Vandaag vijf jaar geleden overleed Chester Bennington, de frontman van Linkin Park

Vandaag vijf jaar geleden maakte Chester Bennington een eind aan zijn leven. Hoewel zijn band Linkin Park twee frontmannen kent (rapper Mike Shinoda is de andere) was Bennington het absolute gezicht van de groep. Hij werd slechts 41 jaar.

(Verschenen op Humo.be op 21 juli 2017)

Bennington, een zanger die van het uiten van heftige gevoelens, depressie en boosheid zijn handelsmerk maakte, was een mens die nogal wat bagage met zich meedroeg. Als kind werd hij misbruikt, later in zijn leven probeerde hij, zoals zo veel van zijn lotgenoten, die wonden dicht te kitten met drugs en drank. Een diepe, duistere depressie herinnerde hem eraan dat zonder échte hulp de wonden in je ziel altijd zullen blijven steken. Die zocht hij dan ook, en de laatste jaren gaf Chester meerdere interviews over hoe hij beter in zijn vel stak. Hij was in Amerika een van de voornaamste spreekbuizen van zelfmoordhulplijnen, depressiehulp voor tieners en verslavingszorg.

Hoewel hij al een tijd clean was, heeft het verdomme ook in zijn geval niet mogen baten – zijn dood volgt koud een paar maanden na die van Chris Cornell, een mens met een min of meer vergelijkbaar levensverhaal. Om het geheel nog treuriger te maken dan het al is: Bennington was de beste vriend van Cornell. Hij sprak en zong op diens begrafenis, en was peetvader van de kinderen van Chris en Vicky Cornell. Zij sprak gister op Twitter dan ook: ‘just when i thought my heart couldn’t break anymore…i love you’. Definitieve klap met de hamer: 20 juli 2017, de dag waarop Chester Bennington stierf, zou de 53e verjaardag van zijn maatje Chris zijn geweest. Soms snijden tristesse en onmacht zo diep, dat je er het liefst het zwijgen toe zou doen.

Terug naar de muziek. Linkin Park is een groep die een op zijn zachtst gezegd lastige verhouding kende met de ‘serieuze’ muziekpers. Daartoe behoort ook, daar moeten we eerlijk in zijn, Humo. Zeker in Europa werden de strapatsen van LP al sinds het prille begin met minstens een opgetrokken wenkbrauw bekeken. Sommige media durfden zelfs te beweren dat ze zouden bij elkaar gezet zijn door een platenmaatschappij, een Idols-achtig project om aan te haken bij de rond 2000 tanende nu-metalhype. Daar was alvast niks van waar: Linkin Park ontsprong aan een highschoolgroepje rond Shinoda, die na een paar jaar worstelen in Los Angeles (waar elk lid opgroeide) Bennington als zanger recruteerde. De rest was geschiedenis. Linkin Park vond al heel snel een thuis bij grote platenmaatschappijen. Ja, hun mix van pop, galm, nu-metal, hiphop en elektronica was niet echt weggelegd voor de zogenaamd serieuze pers. De fans, en ook de gespecialiseerde pers, lieten zich echter niet bepaald versagen – Hybrid Theory, het debuut, is een legendarische plaat voor miljoenen tieners, zowel in de VS als daarbuiten. Hits als In the End, One Step Closer en het latere, met Jay-Z opgenomen Numb zijn classics geworden.

Daarmee is het codewoord gezegd: tieners. Linkin Park pastte perfect in de trend die werd ingezet met nu-metal. Waar tegencultuur eerst was voor echte outcasts, zoals Kurt Cobain, daar was het nu voor schijnbaar normale kinderen uit de suburbs. Ze droegen sportkleding en hadden kort haar. Hun teenage angst was er echter niet minder om. Chester Bennington vertolkte dat gevoel als geen ander. Een mens hoeft alleen maar op Twitter te kijken om te zien hoe ontzagwekkend veel (eeuwige) tieners hebben gereageerd op zijn dood gister. Linkin Park was tot de dag van vandaag de grootste groep ter wereld in hun segment. Laatste plaat One More Light, die verscheen in mei, werd slecht ontvangen: een schabouwelijke plaat vol slechte dance-invloeden. Hij heeft verkocht en gestreamd als een trein. Over verkoopcijfers en impact gesproken: de eerste drie Linkin Parkplaten (Hybrid Theory, Meteora en Minutes to Midnight) verkochten alleen al in de VS meer dan 20 miljoen exemplaren. En dat in een tijd dat plaatverkoop al hevig flirtte met de dieperik en de groep een doelgroep kent die denkt dat alles gratis en voor niks online te verkrijgen is. Stel je hun cijfers met andere woorden een decennium eerder eens voor.

Chester Bennington leidde een groep die objectief bezien zonder enige tegenkandidaat de grootste rockband van de 21e eeuw was, tot op de dag van vandaag toe. Zie hun volgepakte passage op Rock Werchter, vlak voor zijn overlijden. De pers vond het zozo, maar de rijen en rijen aan tieners vooraan gingen los. Voor hen is de dood van Chester Bennington een gebeurtenis vergelijkbaar met de dood van Kurt Cobain, maar dan waarschijnlijk nog wel een keer of tien heviger. Met andere woorden: ook al gaat het schijnbaar goed, en zijn de examens met fraai gevolg afgelegd – leg eens een arm om de schouders van je tienerdochter- of zoon. Depressie en uitzichtloosheid slaan ook de buitenwijken niet over.

Wie met vragen zit over zelfdoding kan terecht bij de Zelfdodinglijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfdoding1813.be