'13 Geboden' op VTM

In ‘13 Geboden’, de nieuwe crimireeks van VTM, begaat een moordenaar met een missie tien moorden, telkens naar een van de Tien Geboden. Een politiekorps opent de jacht op de moordenaar terwijl die steeds meer publieke bekendheid verwerft.

undefined

Een politieteam onder leiding van een nogal narcistische korpschef wordt belast met het onderzoek naar de moord op een 17-jarig meisje. De moord blijkt al snel de aanzet voor een rits andere moorden van de hand van een ambitieuze onorthodoxe ‘wereldverbeteraar’. De gebeurtenissen gaan het publieke debat beheersen en brengen het recent geherstructureerde team in het oog van een mediastorm terecht.

Een wereldverbeterende moordenaar met een ongezonde fascinatie voor de Bijbel? Dat doet wel heel erg denken aan David Finchers iconische thriller ‘Seven’ en dat beseffen ook de makers. Een van de personages laat zich in ‘13 Geboden’ immers laconiek ontvallen dat de omstandigheden wel wat weg hebben van ‘Seven’. Om het label plagiaat te kunnen ontlopen, volstaat één zelfrelativerende metareferentie echter niet, daarvoor zal de serie in de komende afleveringen vooral genoeg variatie en innovatie aan de dag moeten leggen.

undefined

Geen brave Belgische politieserie

‘13 Geboden’ kondigde zich aan als een harde serie vol geweld en de openingsscène maakt die belofte meteen waar. We krijgen expliciet te zien hoe een meisje van Turkse afkomst wordt gekidnapt en brutaal vermoord door een man in slagersuitrusting. Net als VTM-voorgangers ‘Matroesjka’s’ en ‘Code 37’ is ‘13 Geboden’ duidelijk niet van plan om geweld te schuwen. Met een dergelijke aanpak zet de serie zich bewust af tegen de veel bravere Belgische politieseries op concurrerende zenders.

Het pleit voor de makers dat het geweld desondanks niet gratuite aanvoelt. Daarvoor wordt het in de eerste aflevering met genoeg vakkundigheid gebracht en netjes ingeschakeld in het verhaal. ‘13 Geboden’ ontstijgt in de eerste aflevering het plat opportunisme en de sensatiezucht, al durven we er afgaande op de trailers ons hand niet voor in het vuur steken dat het de maat en de integriteit in de komende twaalf afleveringen zal weten te bewaren.

Clichés

Het spijt ons dat we het wederom moeten zeggen over een politieserie (we deden het gisteren nog maar over ‘Professor T.’), maar ook in ‘13 Geboden’ zijn de schrijvers eens gulzig gaan snuisteren tussen de clichés van het politiegenre. Het vierkoppige politieteam bestaat uit een macho met een luguber gevoel voor humor, een sullig half komisch personage, een ancien die net terug is uit een sabbatjaar en een flamboyante jonge vrouw. Zij opereren tegen een achtergrond van echtscheidingen, coole moto’s, opspelende trauma’s, corrupte flikken en pijnstillerverslavingen. Laten we wel wezen; we hebben het allemaal al eens eerder gezien.

Hoe allergisch we ook mogen zijn voor dergelijke creatieve gemakzucht, ‘13 Geboden’ wist onze aandacht eigenaardig genoeg toch vast te houden. Dat heeft vooral te maken met de uitgekiende sfeerschepping en het aangename verteltempo. De makers nemen hun tijd om een onheilspellende sfeer te creëren en weten hoe ze spanning moeten opbouwen, geholpen door een stemmige soundtrack. Ook waren we geïntrigeerd door de context van racisme en populisme, die in de eerste aflevering via een paar interessante pistes doorschemerde.

‘13 Geboden’ is een nogal gulzige politieserie, maar het brengt zijn overdaad wel op een aangename manier. Of de serie op alle fronten waar het nu nipt het voordeel van de twijfel binnenhaalt ook in de komende afleveringen overeind blijft, is verre van zeker, maar we willen het graag ontdekken.