1 jaar Di Rupo: Humo's Grote Regeringsrapport
Op 6 december blaast Elio Di Rupo één verjaardagskaarsje uit als federaal premier. Hiep, hiep, hiep hoera voor de robuuste kapitein die België zonder averij door woelige crisistijden loodst? En verdient zijn regering een feestje met champagne? Humo vroeg het aan een keur van kenners.
Een robbertje zalven en slaan met Rudy De Leeuw, Paul Huybrechts, Jan Jambon, Koen Schoors, Dave Sinardet, Wouter Van Besien en Karel Van Eetvelt.
Paul Huybrechts (Vlaamse Federatie van Beleggers) «De Duitse filosoof Hegel zei dat een groot leider zijn tijdsgewricht belichaamt. Wilfried Martens toonde zich in 1982 een groot leider toen hij de Belgische frank devalueerde, en Jean-Luc Dehaene gedroeg zich begin jaren negentig als een groot leider met zijn Globaal Plan.
»Ik vrees dat de geschiedenis anders zal oordelen over Di Rupo. Jammer, want ik heb wel sympathie voor de man en zijn parcours. Een mijnwerkerszoon die uitgroeit tot een groot leider, dat zou toch prachtig zijn?»
Koen Schoors (economieprofessor UGent) «Inhoudelijk valt het regeringswerk best mee: de effectieve pensioenleeftijd is lichtjes verhoogd, de sociale lasten voor bedrijven zijn verlaagd, de fiscale fraude wordt aangepakt.
»Natuurlijk kan er altijd méér. In de sociale zekerheid kan meer bespaard worden, de index is niet fundamenteel hervormd, grote bedrijven mogen best meer belastingen betalen. En wat er gebeurt, gebeurt mondjesmaat. Maar je kunt niet alles in één keer. Het is zelfs slim om in volle crisis geen grote structurele ingrepen te doen en voorzichtige stapjes in de juiste richting te zetten, zoals Di Rupo doet.»
Karel Van Eetvelt (topman Unizo) «Ik verwijt Di Rupo een gebrek aan moed. Zijn regering snapt gewoon niet wat ondernemers nodig hebben. Bekijk de ondermaatse relancemaatregelen - die alleen al zeggen genoeg. Di Rupo sleutelt in de marge.
»Positief is het beperkte begrotingstekort, maar over vier maanden mag de regering gegarandeerd opnieuw in conclaaf om haar begroting bij te sturen, want ze heeft de economische groei zwaar overschat.
»Ik maak me ook zorgen over de financiering van de sociale zekerheid. Wij willen niet dat die wordt afgebouwd, maar er wordt nauwelijks op bespaard.
»Tot slot ben ik teleurgesteld door het kortetermijndenken van deze regering. Ik ben ervan overtuigd: als je mensen op langere termijn een perspectief op beterschap biedt, zullen ze harde maatregelen wél accepteren.»
Wouter Van Besien (voorzitter Groen) «Wij hadden vier verwachtingen van Di Rupo. Eén: fiscale hervormingen, want de loonlasten zijn te hoog en vermogenswinsten is onbelast. We scoren ook slecht met ecofiscaliteit om duurzame economie te stimuleren. Maar op een paar minimaatregelen na is er niets gebeurd. Sterker nog: de regering doet niet de loonlasten maar de lonen dalen!
»Tweede verwachting: de bankensector hervormen, zodat spaar- en zakenbanken gesplitst worden en ons spaargeld niet meer riskant belegd kan worden. Alle partijen zijn het eens over die opsplitsing, maar ze is er nog altijd niet.
»Drie: de kernuitstap. De wet voorzag de sluiting van drie kerncentrales; Di Rupo laat ze tien jaar langer open. Nucleaire winsten worden onvoldoende afgeroomd, en ik geef nog een extra strafpunt omdat de regering mensen heeft berispt die veiligheidsproblemen in Doel en Tihange aan het licht brachten.
»Vier: armoedebestrijding. De laagste lonen en uitkeringen moeten minstens tot het EU-gemiddelde worden opgetrokken. Maar de werkloosheidsuitkeringen dalen nu onder de armoedegrens. Is dat een sociaal beleid?»
undefined
