30 Days of Night
Een vampierenfilm situeren in het hoge noorden, waar de nachten soms héél lang kunnen duren en gespild bloed fraai tegen de poedersneeuw afkleurt, is een geweldige vondst, ware het niet dat het al eens eerder werd gedaan in de overigens aanbevelenswaardige Zweedse horrorkomedie 'Frostbite'.
De makers van '30 Days of Night' hebben hun inspiratie overigens niet dààr gehaald, maar bij de gelijknamige driedelige graphic novel van Steve Niles en Ben Templesmith (die ironisch genoeg eerst bedoeld was als filmscenario, maar die men aan geen enkele filmstudio gesleten kreeg).
Plaats van de actie is Barrow, een in het noorden van Alaska verloren gelegde nederzetting waar het in de winter één maand lang nacht blijft. Hét signaal voor een vampierenbende onder aanvoering van de onvolprezen Danny Huston om, na enig voorbereidend werk door een bleke onderhorige, het stadje binnen te vallen en een nogal onsmakelijk bloedbad aan te richten. Regisseur David Slade, die u misschien nog kent van de wraakthriller 'Hard Candy' (met de inmiddels wereldberoemde Ellen Page) toont tot op dat moment dat hij het horrorgenre meer dan een beetje in de vingers heeft (en niet op een schep expliciete gore kijkt), maar het kat-en-muis-spelletje dat zich vervolgens ontspint tussen de bijtgrage bloedzuigers en een handjevol overlevers is helaas minder boeiend. Niet alleen omdat de dorpsbewoners verkiezen zich op een zolder te verbergen (spannend!), maar ook omdat in de door sheriff Josh Hartnett en zijn bijna ex-vrouw en deputy Melissa George aangevoerde bende minder leven zit dan in de ondoden - vleeseters van het extreem agressieve, echt angstaanjagende type. Op den duur zit je bijna te hopen dat hen de keel wordt overgebeten.
Extra's ***: Een commentaartrack met Hartnett en George, die proberen wakker te blijven terwijl producer Rob Tapert aan het woord is en een reeks - zeker voor een film in dit genre - meer dan gemiddeld goeie featurettes over onder andere de special effects, make-up (met wat talkpoeder en ketchup kom je er dus niet), de nachtelijke opnamen en het optrekken van een nep-Barrow in Nieuw-Zeeland.
