festivalitis
Van Arctic Monkeys tot Zonde van de afzeggingen: Humo’s prikkelende Pukkelpop-ABC
Het gras oogt misschien wat bruiner dan we ons herinneren en Chokri’s noeste frons telt duidelijk een snelheidsdrempeltje meer, maar over de rest valt niet te morren: Pukkelpop verrijst, en dat zullen we geweten hebben. Hoe die meerdaagse, zintuiglijke lawine aan levensvreugd tot u te nemen? Simpel, u begint met dit artikel. Vier dagen, 26 lemma’s: het ABC van PKP, easy as één-twee-dree!
Aap
Er is véél gebeurd sinds Arctic Monkeys (1) (zondag, Main Stage, 22.50) in 2009 voor het laatst verscheen te Pukkelpop: een plaat opgenomen met Josh Homme (‘Humbug’), een overgangsplaat gemaakt die niet mee wilde dobbelen om de noemer ‘klassieker’ (‘Suck It and See’), gevolgd door een plaat met weerhaken die wél recht uw en onze annalen inging (‘AM’), en één (‘Tranquility Base Hotel & Casino’) die het succes van die vorige tegelijk wilde negeren en overtreffen, met een voor de hand liggend gemengd resultaat. Vorige week stond Arctic Monkeys in Istanboel voor het eerst in drie jaar weer op een podium. Istanboel? Nee, het viel naar verluidt wonderwel mee. Van een nieuwe plaat, waarvan drummer Matt Helders vorig jaar beweerde dat die nochtans rond deze tijd zou uitkomen, evenwel geen spoor.
Bindteksten
Sommige acts houden tussen twee nummers het liefst hun mond (vaak terecht), andere doen een verdienstelijke poging om de boel op sympathieke, grappige of domweg onnozele wijze aan elkaar te lullen. Pukkelvoorbeelden:
‘Ik stel de band even aan jullie voor: Matt Nicholls is de zesde beste drummer van Rotherham, gitarist Lee Malia is de ‘International Man of Mexborough’ en de vingers van keyboardist Jordan Fish ruiken niet toevallig altijd naar vis.’ – Oli Sykes van Bring Me the Horizon (zondag, Main Stage, 18.50)
‘Hoe zijn jullie te weten gekomen dat we hier vanavond zouden spelen? Hebben ze dan computers in dit dorp?’ – Conor Oberst van Bright Eyes (zondag, Club, 22.50), tijdens een concert in een ietwat kleinere Amerikaanse stad. Antwoord vanuit het publiek: ‘You’re from Nebraska, asshole!’
‘Aan het deel van het publiek dat nu aan de bar staat aan te schuiven: je hebt een ticket gekocht om naar mij te komen kijken, niet naar een glas Stella. Dat zie je thuis al genoeg.’ – Declan McKenna (vrijdag, Club, 18.45)
Covers
Haa, covers: het peper, zout en tabasco van elke festivalset. Voor welke geleende songs mag u dit weekend de kippenborst natmaken? King Hannah (vrijdag, Lift, 17.55) speelt vaker wel dan niet ‘State Trooper’ (Bruce Springsteen); Slowthai (vrijdag, Marquee, 18.00) zal afsluiten met Aqua’s ‘Barbie Girl’; James Blake (vrijdag, Marquee, 21.30) heeft prima versies van ‘A Case of You’ (Joni Mitchell) en ‘Never Dreamed You’d Leave in Summer’ (Stevie Wonder) in vingers en stembanden; en H.E.R. (zondag, Marquee, 21.50) coverde vorige week, als special guest bij Coldplay in het Koning Boudewijnstadion, onder meer ‘Are You Gonna Go My Way’ (Lenny Kravitz), ‘I Love Rock ’n’ Roll’ (Arrows) en ‘We Will Rock You’ (Queen).
Dilemma’s
Pech voor wie in Kiewit zowel naar Tame Impala als Little Simz wil: beide concerten overlappen elkaar op zaterdag bijna volledig, waardoor harde keuzes niet uitblijven. Van hetzelfde laken een dwangbuis: Yard Act en Marc Rebillet (allebei op zaterdag, tussen 21.50 en 22.50). Ook slecht nieuws voor wie in het eerste decennium van deze eeuw posters van de nog piepe Alex Turner en Conor Oberst aan dezelfde muur had hangen: Arctic Monkeys en Bright Eyes (zondag, Club, 22.50) beginnen er op hetzelfde moment aan. Botsen ook, maar om geheel andere redenen: Geese (zaterdag, Lift, 16.25) en Kills Birds (zaterdag, Backyard, 16.25), die exact tegelijkertijd het podium opstappen. Nee, toeval kun je dat niet meer noemen.
Eurovision
Goede Smaak kent haar waterloo te Kiewit: het Eurovisiesongfestival is finaal uit de oevers getreden, en ook de Pukkelpop-affiche staat blank. Wie zoals Sylvie Kreusch (2) over lieslaarzen beschikt, maakt zich geen zorgen, de rest merkt op hoe S10 (vrijdag, Dance Hall, 13.20) niemand minder is dan Stien den Hollander, die tijdens het laatste Songfestival Nederland vertegenwoordigde met ‘De diepte’. Ook Go_A (zaterdag, Marquee, 11.50) kent u van Eurosong, meer bepaald als de mesjogge Oekraïense inzending die twee jaar geleden al aankondigde dat daar bizarre tijden op til waren. Uit dezelfde lichting: Daði Freyr (vrijdag, Dance Hall, 17.55), dat jaar voor IJsland aangetreden met de gelegenheidsgroep Gagnamagnið, en die nu – bukken, cliché – solo uw douze points zal proberen op te strijken.
Feesje
Geen nieuw fenomeen, maar niettemin aan een soort opmars bezig: het soundsystem, een geslaagd huwelijk tussen plaatjes draaien en de boel opjutten, middenweg tussen gebonk en gebral. Op donderdag komen de soundsystems u ter opwarming om beurten voor de voeten lopen, met Eva De Roo & Double D (Boiler Room, 0.00), Omdat Het Kan Soundsystem (Boiler Room, 2.00), De Serre Soundsystem (Booth, 0.30), en Kwijt Trek System (Boiler Room, 21.00). Een goed afgesteld gevoel voor kitsch wordt, net als hawaïhemden en post-ironische snorren, gezien als ‘optioneel maar aangemoedigd’.
Grote prijs Viktor Verhulst
De onderscheiding voor het machtigste kaakgewricht (3) van het festival, dit jaar uit te reiken aan de geheel uit vierkante kinnebak opgetrokken Ier David Baiffe van For Those I Love (zaterdag, Castello, 17.20), maker van ingetogen liedjes. Voor al uw hartzeer, harde noten, dan wel moeilijk te openen bierflesjes: u weet waarheen.
HAHA
Terugkerend hoogtepunt tijdens optredens van Charlotte Adigéry (4) & Bolis Pupul (vrijdag, Club, 01.00), alsook een verdienstelijke poging om het Belgische surrealisme de festivalpodia op te smokkelen. Een greep uit de tekst van hun nummer ‘HAHA’, opdat u straks zou kunnen meezingen: ‘Haha / haha / haha / haha / hahaha / guess you had to be there’.
Internationaal
Traditioneel veel Amerikanen, Britten, Australiërs, Ieren, Nederlanders, Belgen en een vuistvol Zweden op de affiche. Maar de wereld is een dorp met een Ryanair-luchthaven, en dus kunt u op Pukkelpop ook één Jamaicaan (Sean Paul), één Zimbabwaanse (Tkay Maidza), één Braziliaanse (Anna), één Nigerees (Mdou Moctar) en vreemd genoeg precies evenveel Saudi’s (Kamo Mphela en Al-Qasar) als Duitsers (Giant Rooks en Boys Noise) aan het werk zien.
Jazz
Zondag jazzdag! Also sprach Frank Zappa: ‘Jazz is niet dood, het ruikt gewoon nogal apart.’ Misschien daarom dat op uitgerekend zondag de Castello volgeladen werd met aan jazz refererend (en stuk voor stuk aanbevolen) voetvolk als ECHT!, Emma-Jean Thackray, Sons of Kemet en BadBadNotGood. Op de laatste festivaldag ruikt nu eenmaal iederéén een beetje apart.
Ken ik u van ergens?
Jazeker. IBE (zaterdag, Marquee, 13.15) is bijvoorbeeld nog altijd dezelfde Ibe Wuyts die enkele jaren geleden een doorbraak forceerde in ‘The Voice van Vlaanderen’, maar daar geen noemenswaardige trauma’s aan overhield.
Aan de microfoon en de weltschmerz bij Hairbaby (5) (vrijdag, Club, 12.40) herkent u klakkeloos Otto-Jan Ham, die na jaren presenteren op Pukkelpop deze keer via de artiesteningang binnen mag. Meer radiovolk op het podium: Eva De Roo, Stijn Van de Voorde & Thibault Christiaensen, Bibi Seck en Ilse Liebens.
Chibi Ichigo (donderdag, Club, 01.10) en Merol (vrijdag, Marquee, 14.45) kent u nog van ‘De slimste mens ter wereld’.
Bij coverband Bizkit Park (zaterdag, Main Stage, 12.25) ziet u dan weer Niko Van Driessche, in een vorig leven naast Sean Dhondt bij zowel Nailpin als muziekzender JIM. Of dat een carrière in stijgende lijn is, bepaalt u zelf.
Loze weetjes
Vóór de vier Noord-Engelse, chronisch bezopen neusvreters (Pitchfork: ‘Ze maken van hun domheid een kracht’) van Bad Boy Chiller Crew (vrijdag, Lift, 00.20) aan muziek gingen doen (in eigen land met steeds meer succes) waren ze al bekend om hun ‘Jackass’-achtige stunts en veel te ver over de schreef gaande grappen. Kenschetsende hobby’s: schunnige tattoos zetten op het voorhoofd van fans en kaka gooien naar hun manager.
Comité Hypnotisé (zondag, Vall-ey, 20.00) is de dub-boogie-funk-incarnatie van Tim Vanhamel die al op diverse Kiewitse podia stond met Millionaire, Evil Superstars, The Hickey Underworld, Eat Lions – slokje water – Broken Glass Heroes én Magnus. Onder andere!
De Amsterdamse Pitou (vrijdag, Castello, 12.40) vormt een koppel met de diezelfde dag geprogrammeerde Tamino (vrijdag, Marquee, 19.55). En vice versa!
Lil Uzi Vert (6) (vrijdag, 18.40, Main Stage) liet vorig jaar een diamant in zijn voorhoofd implanteren. Waarde: 24 miljoen euro. Sinds een fan het ding uit zijn voorhoofd rukte tijdens het crowdsurfen, houdt hij het kleinood liever op zak.
Van Goldband tot 100 Gecs: gabbermuziek is, in al zijn vormen en overschreden pijngrenzen, weer helemaal terug. Het explicietst op vrijdag: de Gabber Eleganza Presents the Hakke Show begint op 18.45 in de Boiler Room.
Moeilijk
Het is wachten op de eerste die naar Goose (vrijdag, Dance Hall, 23.05) wilde gaan kijken, maar tijdens Geese (zaterdag, Lift, 16.25) van ‘Synrise!’ schreeuwt. Daar houdt het niet op: u loopt dit jaar meer kans op vergissingen dan in een doorsnee aflevering van ‘F.C. De Kampioenen’. Indieliefhebbers die bijvoorbeeld vertrekken naar de dj-set van HAAI (vrijdag, Booth, 00.00) zullen enkel bot vangen: High Hi (donderdag, Club, 19.05) speelt op donderdag. Een straffe ook die na enkele pinten nog zonder handleiding of betrouwbare stafkaart zijn Dikke (donderdag, Dance Hall, 18.40) van zijn Lijpe (zondag, Dance Hall, 13.00) kan onderscheiden, laat staan dat die de tien verschillen kan aanduiden tussen Oscar and the Wolf (zondag, Main Stage, 20.40) en Remi Wolf (zondag, Marquee, 13.25), St. Panther (vrijdag, Castello, 14.00) en Pinkpantheress (zaterdag, Dance Hall, 17.35), of Sean Paul (zaterdag, Main Stage, 19.00) en St. Paul (vrijdag, Club, 02.20). Onthoud ook: het is niet omdat James Blake ziet (vrijdag, Marquee, 21.30), dat hij daarom Charlotte de Witte is (zaterdag, Main Stage, 01.00).
Nou, nee
Elk festival heeft zo z’n concerten waarvan een mens kan voorspellen dat ze de moeite van het rechtstaan niet waard zullen zijn. In dit geval: omdat we het al eens geprobeerd hebben. Uittreksels uit eerdere Humo-besprekingen:
– ‘Ghostemane (vrijdag, Backyard, 21.40) had nummers mee als ‘Trench Coat’, met een refrein (‘Wait until they see what’s in my trench coat’) dat ofwel een ode was aan school shooters, ofwel aan potloodventers.’ (tr)
– ‘George Ezra (zaterdag, Main Stage, 20.50) was gladder dan een Kim Kardashian-kut, en ziellozer dan een beursbericht: ik werd plots een heel erg grote voorstander van de Brexit.’ (jm)
– ‘Geen enkel bezwaar dat een carnavalsparty zoals deze zeer weinig om het lijf heeft, maar ik ben op Couleur Café vooral gevlucht omdat Sean Paul (zaterdag, Main Stage, 19.00) on-waar-schijn-lijk vals zong.’ (gvn)
– ‘Pendulum (vrijdag, Dance Hall, 00.55) is, op de keper beschouwd, gewoon een wat ruigere versie van Milk Inc.’ (nj)
Ouderdomsdeken
Pukkelpop alleen voor jongeren met hippe teenringen en roodgloeiend TikTok-account? Nee, meneer! Dragen de leeftijd dit jaar het duidelijkst op het gelooide smoelwerk: Karl Hyde (65) en Rick Smith (63) van Underworld, de drie van Cypress Hill (7) (samen 161), Zak Tell (51) en de andere Clawfingers, Sean Paul (49), Kim Mathijs alias Michael Midnight (op basis van het aantal keer dat hij al op Pukkelpop stond: naar schatting 93) en Joachim Liebens van The Haunted Youth (28 slechts, maar oud geboren).
Plaaster
Je kunt het niet anders dan toewijding noemen als stukadoors zelfs buiten de werkuren nog in het gips zitten. Goldband (vrijdag, Main Stage, 12.30), bouwvakkers met erg uitgesponnen bouwverlof, verdient daarom al bij aantreden uw applaus: op Rock Werchter brak frontman Boaz Kok voor de ogen van het verzamelde festivalpubliek zijn hiel toen hij van het hoofdpodium sprong en minder dan ideaal neerkwam. Dubbele punten omdat hij dat deed tijdens het nummer ‘Noodgeval’. Dat uitgekiende gevoel voor ironie kwam Kok te staan op tien weken gips, die hij gelukkig zelf kon aanbrengen, en die hij dus ook zal meezeulen naar Pukkelpop.
Quiz
1. Ongeveer 250 namen op de affiche: u kunt dus onmogelijk iedereen kennen. Maar slechts één van de onderstaande rijtjes namen verzonnen we zelf. Welk?
a) Oï les Ox, KI/KI en Koo
b) Handige Harry, AABBCC en Kidney Spears
c) SaSaSaS, Alfred Anders en Dana Montana
2. Slipknot (vrijdag, Main Stage, 22.30) bestaat 27 jaar! Wanneer alle groepsleden onder maskers schuilgaan, is het gemakkelijker om ongezien van bezetting te veranderen. Hoeveel van de negen groepsleden waren er al bij van het prille begin?
a) 1
b) 4
c) 7
3. Op vrijdag om 19.55 in de Marquee: Tamino. Welke bassist van wereldformaat maakt deel uit van diens begeleidingsgroep?
a) Flea van Red Hot Chili Peppers
b) Colin Greenwood van Radiohead
c) Kim Gordon van Sonic Youth
Rebillet, Marc
Wil met nadruk geen comedy-act genoemd worden (‘De muziek komt altijd eerst’), maar veel kans dat geen enkel ander concert u zoveel zal doen lachen (of doen dansen) als de belachelijk getalenteerde, elke set van kruin tot kont bij elkaar improviserende loop daddy Marc Rebillet (zaterdag, Marquee, 21.50). Typerende YouTube-commentaren: ‘Feestfenomeen en muzikaal genie’, ‘Ongezond veel charisma’, ‘Dj én volledige band én hypeman in één’ en ‘Als cocaïne een mens was, heette hij Marc’. Zie aanvullend: het Humo-interview van twee weken terug.
Schunnig
Nogal wat viezentisten deze editie – of zou ú uw lieve moesje een plaat cadeau doen van Gijs Cox, Viagra Boys, Wargasm, Eva De Roo & Double D (twee zwangerschappen, wat wil je), Willy Organ XL, Vieze Meisje, Wet Leg en Four Tet (8) (víér nog wel!)? Befgozer Merol (vrijdag, Marquee, 14.45) kent u ook. En waar de Hairbaby van Otto-Jan Ham naar verwijst, we wíllen het niet eens weten.
Tame Impala
Tame Impala (9) (zaterdag, Main Stage, 22.40) is het soort groep waarvan je je acht jaar geleden niet kon voorstellen dat ze ooit ergens zouden headlinen. Nu vind je bijna geen groot festival meer waar ze niet bovenaan de pikorde staan. Wie is frontman Kevin Parker, in vier vragen:
– Dagdroom je ooit terwijl je optreedt?
KEVIN PARKER «Vaak. Dan schiet ik plots weer wakker en vraag ik me af wat ik de voorbije twee minuten heb gezongen.»
– Wat was de eerste song die je ooit schreef?
PARKER «‘Bad Mood’. Over euh, slechtgezind zijn. Ik was 11.»
– Wat zijn je favoriete platen?
PARKER «‘Talkie Walkie’ van Air, ‘Breakfast in America’ van Supertramp, ‘Thriller’ van Michael Jackson en ‘Rated R’ van Queens of the Stone Age.»
– Wat is het lekkerste dat je al at tijdens deze tournee?
PARKER «Gisteren maakte ik een ‘sandwich’ met twee dorito’s en een plakje boerenham. Góéd!»
Uitslag
Is ook zonder comeback van de processierups (10) normaal op een zweterig festival. De juiste antwoorden van bovenstaande quiz: b, a en b.
Vall-ey
Niet Jo, wel: één van Chokri’s (11) twee nieuwe podia (het andere heet Backyard), naar verluidt opgevat als veelkantig project met kunst, experimentele muziek en theater in een groene bosomgeving, beoogd als tegengewicht voor de vele prikkels van een muziekfestival. Op adem komen? Een eik binnendraaien? Een boomhut bouwen om vanop grote hoogte naar beneden te spuwen, of om nog raardere vogels te spotten dan de uwe? Vall-ey bevindt zich volgens de officiële instanties ‘in de nok van het festivalterrein’. Stap één: daar kop of staart aan krijgen. Stap twee: rieléksen.
Wu-Lu
King Krule, My Bloody Valentine, Death Grips en Burial staan niet op de affiche, maar toch zult u ze stuk voor stuk horen als u naar Wu-Lu (vrijdag, Lift, 21.35) gaat kijken. Londenaar Miles Romans-Hopcraft belooft een opzwepende mix van grunge, industrial rap en drum-’n-bass.
HUMO Bij welk genre voel je je het meest thuis?
WU-LU «Je raakt meteen een gevoelige snaar. Ik hoorde als tiener bij de grungers, en verzweeg dat ik ook van punk, grime en hiphop hield. Ik was één van de weinige zwarte studenten op mijn school: ik wilde gewoon ergens bijhoren.»
HUMO Je vader Robin Hopcraft nam je van jongs af aan mee op tournee met zijn band.
WU-LU «Dat leek mij de normaalste zaak: ik dacht dat al mijn kameraadjes hun vakanties vulden met concerten aan de Middellandse Zee. Als rebelse puber wilde ik per se een instrument leren dat mijn vader niet beheerst: basgitaar.»
HUMO Wat zijn de belangrijkste platen van je jeugd?
WU-LU «Het debuut van Gorillaz. ‘Speakerboxxx/The Love Below’ van Outkast. ‘Slipknot’ van Slipknot.»
HUMO Morgan Simpson van Black Midi drumde ooit voor jou, en Asha Lorenz van Sorry werkte mee aan je kersverse debuut ‘Loggerhead’. Hoe vinden Londense artiesten elkaar in de grootstad?
WU-LU «Dat gebeurt gewoon. Ik ben al uitgegaan met leden van Shame, Fat White Family, Tirzah, Black Midi en Black Country, New Road. We hebben een handvol stamcafés, The Windmill in Brixton voorop.»
HUMO Hoe geraak je in de juiste mindset voor een concert?
WU-LU «De hele band gaat in een cirkel staan, waarna we elkaar om het luidst in elkaars gezicht schreeuwen.»
HUMO Klinkt gevaarlijk. Maak er een goed optreden van, straks.
WU-LU «Wat zegt u?»
xx
Niet Jamie deze keer, wel Romy (vrijdag, Booth, 22.30). Om één der productiefste bands van tegenwoordig te zijn, hoeven die van The xx niet eens allemaal in dezelfde ruimte te zitten.
Yard Act
Spoiler alert: grote kans dat één van de ontdekkingen van deze Pukkel-editie Yard Act (12) (zaterdag, Lift, 21.50) zal heten. Vier Britten die in januari, ruim op tijd voor de eindejaarslijstjes, hun wat dat betreft te kloppen debuut ‘The Overload’ afleverden: een röntgenapparaat voor een samenleving die zich niet heel lekker voelt. Elton John is fan.
Zonde
Niets zo dramatisch als vorig jaar, maar ook deze Pukkelpop-editie zijn er vroegtijdige teleurstellingen. Onder meer Willow, Soulwax, Madison Beer, Noah Cyrus, Gabriels, Self Esteem, Pa Salieu, Omar Apollo, De’Wayne, Lauren Sanderson, Jxdn en King Gizzard & The Lizard Wizard lieten recent weten dat Kiewit in weerwil van eerdere berichten meer dan één brug te ver was. Ook Fred Durst voorzag zijn gestuurde kat van een briefje met ‘Gezondheidsproblemen’ – maar de één z’n dood is de andere z’n slappe biscuit: om de lacune op te vullen die Limp Bizkit liet, werd Bizkit Park (zaterdag, Main Stage, 12.25) geprogrammeerd, een Belgische coverband die ode brengt aan zowat alles dat rond de eeuwwisseling in zwang was. Slagzin: ‘Party like it’s 1999!’ Wie de recente Netflix-documentaire over de Woodstock van dat jaar al zag, weet wat ze bedoelen.
