = intrigerende variété.