Stef Kamil Carlens speelt Bob Dylan: ‘Ik zag zijn live-mixer skypen met zijn vrouw tijdens de show’

Wie de songs van Bob Dylan live nog eens wil horen in versies waarin het origineel nog rondwaart (Dylan zelf verwart zijn publiek al decennialang met arrangementen die meer quizvraag zijn dan song) kan een beroep doen op Stef Kamil Carlens & The Gates of Eden, die vanaf 1 maart voor tien shows de Vlaamse concertzalen aandoen met het oeuvre van de meester. Wie al een voorsmaakje wil, vindt op YouTube het volledige lockdownconcert dat de groep streamde naar aanleiding van Dylans 80ste verjaardag.

HUMO Stef, is Bob de allergrootste?

STEF KAMIL CARLENS «Ik denk niet in die termen. Er zijn muziekjes die mij hebben geraakt en die ik met mij meedraag, en vele van die muziekjes zijn van Dylan. Ik ben fan, maar geen kenner – de ontdekkingstocht blijft duren.»

HUMO Hoe heb je hem ontdekt?

CARLENS «Met horten en stoten. Van één van mijn nichten heb ik rond mijn 12de op een kerstfeest een cassette gekregen van ‘Nashville Skyline’. De songs waren fantastisch, maar de grote liefde is pas gekomen toen ik ‘Desire’ en ‘Blood on the Tracks’ leerde kennen. Dylan had het de hele tijd over exotische locaties als Mozambique en Tanger. In mijn hoofd reisde ik mee, en ontstond de drang om er ook op uit te trekken.»

HUMO Jullie blijven live dicht bij de originelen, in tegenstelling tot Dylan.

CARLENS «Ik denk dat we hier en daar toch ook onze eigen weg kiezen. Het is geen tribute, hè, het is een interpretatie. ‘Political World’ spelen we bijvoorbeeld heel anders dan op plaat, ‘Shelter From the Storm’ ook, zelfs ‘Forever Young’.»

HUMO Ga je altijd kijken als hij komt?

CARLENS «Vroeger ben ik vaak geweest, maar eerlijk: eigenlijk was ik altijd teleurgesteld. Hij is nogal nors, in zichzelf gekeerd, en communiceert moeilijk met het publiek of zijn band. Het geluid is doorgaans ook vreselijk. Ik heb eens vlak achter zijn live-mixer gezeten, en die man was gewoon aan het skypen met zijn vrouw, tijdens de show.»

HUMO Hoop je op een reactie uit het Dylan-kamp?

CARLENS «Nee, jong (lachje). Ik denk niet dat Dylan al ooit heeft gereageerd op versies van zijn songs.»

HUMO Is er iets wat je nog van hem zou willen?

CARLENS «Nog platen! Zo goed als alles wat hij de laatste twintig jaar heeft uitgebracht, was fantastisch. ‘Together through Life’, ‘Rough and Rowdy Ways’, ‘Modern Times’… meesterwerken! En nog boeken!»

HUMO Zou je hem willen ontmoeten?

CARLENS «Het is ooit bijna gelukt. Rond 2005 kregen we met Zita Swoon een mailtje uit Amerika van een ex-bokskampioene die getrouwd was met een Europeaan. Ze had een boksclub in Texas waar Dylan en zijn bassist kwamen trainen als ze in de buurt waren. Die vrouw was fan van onze muziek. ‘Ik wil dat jullie Bob ontmoeten, en ik ga dat regelen’. Een paar jaar later kreeg ik opnieuw een mail: ‘Dylan speelt vanavond in Brussel, this is your chance. Bijgevoegd het nummer van Tony Garnier, zijn bassist’. Ik bel dat nummer en dat blijkt écht Garnier te zijn. Hij heeft ons viptickets en backstagepassen geregeld. Ik daarheen in mijn beste kostuum (lacht). Na het concert trok ik naar de backstage, maar daar was geen kat meer te zien. Later heb ik van Tony een berichtje gekregen: ‘Bob wilde snel naar zijn hotel, dus we zijn in een taxi gesprongen.’»

HUMO Had je iets voorbereid om te zeggen?

CARLENS «Nee, ik vind het sowieso vervelend om backstage te gaan na een concert. Ik probeer er doorgaans zo vlug mogelijk weer weg te zijn. Maar dit keer was ik gewoon totaal in paniek (lacht).»

Alle speeldata, tickets en info: greenhousetalent.com