CD★★★★☆
Tien Lawaaierige levensliederen, dat is ‘Broers' van De Mens
De Mens
Broers
‘Tijd is een raket’: het is een energiek lied op de nieuwe plaat van De Mens en het klopt. Ik zie me nog staan in de Beursschouwburg, bij de lancering van hun eerste plaat in 1992, waarna wij ons lieten vollopen met lauwe champagne. Het jubeljaar 2022 is gevuld met eredoctoraten, een paar nieuwe heupen en een volle Lotto Arena op 26 maart, maar dus ook met een nieuwe plaat. Die bestaat, zoals het moet, uit een A- en B-kant.
Tien lawaaierige levensliederen, dikwijls genadeloos rammend maar soms ook subtiel: veel is hier te danken aan David Poltrock, wiens toetsenwerk de rouwdouwende broers van het eerste uur (Vander linden, De Coster, Jans) zeer van pas komt. Nog zijn er mensen die denken dat Poltrock een nieuwe aanwinst is, maar hij speelt al tien jaar bij de groep. Tijd is een raket. Vruchteloos is elk verzet.
Geopend wordt met een duo van dynamiet: ‘Waar is de liefde?’, de radiohit en ‘Jaja’, dat eindigt in een redelijk waanzinnige jam. Ze effenen het pad voor enige contemplatie in ‘Bedanken’, waar we voor het eerst de engelenstemmen van die van Portland horen. De prominente bas duwt het lied naar een hoogte die bergbeklimmers ijl durven te noemen. ‘Mooie verliezers’ doet alsof de jaren 80 niet voorbij zijn, met een tekst vol hoop: ‘Niet verslappen, verder bouwen, van de juiste mensen houden’. En dan zijn we niet eens halverwege en moeten de krakers als ‘Oostende’ en ‘Koningin’ en het ontroerende ‘Broer’ nog komen.
Jaja.
