★★★★★ voor Bazart op Rock Werchter: het concert mondde via de linkerrijstrook naar de hel uit in complete waanzin

Bazart maakte dusdanig veel indruk op de Main Stage van Werchter dat zelfs Metallicafans die net een bakje bloedzuigers hadden verorberd straks het gezicht van Mathieu Terryn op de kuit zullen tatoeëren.

Kippenvel bij zonnebrilweer, anderstaligen die zich naar Duolingo repten om een cursus Nederlands in te slaan, hier en daar een lichte aardverschuiving: er waren tussen opener ‘Anders’ en slotsong ‘Denk Maar Niet Morgen’ voldoende tekenen aan de wand dat het concert van Bazart via de linkerrijstrook naar de hel zou uitmonden in complete waanzin.

Bazart is een solide band geworden met de betrouwbaarheidsfactor van Dovy Keukens: vertrouw hen een festivalweide toe, en de klant zal erover te spreken zijn. Ze zijn als livegroep de middelmaat definitief ontgroeid – zeker sinds ze Triggerfinger-drummer Mario Goossens aan boord hebben gehesen en Tom Coghe van Goose er de bas bestiert. De Goossens en Coghe BVBA heeft songs als ‘Nacht’, ‘Onder Ons’, ‘Onderweg’ potiger, sneller en beter gemaakt dan op plaat door ze een drie jalapeño’s in de poep te rammen.

Mathieu Terryn, Simon Nuytten en Oliver Symons, de trekpaarden van Bazart, hebben elke song herwerkt met een kolkende mensenzee in het achterhoofd, en daar plukte de Clouseau van nu de vruchten van. Ze hebben naar dvd’s van The Verve, One Direction en Soulsister gekeken om tot een popshow te komen die met de precisie van een penseelstreep van Kevin De Bruyne is samengesteld.

‘Van God Los’ van Monza (met een cameo van Stijn Meuris) coveren en van een extra batterij brutaliteit voorzien was een onverwachte wending, maar bracht Bazart wel op het spoor dat naar bakvisseneuforie leidde, wat de prestatie gezien de veelheid aan Metallicafans voor de Main Stage des te indrukwekkender maakte.

Ik heb de zon zien zakken in een zee van zwartzakken. ‘Maanlicht’ liet zelfs de bokkigste pruillippen in de omgekeerde richting krullen, een bonkige Italiaan in de snake pit hield aan ‘Goud’ een nieuw lijflied over. “Het maakt mijn dag dat ik in de verte iemand met een cowboyhoed en een Rammsteinshirt zie die volledig los gaat op onze muziek”, zei Mathieu Terryn. Onderzoek moet nog uitwijzen of de cowboy in kwestie ingehuurd is door Bazart.

Bazart is een polariserende groep, maar de Terryn die over het terrein regeerde was als een Club Med-animator die zonder moeite een bejaardentehuis in West-Vlaanderen of de redactie van De Tijd aan het dansen zou krijgen. Zeg over Mathieu Terryn wat je wil. Noem hem een zendeling van het kwaad, maar je kan onmogelijk om zijn charisma heen.

Je gaat het de haters niet horen zeggen – laat mijn mailbox uw spuwbak zijn – maar wat Bazart gesandwicht tussen Sum 41 en Metallica neerzette, heet imponeren.

Schrijf je in op onze wekelijkse muzieknieuwsbrief: