Tim Vanhamel over het beste Belgische nummer sinds 2000, ‘Champagne’: ‘Ik voel me een beetje de papa van dat nummer’

Prosecco of cava zou ongepast geweest zijn: ’t is wel degelijk met een flesje lekker prijzige champagne (zie onkostennota) dat we aan Tim Vanhamels voordeur verschijnen om hem in persoon de Blijde Tijding over te brengen (‘Proficiat, ‘Champagne’ is officieel de beste Belgische song van na de millenniumwissel’). De Millionaire-frontman (45) is behalve ziekjes ook blij verrast.

Tim Vanhamel (na zichzelf routinematig met 75 centiliter Dom Pérignon te hebben overgoten) «Het klinkt misschien wat onnozel en onecht om hier nu iedereen te bedanken die ervoor gestemd heeft, maar ik ga dat toch doen. Bedankt!

»Serieus: die erkenning doet me deugd, omdat ik van in het begin van mijn muzikale ‘carrière’, als dat het juiste woord is, ervoor gekozen heb om de muziek op de eerste plaats te zetten. Wij – en daarmee bedoel ik: ikzelf en mijn muzikale compagnons – wilden geen compromissen sluiten, niet de populaire jongens uithangen in tv-programma’s, geen columns schrijven of onze smoel op awardshows laten zien om onze naamsbekendheid op peil te houden. We wilden écht zijn. Millionaire was wellicht groter en bekender geweest als we dat allemaal wél gedaan hadden, maar we belanden nu toch maar mooi bovenaan in deze Humo-lijst.»

HUMO Kun je je nog herinneren hoe ‘Champagne’ ontstaan is?

Vanhamel «Ja. Ik wilde een ZZ Top-achtig nummer schrijven met twee gitaren die dezelfde riff speelden: met die gedachte in het achterhoofd ben ik aan de slag gegaan in het Antwerps appartementje van twee bij vier waar ik met mijn toenmalige lief woonde, en waar ik ook een aftands digitaal werkstation had staan – ’t was nog vóór de tijd van de computers, zeg maar. Raar om te zeggen, misschien, maar het leek alsof die song zichzelf schreef: ik stond erbij en keek ernaar. Ik weet nog wat ik dacht toen ik voor het eerst hoorde hoe de riff uiteenging en weer samenkwam: wauw, dit is cool.

»Ik heb wel nog even getwijfeld aan de zangpartij, meer bepaald aan het feit dat die pas op het einde invalt. Ik was in die tijd een beetje jaloers op échte songwriters, van die gasten die songs schreven zoals ik ze op de radio hoorde: strofe, refrein, strofe, brug, refrein, je kent het. Ik wilde ook zoiets maken, maar stelde vast dat ik het als geboren amateur simpelweg niet kon. Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt: fuck it, ik berg die ambitie op, en ik doe gewoon waar ik zin in heb. En dus heb ik er die zang pas op het einde bijgelapt, het maakte me niet uit hoe het overkwam.»

HUMO Ik durf te betwijfelen of het daaraan lag, maar volgens mijn bronnen wilde Studio Brussel ‘Champagne’ eerst niet draaien. Pas toen andere muzikanten en hier en daar een journalist het nummer oppikten, gingen ze overstag.

Vanhamel «Kan goed zijn, ik weet het niet. Maar ik wilde Studio Brussel ook nooit draaien, dus wat dat betreft klopt het wel (grijnst). In ieder geval heeft ‘Champagne’ veel meer teweeggebracht dan ik had verwacht. Ik heb dankzij dat nummer tournees kunnen doen met grote bands, we hebben er een mooie clip bij kunnen maken die ze nu nog altijd spelen, en het nummer is talloze keren gebruikt in nationale en internationale tv-series.»

HUMO Zou je het je pensioennummer durven te noemen?

Vanhamel «O, nee. Dat zeker niet. Van wat ik jaarlijks van Sabam vang voor ‘Champagne’ kan ik misschien een cappuccino gaan drinken. Deert niet: het belangrijkste is dat ik er nog altijd tevreden over ben.

»Ik weet nog dat ik heb moeten vechten om distortion op die bas in het begin te krijgen: de technicus die door onze platenfirma op ‘Outside the Simian Flock’ (het debuut van Millionaire, red.) was gezet, wilde eigenlijk een cleane bas. Zeker in die tijd was ik compleet wars van alle compromissen, dus ik ging keihard in het verweer: ‘Een cleane bas? DAT! KAN! NIET!’ Het lijkt peanuts, maar voor mij betekende zoiets een wereld van verschil.»

HUMO Vind je ‘Champagne’ het beste nummer dat je ooit geschreven hebt?

Vanhamel «Goh, zoiets ligt aan het moment waarop je ’t me vraagt. Vraag je ’t me nu – en dat doe je – dan zeg ik dat ‘Blue Mountains, White Sky’ van de laatste Millionaire-plaat het sterkste nummer is dat ik ooit geschreven heb. Een beetje ondergewaardeerd wel, want door toedoen van Spotify en consorten raken de meeste mensen tegenwoordig niet meer door een plaat heen. ’t Is pas het tiende nummer op ‘APPLZ ≠ APPLZ’: dan wordt het al snel over het hoofd gezien.

»Nee, ik lieg: mijn beste werk is een voorlopig titelloos nummer – pas onlangs geschreven – dat ongetwijfeld op de volgende Millionaire-plaat zal belanden.»

HUMO Aha, er komt dus nog een plaat?

Vanhamel «Ik heb er wel zin in, ja. Alleen zal het wel nog een tijdje duren voor het er echt van komt, vrees ik, want ik zit tussen twee huizen in, en er zal verbouwd moeten worden. En mijn drummer heeft een maand geleden een tweede kindje gekregen. Da’s wel een verschil met de tijd dat we twintigers waren: tegenwoordig is het veel lastiger om iedereen samen te krijgen. Godverdomme, denk ik weleens, ik wil gewoon nog eens ouderwets aan die snaren trekken en met mijn maten de Lage Landen af rammelen. Dat moet en zal er echt nog eens van komen.»

HUMO Speel je ‘Champagne’ nog altijd even graag live als in het begin?

Vanhamel «Ja! In de jaren 90 waren er veel groepen die het vertikten om hun populairste nummers – ‘Smells Like Teen Spirit’, ‘Creep’ – nog ooit live te spelen. Ik heb dat altijd gerespecteerd, maar ‘Champagne’ ben ik na duizend keer spelen nog altijd niet moe. Hoe oud is het nu – 22 jaar? Ondertussen voel ik me een beetje als de papa van dat nummer. ’t Heeft me gered en getroost, ik heb er mooie tijden mee beleefd en ben er boos op geweest, maar ik ben het altijd graag blijven zien. Nu is het een volwassen kind, en zonder zever: ik ben blij dat het in de familie zit.»