10 jaar 'Villa politica': Linda De Win

Tien jaar geleden ging de eerste aflevering van 'Villa Politica' op antenne. Op uitdrukkelijk bevel van de politiek. Maar de heren en dames politici zouden er al snel spijt van krijgen.

Vrijdag 10 februari viert 'Villa politica' feest. Een maand te laat, weliswaar, want eigenlijk was het op 11 januari precies tien jaar geleden dat de eerste aflevering op antenne ging. Op uitdrukkelijk bevel van de politiek, dat in ruil voor een ernstig politiek magazine eindelijk afstand wilde nemen van de horribele 'Uitzendingen door derden' - blok aan het been van de openbare omroep, loodzwaar relikwie uit het gepolitiseerde verleden.

Tien jaar en ettelijke complete make-overs later is 'Villa politica' niet meer het reportageprogramma van 2002. Tegenwoordig roetsjt Linda De Win twee keer per week door het Vlaams en federaal parlement, en jaagt ze politici de stuipen op het lijf. Met als resultaat: anderhalf uur livetelevisie, soms landerig, soms boeiend. Een enkele keer zelfs zinderend, wanneer de camera's genadeloos registeren hoe een premier en zijn regering ten onder gaan. In het oor van Linda: eindredacteur Pascal Dossche. De Win en Dossche zijn de enige twee overlevers van de oorspronkelijke redactie, en een geoliede machine. Dossche: 'Wij zijn als een getrouwd koppel. Maar dan zonder de seks.'

Linda: 'Dat wil ik graag schrappen.'

Tien jaar 'Villa politica' in tien momenten.

11 januari 2002

De eerste aflevering

HUMO Een persbericht dat naar de kranten werd gestuurd maakte - bij wijze van hyperbool, mag men hopen - gewag van 'pionierswerk'.

Pascal Dossche «Het programma wás in die tijd ook grensverleggend: wij dwaalden continu met een camera door de wandelgangen van het parlement. We kwamen waar niemand anders ons was voorgegaan, we trokken bij wijze van spreken onaangekondigd de deur van de parlementariërs open: 'Wat doet u eigenlijk de hele dag?' Ze waren dat niet gewend.»

HUMO Gaf het programma daarom al snel aanleiding tot gemopper?

Linda De Win (verbaasd) «Van wie? De politici?»

HUMO Bruno Tobback kloeg over luchtige clownerieën. Paul Van Grembergen in een ongeëvenaarde creatieve bui over 'Villa infantilia'.

De Win «Zoals Pascal zegt: ze waren het format niet gewend. Heel wat politici zijn geschrokken toen ze zichzelf in onze samenvattingen zagen bekvechten. En met alle respect: niet alle debatten waren even spitant. Dat zegden we ook in de bindteksten. De toon was nieuw. Vooral Siegfried Bracke durfde vér te gaan, verder dan wij in die begindagen. Ik weet nog dat hij aan het einde van het eerste seizoen een stuk maakte over Bert Anciaux, dat hij besloot met de woorden: 'Bert is zot.'»

HUMO Maar was 'Villa politica' te luchtig, zoals sommigen volhielden?

De Win «Het werd uitgezonden op vrijdagavond om halfelf: dan moet je mensen niet lastigvallen met loodzware kost. En waarom mag een programma niet amusant zijn? Dat staat de inhoud niet in de weg. Als ik onze verslagen van de debatten over het migrantenstemrecht of het homohuwelijk opnieuw bekijk, zie ik degelijke journalistiek die degelijk is ingekleed.»

Dossche «Wij proberen het ook nu nog af en toe luchtig en leuk te houden. Je mag de mensen niet doodslaan met politique politicienne.»

HUMO Gaf ook aanleiding tot geweeklaag: het wekelijkse rubriekje 'Wetstratees', waarin politici werden ondervraagd over hun eigen onbegrijpelijke jargon. Niet zelden stonden ze voor schut.

De Win (speels) «Ik pleit onschuldig: ik heb dat rubriekje maar één of twee keer gedraaid.»

Dossche «Ik heb er wel meer gemaakt in de beginjaren van het programma - ik ben later pas eindredacteur geworden. De 'Wetstratees' die me het scherpst is bijgebleven, is die over de alarmbelprocedure. Er waren mensen die als vanzelf dachten aan het brandalarm van de Kamer. Géén grap. Dan wordt zo'n luchtig rubriekje plots heel relevant.»

HUMO Gingen ze op den duur niet lopen als ze u zagen komen?

Dossche «Achteraf bekeken heb ik wel een groot blik lepe truken moeten opentrekken. Onschuldig kijken, als een misdienaar. Aandringen, maar altijd vriendelijk en beleefd: 'Zelfs al maakt u zich belachelijk, u zal sympathiek overkomen.' Of: nee schudden als ze het juiste antwoord dreigden te geven - dan raakten ze in de war. Er was af en toe wat wrevel, ja, maar Kris Hoflack, onze eindredacteur in die tijd, ging achteraf de brokken lijmen.»

HUMO Bracke zei over de klagers: 'Politici zijn kleine kinderen, meneer. Wie wel in de uitzending zat, vond het een goede uitzending, en wie er niet in zat, die níét.'

De Win «Geldt dat niet voor alle mensen die minder in de schijnwerpers staan dan ze zouden willen?

In het begin hadden we veel aandacht voor de backbenchers, en die waren dat niet gewoon. En de grotere namen konden er beter tegen. Iemand met enig gehalte weet dat hij al eens mag afgaan.»

Dossche «Herman Van Rompuy deed áltijd mee.»

De Win «Dat was ook nieuw: wij hadden oog voor de kwalitéiten van mensen, ook al zaten ze in de oppositie en werden ze door de rest verguisd. Eric Van Rompuy, bijvoorbeeld: voor velen niet bepaald sexy, maar wel een goede oppositieleider. Dus kwam hij vaak in 'Villa politica'.»

Dossche «Journalisten - in het algemeen, maar ook in dit huis - dwepen met mensen die aan de macht zijn.»

Herman Van Rompuy verschalkt Linda De Win:

Bekijk de persiflage op Linda De Win en 'Villa Politica' in 'Tegen de sterren op' »