CD★★★★☆
‘Verloren in de tijd’ van Lieven Tavernier zit vol weemoed maar wordt nooit melig
Het eerste blad valt van de enige boom die ik zie vanuit mijn werkkamer, en net op dat ogenblik brengt de postbode mij een nieuwe langspeelplaat van de in kleine kring zeer geliefde singer-songwriter Lieven Tavernier, die straks zeker in de Vlaamse canon moet staan vanwege zijn composities 'De eerste sneeuw' en 'De fanfare van honger en dorst'.
De nieuwe heet 'Verloren in de tijd', en die titel dekt volledig de lading van de twelve songs die erop staan. Weemoed en wereldsmart zijn hier goed vertegenwoordigd, maar Tavernier en zijn uitstekende muzikale begeleiders glijden toch nooit uit op het pad der meligheid. Er staat niet één slecht nummer op de tracklist, maar 'Lucy in Groningen', 'Eerste Lief' en vooral de titelsong zijn al van bij de eerste beluistering uitschieters. Er zit tristesse in de songs, maar ook subtiel verborgen levensvreugde. John Prine, Bob Dylan en Tom Paxton zijn altijd in de buurt, maar Lieven Tavernier is toch vooral very much his own man.
