10 Jaar Duyster met Isbells
Borlo, één van de elf deelgemeenten van Gingelom in het uiterste zuidwesten van Limburg. Een steenworp naar het westen en je raakt een Vlaams-Brabants trekpaard, een steenworp naar het zuiden en een Luikse stier gaat tegen de vlakte. Hier woont en werkt Gaëtan Vandewoude, het opperhoofd van Isbells (en van Soon). 'Ik heb jaren tussen Brussel en Leuven gewoond,' vertelt hij, 'maar we zochten een betaalbare woning waar ik ook nog eens muziek zou kunnen maken, en zo zijn we vijf jaar geleden hier terechtgekomen.'
Bij het huis horen oude stallen die hij op termijn wil ombouwen tot een professionele studio. Voorlopig heeft hij nog maar één kleine ruimte in gebruik, die is volgestouwd met instrumenten en opnameapparatuur.
Isbells is tegenwoordig een groep met voorts Bart Borremans, Naïma Joris en Gianni Marzo, maar Vandewoude heeft het gros van de muziek op hun bezwerende en begeesterende debuut-cd zelf gespeeld. Meestal 's nachts: 'Dat past het beste bij de sfeer van de muziek, en er is dan ook minder lawaai. Al hoor je op de plaat soms nog een wagen voorbijrijden.' Na het bezoekje aan dit heiligdom - hier komen over tien jaar fans op bedevaart, mark my words - verhuizen we naar de woonkamer, waar zijn dochter Charlotte het hele gesprek lang zal kraaien van plezier. Lang geleden dat Humo nog zo geestdriftig ontvangen is!
Gaëtan Vandewoude «Muziek is altijd heel belangrijk voor me geweest, maar ik had me nog nooit voor het volle pond geëngageerd. Met Soon hebben we leuke dingen gedaan: op Pukkelpop gespeeld, twee weken in Londen een plaat gaan mixen... Allemaal dromen die werkelijkheid werden, daar niet van, maar een jaar geleden heb ik beslist om eindelijk eens álles in de weegschaal te werpen. Want ik wist dat ik het me anders later zou beklagen.»
HUMO Waarom nu wel en vroeger niet?
Vandewoude «Het dertigersdilemma. Ik ben vorig jaar dertig geworden. Voordien had ik zes jaar bij Ikea gewerkt: in mijn hoofd was dat tijdelijk - muziek was mijn toekomst - maar ondertussen tikte de klok. En dus heb ik ontslag genomen. Impulsief. De eerste week leefde ik op een wolk, en pas daarna drong het tot me door wat ik gedaan had. Maar ik heb het me nog geen seconde beklaagd.»
HUMO Je hebt een kind, een huis af te betalen... Zo'n beslissing neem je niet alleen, denk ik.
Vandewoude «Nee. En ik weet maar al te goed dat ik dankzij Elke die stap heb kunnen zetten. Maar 't is niet altijd makkelijk. Eén keer was ons geld op en ben ik hier in de streek twee weken in het fruit gaan werken. Verschrikkelijk! Ik moest in een hels tempo dozen met appels en peren wegen, dertien kilo per stuk, en tien hoog stapelen, tien uur lang. Na de eerste dag was ik kapot en wilde ik er al mee kappen. Maar ik heb mezelf verplicht om die twee weken vol te maken, als blijvende herinnering aan wat ik niet met mijn leven wilde aanvangen.»
HUMO Wat je nu doet, verschilt duidelijk van wat je met Soon of eerder nog met Ellroy deed. Had je al in je hoofd wat Isbells zou worden toen je voluit voor de muziek koos?
Vandewoude «Ja. Bij Soon en Ellroy kon ik wel mijn ei leggen, daar niet van, maar ik probeerde er ook backings te zingen en dat werkte niet. Ik kan niet luid zingen, en als ik het probeer klinkt het lelijk. Als ik in mijn eentje met mijn gitaar bezig ben, kom ik automatisch uit bij intieme liedjes, die ik dan zing met hoge stem. Maar dat is nu niet uit de lucht komen vallen. Vier jaar geleden, toen er van Isbells nog geen sprake was, schreef ik dat soort liedjes al.
»Ik ben wel nog maar een jaartje tevreden over mijn zang. Als ik nu demo's van drie jaar geleden beluister, dan merk ik dat ik mijn stem, qua register en timbre, niet goed gebruikte. Ik liet me ook te makkelijk beïnvloeden. In het eerste nummer dat ik schreef nadat ik Antony & The Johnsons gehoord had, probeerde ik als Antony te klinken.
»Afijn, begin vorig jaar had ik dus een Plan: een cd maken met muziek van mezelf. Ik heb altijd doelgericht gewerkt, in stappen, en de eerste stap was zoveel mogelijk demo's opnemen, die in lengte varieerden van twintig seconden tot vier minuten. De tweede stap was muzikanten zoeken om mee te spelen. Het leuke is ze verschillende instrumenten beheersen. En behalve talentvolle muzikanten zijn Bart, Naïma en Gianni ook fijne mensen om mee samen te werken.»
Rock Rally
HUMO Met Soon heb je in 2002 de finale van Humo's Rock Rally gehaald. Je had ook nog kunnen wachten met je plaat en met Isbells aan de Rock Rally deelnemen.
Vandewoude «Ik heb al vier keer meegedaan! En telkens tegen mijn zin! De eerste keer was in 1996: ik drumde bij Fungus, met Geert Maris van Nona Mez als zanger, en we haalden de halve finale. Dat lukte ons twee jaar later weer met Leeb - die heten tegenwoordig Headphone. Helaas had de gitarist die dag zijn gitaar een halve toon te laag gestemd. In 2000 was ik ingevallen als drummer van Supermarket - later omgedoopt tot Star Club West - maar toen raakten we niet door de preselecties. En de laatste keer, in 2002, stonden we met Soon dus in de finale. Ik heb de hele dag diarree gehad, van de zenuwen! Ik heb dus vier keer op een rij meegedaan, maar telkens trok iemand anders uit de groep aan de kar: mij ligt zo'n wedstrijd echt niet. Dus neen, bedankt.»
U vindt het volledige interview met Gaëtan Vandewoude vanaf dinsdag 26 januari in Humo 3621
10 JAAR DUYSTER
Isbells speelt op 30 januari in de Ancienne Belgique op 10 Jaar Duyster, met ook nog The Low Anthem, Lou Barlow, de portables, Fanfarlo en Brown Bird. Alle andere tourdata vindt u op myspace/theisbells
