'1992': Italië bindt de strijd aan met de wijdverspreide corruptie in de politiek
Italië is zoals geweten niet enkel het land van de pittoreske dolce vita-tafereeltjes die u kent uit de Bertolli-reclames; het is ook het land van corruptie, maffia, smeergeld en omkoperij. In die sfeer baadt de grotendeels fictieve, maar zich wel in een waargebeurd kader afspelende dramareeks ‘1992’, vanavond nieuw op Canvas.
'Ons hoofdpersonage is enigszins naar Don Draper gemodelleerd.' Ludovica Rampoldi
Dat waargebeurde kader, gestut door een heerlijk nostalgische soundtrack met onder meer Buffalo Tom, Teenage Fanclub en Urban Dance Squad, vangt aan met de fameuze Operazione Mani Pulite (Operatie Schone Handen) waarmee de Italiaanse rechterlijke macht vanaf 1992 de strijd aanbond met de wijdverspreide corruptie in de politiek. Zowat de voltallige Italiaanse politieke kaste – de zogenoemde ‘Eerste Republiek’ – werd in die dagen van de kaart geveegd, om plaats te maken voor het slag industriëlen en mediamagnaten dat zich gewillig met maffiosi inliet, en al eens graag een bunga bunga-feestje bezocht. Lood om oud ijzer, zoals dat heet.
Ludovica Rampoldi (maker) «De laatste tien, twaalf jaar zijn er wel meer tv-reeksen en films gemaakt over de recente geschiedenis van Italië, maar die gingen meestal over de jaren 60 en 70. Wij hebben gekozen voor een periode die tot hiertoe nooit aan bod is gekomen op de Italiaanse tv of in de Italiaanse cinema: het begin van de jaren 90.»
Alessandro Fabbri (nog een maker) «Tot een jaar of vijf geleden zou het ondenkbaar zijn geweest dat een serie zoals deze gemaakt zou worden in Italië, laat staan dat ze zou worden uitgezonden. Op de commerciële zenders van Mediaset maakten we sowieso geen kans, omdat Mediaset het bedrijf van Berlusconi was. En bij de staatszenders van de RAI konden we het ook wel schudden, omdat de directieleden allemaal door diezelfde Berlusconi werden aangesteld. ’t Is pas sinds de laatste twee, drie jaar dat de situatie wat verbeterd is, en dat ook andere commerciële mediabedrijven een kans hebben gekregen. Sky Italia bijvoorbeeld, zonder wie ‘1992’ nooit van de grond gekomen zou zijn.»
Rampoldi «We zijn ook ontzettend geholpen door het succes van ‘Gomorra’, een reeks die aan meer dan honderd landen verkocht werd. Ineens beseften we dat ook wij als kleine Italianen een serie konden maken die de vergelijking met grote Amerikaanse voorbeelden als ‘The Sopranos’ of ‘House of Cards’ kon doorstaan. En dat er voor die serie eventueel ook nog eens een markt buiten Italië zou kunnen zijn.»
Stefano Sardo (nóg een maker) «Iedere Europeaan heeft een mening over Italië, en dat geeft ons als scenaristen meteen al een grote voorsprong op pakweg Poolse scenaristen die een serie over Polen willen schrijven. Een reeks over Italië maakt nu eenmaal meer kans om in de rest van Europa aan te slaan. Italië is een soort merk: wij hebben maffia, corruptie, lekker eten, mooie kleren en sexiness (lacht).»
- Het meest prominente personage in ‘1992’, Leonardo Notte, is een goed ogende reclameman met een flexibele moraal en een duister verleden. De vergelijking met Don Draper uit ‘Mad Men’ ligt wel érg voor de hand, nee?
Rampoldi «Leonardo Notte is inderdaad enigszins naar Don Draper gemodelleerd. Herinner je je die aflevering van ‘Mad Men’ waarin Don Draper het product Richard Nixon moest zien te verkopen? Dat is twintig jaar Italiaanse politiek in een notendop. Na 1992 was de Italiaanse politiek twee decennia lang volledig vervlochten met reclame, en met televisie. De machtigste Italiaanse politici uit die periode waren in wezen deur-aan-deurverkopers, alleen belden ze niet bij de mensen thuis aan, maar kwamen ze via de televisie hun boodschap verkopen, direct of indirect. Nu zijn wíj op die televisieschermen te zien, met een serie die die praktijken aan de kaak stelt. Dat noem ik poëtische gerechtigheid.»
undefined
