Uit de platenkast van Mauro: ‘At the heart of winter’

Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘At the Heart of Winter’ (1999) van Immortal.

Sneeuw is een manifestatie van het boze. Spookachtig, akelig en geruisloos als een oeroude demoon die ’s nachts in de winter rond huizen zweeft terwijl de kindjes dromen van een sneeuwman die in de realiteit altijd een misvormde man blijkt. Een misbaksel vanjewelste. Een doodgevroren zielige freak. Wie Melvilles ‘Moby Dick’ ooit heeft gelezen, weet dat daarin een volledig hoofdstuk wordt besteed aan de kleur wit. Met als conclusie: niet zwart, maar wit is de satanische kleur van de mystieke terreur. Nee, sneeuw deugt voor geen meter. Maar toch zijn het alweer de metalheads die telkens weer iets goeds maken over besneeuwde wouden en temperaturen onder nul. Metalheads kunnen dat soort dingen nu eenmaal. Op ‘At the Heart of Winter’ maakt Immortal een feest van vrieskoude, sneeuwellende en algemene donkerheid. Frontman Olve ‘Abbath Doom Occulta’ Eikemo – Abbath voor de fans – is een icoon uit de Noorse black metal van toen de plaatselijke metalscene zich nog onledig hield met eeuwenoude kerken in de fik steken en mekaar Vikinggewijs vermoorden. Hoogstwaarschijnlijk ergens in de buurt van sneeuw. Enfin, de nineties bleken nogal heftig in het anders zo nette Noorwegen. Maar Immortal bleef gaan, of beter gezegd: overleefde de scene. Op YouTube staat een volledig optreden op Wacken Open Air, waaronder een machtige liveversie van ‘At the Heart of Winter’. Noorse black metal op zijn best. Muziek die me een traag smeltende sneeuwman wil doen swaffelen.