Interview
Years & Years: ‘Kylie Minogue heeft me weer op de been geholpen’
Tieners kennen de Londenaar Olly Alexander (31) al sinds 2015, toen zijn synthpopband Years & Years een wereldhit scoorde met ‘King’. Vorig jaar vond hij een breder publiek met zijn hoofdrol in ‘It’s a Sin’, de veelgeprezen dramaserie over de aidsepidemie in de jaren 80. 2022 zet hij in met de derde plaat van Years & Years. De titel? ‘Night Call’. De sound? Te kinky voor de anderhalvemetersamenleving. De hoes? Alexander als een zeemeerman. Een biecht dringt zich op.
HUMO Een opzwepende dansplaat schrijven tijdens een lockdown: hoe doe je dat?
OLLY ALEXANDER «Hoe langer ik in mijn kot vastzat, hoe meer zin ik kreeg om te feesten – ik ben zo iemand die wil wat niet mag, vrees ik. Ik miste de anonimiteit van de dansvloer, de euforie van het samenzijn, de garantie op een geweldige nacht. Maar ik dacht vooral terug aan de feestjes die ik rond mijn twintigste bijwoonde, toen niemand wist wie ik was en ik ongestoord de club in kon. Alle dingen waarnaar ik hunkerde, stopte ik in die nieuwe liedjes – zo kon ik ten minste in mijn eentje dansen.»
HUMO Mag ik ‘Night Call’ je verleidelijkste plaat tot dusver noemen?
ALEXANDER «Ja, ik wil de luisteraar versieren (lacht). In alle ernst: menselijk contact is nóg een gemis dat deze plaat kleurt. Ik ben van nature een eenzaat, maar door corona heb ik geleerd hoe zwaar echte eenzaamheid kan wegen. Tegen de tweede lockdown had ik er schoon genoeg van.
»Twee jaar geleden had ik eigenlijk al zo goed als een volledige plaat af, maar tijdens de pandemie klonken die songs ineens hol. Ik heb ze bijna allemaal geschrapt. Door mijn perfectionisme heeft Years & Years amper drie platen in zeven jaar uitgebracht. ‘Night Call’ verschijnt vier jaar na ‘Palo Santo’: Ariana Grande heeft in die tijd drie geweldige platen én een livealbum gereleaset. Beschamend!»
HUMO In ‘20 Minutes’ vraag je 20 minuutjes in het donker met iemand, maar in ‘Intimacy’ zing je dat je niet van oppervlakkige intimiteit houdt. Hoe zit het nu?
ALEXANDER «Verdorie, je hebt die tegenstrijdigheid opgemerkt. Ik heb erover getwijfeld, hoor. Ik dacht: kom ik nu niet te verward over? Maar zo voel ik me nu eenmaal over intimiteit. Ik zoek ze op én ik vermijd ze. Tijdens de opnames moest ik me eraan herinneren dat ik mezelf heus mag tegenspreken, want iedereen doet dat. Voortdurend, zelfs.
»Met veel van mijn songs vereeuwig ik ook een kortstondig gevoel. Als ik ‘20 Minutes’ zing, herbeleef ik een moment uit het verleden waarin ik naar een intiem onderonsje verlangde.»
HUMO In ‘Crave’ smeek je dan weer om pijn: ‘The only thing I crave is the pain from you.’
ALEXANDER «Ik heb al in meerdere relaties gezeten waarin ik gedomineerd werd. In ‘Crave’ omarm ik die onderwerping. Ik vráág er zelfs naar, waardoor ik de machtsverhouding op haar kop zet. Dat lied is ontzettend empowering, vind ik. Bijna al mijn songs gaan trouwens over verlangens: hoe we die uitdrukken, hoe het voelt om iemand te willen, om gewild te zijn.
»Oei, ik begin tegen jou te praten alsof je mijn therapeut bent.»
HUMO Als jouw therapeut ben ik genoodzaakt te vragen naar je obsessie met zeemeerminnen en -mannen, Olly. Op de hoes ben je er zelfs eentje.
ALEXANDER «Ik heb meerminnen en -mannen altijd fascinerende wezens gevonden: ze zitten daar, alleen op een rots, te midden van de oceaan, zeelieden de dood in te verleiden. Ik herken me daar op zoveel verschillende manieren in (lacht). Tijdens de opnames van ‘Night Call’ was de zeemeermin mijn muze.»
HUMO Years & Years is nu officieel een soloact: Mikey Goldsworthy en Emre Türkmen hebben de band vorig jaar verlaten. Wat zijn de voor- en nadelen?
ALEXANDER «Ik wilde een nieuw hoofdstuk beginnen met Years & Years, vandaar het vertrek van Mikey en Emre. Toen zij er nog bij waren, deed ik het meeste al zelf, hoor. Nu heb ik de vrijheid om werkelijk alles te doen wat me inspireert.
»Het grote nadeel? Ik zit in de studio met mijn grootste vijand opgesloten: ikzelf! Ik ben bang dat ik zal falen, en ik kan daar niemand anders nog de schuld voor geven (lacht).»
HUMO Keren Mikey en Emre nog terug?
ALEXANDER «Zeg nooit nooit, maar ik verwacht dat ik als soloartiest verder ga.»
HUMO Om jou te omschrijven, gebruiken journalisten graag termen als ‘tienericoon’, ‘lgbtq+-boegbeeld’ en ‘de popster die we nodig hebben’. Wat doet dat met je?
ALEXANDER (zucht) «Ik weet niet goed wat ik daarmee moet. Maar ik vind het flatterend, hoor. Jullie hoeven er zeker niet mee te stoppen!»
HUMO Als tiener schreef je al in je dagboek: ‘Op een dag zal ik beroemd worden.’
ALEXANDER «Ik heb een moeilijke jeugd gehad: mijn vader was afwezig en mijn klasgenoten pestten me vanwege mijn seksuele geaardheid. Ik trok me op aan celebrity’s. Op mijn 9de waren dat de Spice Girls, daarna kwam Britney Spears. Ik dacht dat roem gelijkstond aan eeuwig geluk, dat anderen mij – als ik een wereldster was – eindelijk zouden adoreren, en dat ik daardoor mezelf zou beginnen te appreciëren. Ik twijfelde of er wel plaats voor me was in de mainstream, want niemand leek op mij. Maar ik geloofde dat ik dankzij mijn talent wel kon doorbreken.»
HUMO Heeft het succes je zo gelukkig gemaakt als je had gedacht?
ALEXANDER «Nee. Maar ik voel me goed in de spotlights, en daarom blijf ik ze opzoeken.»
HUMO Vorig jaar verkleedde Kylie Minogue zich als jou in de videoclip van ‘A Second to Midnight’, jullie duet op haar kersverse plaat ‘Disco: Guest List Edition’. Hoe was dat?
ALEXANDER «Onvergetelijk. Het heeft zelfs mijn dagboek gehaald! Ook Kylie was één van die beroemdheden naar wie ik in mijn jeugd zo opkeek. Haar mag je werkelijk een ‘icoon’ noemen, zij verdient dat. Die videoshoot kwam na een zware periode, toen ik er even helemaal doorheen zat. Zij heeft me weer op de been geholpen.»
HUMO In ‘It’s a Sin’ speelde je vorig jaar een jonge homo die in het begin van de jaren 80 naar Londen verhuist en daar geconfronteerd wordt met een nieuw virus – hiv, de veroorzaker van aids. Humo bedacht de serie met vierenhalve ster. Heeft het succes je verrast?
ALEXANDER «Natuurlijk. ‘It’s a Sin’ is een dramaserie over een epidemie, uitgebracht tijdens een pandemie: ik dacht dat ze geen schijn van kans had. Maar het script sprak me aan, en ik wilde het stigma rond hiv wegnemen. Uit de vele moeilijke gesprekken die ik sinds de serie verschenen is met vrienden en familieleden heb gehad, kan ik alleen maar concluderen dat de jaren 80 niet zo ver weg zijn als we misschien denken.»
HUMO Had je in de die tijd kunnen aarden?
ALEXANDER «De muziekstijl zou ik wel onder de knie gekregen hebben. Muziek was in de eighties ook mysterieuzer dan in deze Spotify-tijden: als je een machtig liedje op de dansvloer hoorde, was je helemaal niet zeker dat je het ooit opnieuw zou horen. Maar natuurlijk was het door de aidsepidemie een traumatische tijd. De queergemeenschap is gebouwd rond het nachtleven omdat dat een plek biedt om vrij te zijn, om troost te vinden, om te rouwen.»
HUMO Als je moet kiezen tussen muziek of acteren…
ALEXANDER (meteen) «Dan kies ik voor muziek, zonder twijfel. Ik kruip graag in een personage, maar dat kan ik ook in mijn songs. Muziek is een performance én veel meer. Ik zal zingen tot ik sterf.»
HUMO Op de BRIT Awards coverde je vorig jaar ‘It’s a Sin’, de Pet Shop Boys-hit uit 1987, samen met Elton John. Wiens idee was het om jou op zijn piano te laten postvatten?
ALEXANDER «Het mijne! Elton was zozeer onder de indruk van ‘It’s a Sin’ – de serie – dat hij de volledige cast had opgebeld. Hij vroeg mij of ik een liedje met hem wilde spelen op de BRIT Awards-ceremonie. ‘Zeker, Elton,’ antwoordde ik. ‘Maar dan wil ik wel op je piano liggen.’ Hij zag dat helemaal zitten.»
HUMO ‘Time After Time’ van Cyndi Lauper, ‘Dreams’ van Fleetwood Mac, ‘Both Sides Now’ van Joni Mitchell: al die songs heb je al naar je hand gezet. Welke cover bleek te hoog gegrepen?
ALEXANDER «‘Dirrty’ van Christina Aguilera heb ik jaren geleden op een paar concerten gecoverd. Het was verschrikkelijk, alleen Christina hoort dat liedje te zingen. Mocht je nieuwsgierig zijn: ik vrees dat onze versie ergens op YouTube staat.»
HUMO Welke aanstormende artiesten inspireren je?
ALEXANDER «De Londense singer-songwriter Arlo Parks is buitengewoon. Kim Petras uit Duitsland zal op een dag groot zijn, net zoals mijn landgenote Griff. En Lil Nas X mag voor mijn part straks met alle Grammy’s gaan lopen: hij breekt barrières als geen ander. Yep, dit is een mooie tijd om in te leven.»
HUMO ‘Night Call’ is je eerste plaat als 30-plusser. Word je graag ouder?
ALEXANDER «Ja. Als tiener had ik zoveel zorgen die me onoverkomelijk leken, maar ze zijn verdwenen naarmate ik ouder werd. Elk jaar kan ik het beter met mezelf vinden, en daar ben ik dankbaar voor.
»Oude mensen zijn meestal ook de interessantste mensen, hè. Interessanter worden: ik kijk ernaar uit.»
‘Night Call’ van Years & Years komt op 21 januari uit bij Polydor.
